คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1168
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1168
ใบหน้าของเฟลทเชอร์แดงก่ำเพราะความโกรธเกรี้ยวทันที “กล้าดียังไง! นายคงเป็นขันทีใหม่สินะ นายก็เลยไม่รู้ว่าจักรพรรดินีได้มอบตราทองคำให้แก่ฉัน นายพลเฟลทเชอร์! และด้วยตราทองคำนี้ ฉันสามารถเข้าออกวังได้อย่างอิสระ! และเมื่อนายรู้ว่าฉันมีอำนาจมากแค่ไหนแล้ว นายจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของฉันโดยไม่มีข้อแม้ เข้าใจไหม?”
เฟลทเชอร์หยิบตราสีทองแวววาวออกมาชูขึ้นให้แดร์ริลดู
ข้าราชการคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกอิจฉาเมื่อได้เห็นตราทองคำในมือของเฟลทเชอร์
นั่นเป็นตราทองคำที่จักรพรรดินีได้มอบให้แก่เฟลทเชอร์ ตราทองคำเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงถึงการเป็นบุคคลสำคัญของทวีปโลกใต้เมฆี ดังนั้นตราบใดที่เขามีตราทองคำนั้น แดร์ริลก็ไม่สามารถปฏิเสธคำสั่งของเขาได้ไม่ว่ามันจะไร้สาระแค่ไหนก็ตาม
อย่างไรก็ตาม ในฐานะประมุขสำนักประตูสุราลัย แดร์ริลจะไม่มีวันทำตัวอัปยศอดสูเช่นนั้นเป็นอันขาด!
แดร์ริลเหลือบมองตราทองคำและยิ้มเล็กน้อยโดยไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเขาก็หันหลังเพื่อเดินจากไป!
“อยากตายเหรอ?” เฟลทเชอร์โกรธจัด
‘บัดซบ! มีทาสรับใช้มากมายกำลังมองดูฉันถูกขันทีผู้ต่ำต้อยเมินเฉย!’
เฟลทเชอร์ตะโกนใส่แดร์ริลด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ “ถ้านายอยากตายมากฉันจะสงเคราะห์นายเอง!”
เมื่อพูดจบเฟลทเชอร์ก็ยกมือขึ้นเพื่อกระตุ้นพลังภายในและส่งมันยังไปฝ่ามือของเขาจนทำให้อากาศโดยรอบแปรปรวน ฉากนั้นเป็นฉากที่น่ากลัว!
เหล่าข้าราชการไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่เห็น เพราะในสายตาของพวกเขา ขันทีเป็นเพียงแค่ทาสรับใช้ และถ้าหากว่ามีขันทีออกนอกแถว เขาก็สมควรถูกเฆี่ยนตีจนตาย ซึ่งเป็นเรื่องปกติ!
เมื่อแดร์ริลได้เห็นกำปั้นของเฟลทเชอร์ที่พุ่งตรงเข้ามา ความโกรธก็พลุ่งพล่านในใจของเขาทันที
‘เชี่ย! ฉันไม่ต้องการต่อสู้กับนาย แต่นายกำลังทำตัวมีปัญหา!’ แดร์ริลครุ่นคิดในขณะที่เขาเองก็แอบกระตุ้นพลังภายในหยางบริสุทธิ์ของเขาอย่างลับ ๆ ถึงแม้ว่าเฟลทเชอร์จะแข็งแกร่งแต่เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของแดร์ริลอยู่ดี
ขณะที่กำปั้นของเฟลทเชอร์กำลังจะพุ่งเข้ามาใกล้แดร์ริล เสียงตะโกนอันโกรธเกรี้ยวก็ดังขึ้น!
“หยุดนะ!” น้ำเสียงของเธอฟังดูหนักแน่น
เฟลทเชอร์รีบหยุดอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็รีบหันไปมองและได้เห็นร่างที่บอบบางกำลังเดินเข้ามาทางเขาด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง
เธอคือเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน!
“ฝ่าบาท” เฟลทเชอร์กล่าวทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม
ถึงแม้ว่าตำแหน่งของเฟลทเชอร์จะสูงส่งเพียงใด แต่เขาก็ไม่กล้าประพฤติผิดต่อหน้าเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน
เพราะว่าเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเป็นลูกสาวคนโปรดของจักรพรรดินี และทุกคนก็รู้จักตัวตนของเธอดีว่าเธอเป็นคนเอาแต่ใจและซุกซนมากเพียงใด เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาใกล้ ข้าราชการทุกคนจึงรีบโค้งคำนับทักทายเธออย่างรวดเร็ว
เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนไม่เหลียวมองเฟลทเชอร์ขณะเดินผ่านเขาไปอย่างไม่ใยดี
เมื่อเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าแดร์ริลแล้ว เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็ถามขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “นายเป็นอะไรหรือเปล่า?”
‘อะไร? เจ้าหญิงเป็นห่วงขันทีผู้นี้งั้นเหรอ?
‘เป็นไปได้ยังไง?’
ทุกคนต่างก็ตกใจเมื่อได้เห็นเช่นนั้น พวกเขาแทบจะไม่เชื่อสายตา
ทุกคนรู้ดีว่าเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเป็นคนนิสัยเสียและชอบเล่นอะไรแผลง ๆ เธอมักจะเฆี่ยนตีเหล่าขันทีทุก ๆ ครั้งที่เธอรู้สึกไม่พอใจ
‘เกิดอะไรขึ้น?’ เฟลทเชอร์ตกตะลึง
จากนั้นเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็หันไปมองเฟลทเชอร์อย่างเย็นชา “นายพลเฟลทเชอร์! คุณเป็นถึงนายพล แต่ทำไมคุณถึงได้รังแกขันทีที่ไม่มีทางสู้เช่นนี้?!”
เจ้าหญิงครุ่นคิดกับตัวเองอย่างโกรธเกรี้ยว ‘มันไม่ง่ายเลยที่ฉันจะหาเพื่อนเล่นคนโปรดได้ แต่เฟลทเชอร์กลับกำลังจะฆ่าเขา! โชคดีที่ฉันมาถึงทันเวลา ถ้าไม่อย่างนั้น แดร์ริลคงจะกลายเป็นร่างที่ไร้วิญญาณไปแล้ว!’
ทว่าเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนกลับไม่รู้เลยว่า ถ้าหากพวกเขาต้องสู้กันขึ้นมาจริง ๆ แดร์ริลหรือเฟลทเชอร์จะเป็นผู้ชนะ
