คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1142
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1142
ดวงตาของเมแกนดูสิ้นหวังเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น
ใบหน้าของแดร์ริลยังคงดูเย็นชา เขาดึงมือของเมแกนออกและไม่ได้พูดอะไร
“แดร์ริล!”
เมแกนรู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างมากเมื่อเธอตระหนักได้ว่า ไม่ว่ายังไงแดร์ริลก็จะไม่ช่วยเธอ ดังนั้นเธอจึงรีบเดินเข้าไปและกอดร่างของแดร์ริลเอาไว้ทันที
เมแกนกอดแดร์ริลเอาไว้แน่น เธอซบหน้าลงบนหน้าอกของเขาด้วยดวงตาที่เป็นสีแดงและมีน้ำตาคลอเบ้า “ฉันขอร้องนะแดร์ริล ได้โปรดช่วยเจ้าสำนักของฉันด้วย”
เมแกนแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว
เมแกนตัดสินใจละทิ้งศักดิ์ศรีของเธอไปต่อหน้าผู้คนมากมายจากทุกสำนัก เพียงเพื่อต้องการอ้อนวอนให้แดร์ริลช่วยชีวิตของออโรร่า
“เมแกน!”
แม่ชีแห่งโชคชะตาตะโกนขึ้นทันทีที่ได้เห็นเช่นนั้น
สาวกอันดับต้น ๆ ของสำนักง้อไบ๊อย่างเธอจะกอดผู้ชายต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้ได้อย่างไร! มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายที่สุด!
แม่ชีแห่งโชคชะตาต้องการต่อว่าเมแกน แต่เมื่อเธอนึกถึงตอนที่แดร์ริลอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนตลอดกาลเดินทางกลับมายังจักรวาลโลก คำพูดของเธอจึงถูกกลืนกลับเข้าไปในลำคอทันที แม่ชีแห่งโชคชะตาทำได้เพียงยืนมองอยู่เงียบ ๆ และไม่ได้พูดอะไรอีก
อะไร?
ฝูงชนจ้องมองพวกเขาด้วยสายตาที่รู้สึกประหลาดใจ ในขณะที่บรรดาผู้ชายต่างก็อ้าปากค้าง
เมแกนเป็นถึงสาวกอันดับต้น ๆ ของสำนักง้อไบ๊ และเธอก็ยังเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์และมีร่างกายที่ไร้ที่ติ เธอเป็นเทพธิดาในฝันของสาวกหลาย ๆ คน ทว่าเทพธิดาของพวกเขากำลังสวมกอดแดร์ริล อย่างไม่สนใจสายตาของผู้อื่น
พวกเขารู้สึกอิจฉา
“ออกไป!”
แดร์ริลจ้องมองเมแกนด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์และพูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “ปล่อยฉัน! เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน อย่ามาเสียเวลาขอร้องฉันจะดีกว่า”
แดร์ริลขมวดคิ้วและพยายามผลักเธอออกไป
“แดร์ริล…” เมแกนน้ำตาคลอเบ้า แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ยอมปล่อยเขา “ฉันขอร้องนะแดร์ริล ต่อให้ฉันจะต้องคุกเข่าเพื่อขอร้องนายฉันก็จะทำ ได้โปรดช่วยชีวิตเจ้าสำนักของฉันด้วย”
จากนั้นเมแกนก็คุกเข่าลงบนพื้นทันที
“ฉันไม่มีเวลาช่วยเธอ” แดร์ริลพูดขึ้นอย่างเย็นชา เมื่อตอนที่พวกเขาอยู่ที่โลกใหม่ ออโรร่าได้โจมตีแดร์ริลจนเขาตกลงไปในปล่องภูเขาไฟ แล้วทำไมเขาจะต้องช่วยเธอด้วยล่ะ?
แดร์ริลพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นจากเมแกน แต่เธอยังคงกอดเขาเอาไว้แน่น
ทันใดนั้น เสียงอันคมชัดก็ดังขึ้นจากพื้น!
จากนั้นแสงแวววาวสีทองก็เปล่งประกายไปทั่วทั้งบริเวณ
มันคือแก่นแท้ของมังกร!
เมื่อพวกเขาได้เห็นแสงแวววาวสีทอง ใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ พวกเขาตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
แสงสีทองเปล่งประกายอย่างโดดเด่นโดยมีพลังวิญญาณที่รุนแรงหมุนวนอยู่รอบ ๆ
มันคืออะไร?
แดร์ริลตกใจมาก เขารีบก้มลงเพื่อเก็บมันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ทว่าเมแกนกลับว่องไวกว่าเขาไปหนึ่งก้าว เธอรีบหยิบแก่นแท้ของมังกรขึ้นมาไว้ในมือทันที
แดร์ริลจ้องหน้าเมแกนด้วยความโกรธ “ส่งคืนมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
เมแกนส่ายหน้าและกัดริมฝีปากแน่น เธอเดินถอยหลังไปหนึ่งก้าว “ฉันจะคืนมันให้นายก็ต่อเมื่อนายยอมช่วยเจ้าสำนักของฉัน”
เมแกนไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังถือเอาไว้มันคืออะไร แต่เมื่อเธอได้เห็นใบหน้าที่รู้สึกประหม่าของแดร์ริล เธอก็รู้ว่ามันจะต้องสำคัญกับเขามาก
ดวงตาของแดร์ริลเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เขาเดินเข้าไปหาเธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า “ส่งมันคืนมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
เขาดูน่ากลัวเมื่อเขาพูดเช่นนั้น!
เมแกนรู้สึกตื่นตระหนก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังถือแก่นแท้ของมังกรเอาไว้แน่นราวกับว่าเธอพร้อมที่จะทำลายมันได้ทุกเมื่อ “ถ้าหากว่านายไม่ตกลง ฉันจะทำลายมัน!”
แก่นแท้ของมังกรเป็นสิ่งที่เปราะบางมาก เมแกนสามารถที่จะบดขยี้มันได้โดยไม่ต้องใช้พลังภายในเลย
“เมแกน!”
ดวงตาของแดร์ริลฉายแววความอาฆาตก่อนจะพูดขึ้นว่า “ถ้าเธอทำลายแก่นแท้ของมังกร ฉันจะฆ่าเธอทันที!”
ถ้อยคำสี่คำสุดท้ายฟังดูราวกับว่า มันเป็นเสียงที่ดังขึ้นจากขุมนรก
เมแกนสายหน้า ไม่นานน้ำตาก็ไหลลงมาจากดวงตาของเธอ “ฉันไม่ได้ต้องการให้สิ่งนี้เกิดขึ้น แดร์ริลฉันขอโทษ แต่ฉันไม่สามารถทนดูเจ้าสำนักของฉันตายได้ ถ้าหากว่านายยอมช่วยฉัน ฉันจะสัญญาว่าฉันคืนแก่นแท้ของมังกรให้กับนายทันที ฉันขอร้อง”
เมื่อพูดจบ เมแกนก็หันมองไปที่ออโรร่าด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล
ใบหน้าของออโรร่าเปลี่ยนเป็นสีแดงในขณะที่ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้าน เห็นได้ชัดว่าเม็ดยาที่เธอได้รับกำลังออกฤทธิ์
