คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1169
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1169
ใบหน้าของเฟลทเชอร์กลายเป็นสีแดงเมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับคำถามของเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน
“เจ้าหญิงเอเวอร์กรีน คุณกำลังเข้าใจผิด ผมไม่ได้ทำร้ายขันทีผู้นี้ ผมแค่ล้อเล่นกับเขาเท่านั้น” เฟลทเชอร์ตอบเธอด้วยรอยยิ้ม ทว่าเขากลับกำลังรู้สึกสับสน
ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนที่ชอบทำร้ายร่างกายขันทีอยู่เสมอกำลังปกป้องขันทีผู้ต่ำต้อยอยู่! ช่างเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อยิ่งนัก!
เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา “ล้อเล่นงั้นเหรอ? แต่ฉันเห็นว่าคุณกำลังจะโจมตีเขา”
เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าเฟลทเชอร์จะหยุดได้ทันเวลา แต่รังสีอาฆาตก็ยังวนเวียนอยู่บนร่างกายของเขา
“เจ้าหญิง คุณกำลังเข้าใจผิด” เฟลทเชอร์ตอบด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นและทำหน้าตาไร้เดียงสา “ผมแค่ล้อเล่นกับขันทีผู้นี้จริง ๆ ทุกคนก็เห็นว่าเขาได้ช่วยรักษาชื่อเสียงของทวีปโลกใต้เมฆีเอาไว้ แล้วผมจะทำร้ายเขาทำไม? ถ้าหากเจ้าหญิงไม่เชื่อคุณสามารถสอบถามพวกเขาดูได้”
ในขณะที่เฟลทเชอร์พูดเช่นนั้น ข้าราชการทุกคนต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยกับเขา
“ใช่แล้วเจ้าหญิง คุณกำลังเข้าใจนายพลเฟลทเชอร์ผิด”
“นายพลเฟลทเชอร์จะไม่มีทางทำร้ายขันทีที่ไม่มีทางสู้อย่างแน่นอน”
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่เต็มใจช่วยเหลือเฟลทเชอร์ แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น เพราะว่าเฟลทเชอร์เป็นนายพลที่จักรพรรดินีโปรดปรานมากที่สุด และเขาก็ยังได้รับการยกย่องอย่างสูงส่ง ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าขัดขวางเขา
เมื่อแดร์ริลได้ยินเช่นนั้นเขาก็ไม่พูดอะไร เขาเพียงหัวเราะอย่างเย็นชา
พวหเขากำลังโกหกหน้าตาย
เมื่อได้ฟังคำพูดเหล่านั้น เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็ไม่ต้องการสนใจพวกเขาอีก เธอหันมายิ้มและพูดกับแดร์ริลว่า “ไปกันเถอะ!”
จากนั้นเธอก็เดินนำแดร์ริลไปยังพระราชวังพฤกษานิรันดร์
แดร์ริลเดินตามหลังเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนไปอย่างหดหู่ พูดตามตรงว่าเขาไม่ได้ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องกับเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนอีก แต่เขายังไม่ได้รับแก่นแท้ของมังกรกลับคืนมา ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่น
‘ฉันยังต้องอยู่ที่นี่เพื่อตามหาแก่นแท้ของมังกร ดังนั้นฉันจำเป็นต้องได้รับความคุ้มครองจากเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน!’
เมื่อพวกเขามาถึงที่พระราชวังพฤกษานิรันดร์ ใบหน้าที่เย่อหยิ่งของเจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็เปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มทันที เขาจับแขนแดร์ริลและพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “เรามาเล่นสนุกกันต่อเถอะ วันนี้ฉันจะเป็นสาวใช้ของนาย ฉันจะนวดขาให้นายเอง!”
‘เธอเล่นเหมือนเดิมทุกวันไม่เบื่อบ้างหรือยังไง?’ แดร์ริลครุ่นคิด
แดร์ริลไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ในขณะที่เขากำลังคิดจะปฏิเสธเธอ เสียงของสาวใช้คนหนึ่งก็ดังขึ้นจากด้านนอก “เจ้าหญิง ฝ่าบาทมีรับสั่งให้ขันทีผู้นี้ไปพบฝ่าบาทที่พระราชวังเมฆารุ่งโรจน์”
ในขณะที่เธอพูดเช่นนั้น เธอก็ชี้ไปที่แดร์ริลอย่างชื่นชม
ข่าวลือที่แดร์ริลสามารถแก้ปัญหาที่นักการทูตจากทวีปเวสต์ริงตันได้สร้างขึ้นมา ได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งพระราชวังราวกับไฟป่า
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนก็ยกมือขึ้นด้วยใบหน้าที่บูดบึ้ง “เอาล่ะ! ออกไปได้แล้ว!”
จากนั้นสาวใช้ก็รีบออกไปทันที
เจ้าหญิงเอเวอร์กรีนหันมองแดร์ริลด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มก่อนจะพูดขึ้นว่า “ท่านแม่ของฉันต้องการพบนาย ท่านแม่จะต้องให้นายไปรับรางวัลจากท่านอย่างแน่นอน นายควรจะรีบไปเดี๋ยวนี้ แล้วรีบกลับมาด้วยล่ะ ฉันจะรอ!”
“แน่นอน!” แดร์ริลพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
แดร์ริลจากไปภายใต้การจ้องมองของเจ้าหญิงเอเวอร์กรีน
‘ฉันนึกว่าจักรพรรดินีจะลืมเรื่องของรางวัลของฉันไปแล้ว’
แดร์ริลครุ่นคิดอย่างรู้สึกตื่นเต้น ‘ถ้าหากจักรพรรดินีถามฉันว่าฉันต้องการอะไรเป็นรางวัล ฉันจะตอบทันทีว่าแก่นแท้ของมังกรที่อยู่ในมือของควินซี! และควินซีก็จะต้องเคารพในคำพูดของจักรพรรดินีไม่ว่าควินซีจะเต็มใจมอบมันคืนให้กับฉันหรือไม่ก็ตาม เพราะว่าเธอไม่สามารถขัดคำสั่งของจักรพรรดินีได้”
ไม่นานสาวใช้ก็พาแดร์ริลมาถึงยังพระราชวังเมฆารุ่งโรจน์
พระราชวังเมฆารุ่งโรจน์เป็นสถานที่ที่จักรพรรดินี ใช้เพื่อพบปะกับเหล่าข้าราชการ ภายในพระราชวังมีสวนที่เงียบสงบอยู่ด้านนอก
