คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1174

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1174

ในเวลานั้น ซอว์เยอร์ก็เดินไปข้างหน้าและพูดกับอีเวตต์ด้วยรอยยิ้มว่า “ฝ่าบาท เมื่อวานนี้เพื่อนของผมได้มอบสิ่งที่น่าสนใจที่เรียกว่า เครื่องร่อน ให้กับผม มันเป็นสิ่งที่สามารถบินได้ คุณอยากไปดูที่บ้านผมไหม?”

ไม่ว่าเจ้าศักดินาเคนนี่จะมีชีวิตอยู่หรือตายมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับซอว์เยอร์ สิ่งที่สำคัญสำหรับเขา คือการรักษาความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเจ้าหญิงอีเวตต์เอาไว้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมจักรพรรดิแห่งโลกใหม่จึงยอมให้เขาแต่งงานกับเจ้าหญิงอีเวตต์

“อยู่ให้ห่างจากฉัน!” อีเวตต์ต่อว่าเขาก่อนจะหันกลับไปโดยไม่แม้แต่จะเหลียวหลังมอง

ซอว์เยอร์ตกตะลึง เขาจ้องมองไปยังร่างของอีเวตต์ที่เริ่มไกลห่างออกไปอย่างว่างเปล่า เขายืนร่างแข็งทื่ออยู่เป็นเวลานาน

ในช่วงกลางดึก ภายในห้องขังของพระราชวังโลกใหม่ ผู้คุมสองนายยืนอยู่ทั้งสองข้างทางเข้าห้องขังอันมืดมิด

ในเวลานั้น ร่างเพรียวบางก็ปรากฏขึ้นก่อนจะลงสู่พื้นดินอย่างแผ่วเบา เธอสวมชุดยาวรัดรูปสีดำที่ดูสง่างาม เธอผู้นี้คืออีเวตต์

เธอได้วางแผนบุกเข้าไปในห้องขังเพื่อพาตัวแอมโบรสหลบหนีออกมา

ก่อนหน้านี้อีเว็ตต์ได้อ้อนวอนต่อจักรพรรดิแห่งโลกใหม่นับครั้งไม่ถ้วน อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิยังคงมุ่งมั่นที่จะประหารชีวิตของแอมโบรส

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น อีเวตต์จึงวางแผนบุกเข้าไปในห้องขังแทน

เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้เป็นห่วงเป็นใยแอมโบรสมากเช่นนี้ หรือเพราะว่าเขาเป็นลูกชายของ แดร์ริล? หรือเป็นเพราะความน่ารักของเด็กคนนั้น? อีเวตต์เองก็ไม่แน่ใจ

“นั่นใคร?” ทันใดนั้น เสียงของผู้คุมทั้งสองคนก็ดังขึ้น เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวจากไม่ไกล

จากนั้นพวกเขาก็ตกตะลึงเมื่อเห็นว่า ร่างที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าคือเจ้าหญิงอีเวตต์

“เจ้าหญิง!” พวกเขากล่าวทักทายอย่างสุภาพ

“เปิดประตู!” อีเวตต์พูดขึ้นอย่างเย็นชา

ผู้คุมแลกเปลี่ยนสายตากันอย่างตื่นตระหนก

จากนั้นผู้คุมคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า “เจ้าหญิง ฝ่าบาทมีรับสั่งว่าไม่ให้ผู้ใดเข้าพบนักโทษที่ถูกขังอยู่ในแดนประหาร”

อีเว็ตต์ไม่ฟังขณะดึงดาบยาวออกมา จากนั้นเธอก็เหวี่ยงดาบที่เย็นเยียบของเธอลงบนคอของเขาทันที

“เจ้าหญิง!” ใบหน้าของผู้คุมอีกคนซีดเซียวลงทันที

จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความหวาดกลัว

ทุกคนในทวีปโลกใหม่ต่างก็รู้ดีว่า เจ้าหญิงอีเวตต์ ไม่ได้มีเพียงแค่ใบหน้าที่งดงามเท่านั้น แต่เธอยังมีความเฉลียวฉลาดและเด็ดขาดมากอีกด้วย ใครก็ตามที่ทำให้เธอขุ่นเคือง เขาผู้นั้นจะต้องเดือดร้อน

“เปิดประตูเดี๋ยวนี้!” อีเวตต์พูดขึ้นอีกครั้งด้วยใบหน้าที่เย็นชา

ผู้คุมรีบเปิดประตูทันที เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะถ้าหากว่าเขาไม่ยอมเปิดประตู ศรีษะของเขาจะต้องหลุดออกจากบ่าอย่างแน่นอน

เมื่อผู้คุมปลดล็อกกุญแจ อีเวตต์ก็ผลักประตูและเดินเข้าไปภายในห้องขังทันที

ภายในห้องขังอันมืดมิดและเปียกชื้น แอมโบรสซ่อนตัวอยู่ที่มุมมุมหนึ่งด้วยร่างที่สั่นเทา เขากลัวความมืดมิดและความเงียบงัน เขาโหยหาอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นจากแม่ของเขา

“แอมโบรส!” อีเวตต์รีบเดินเข้าไปขณะที่เธอเรียกเขาอย่างแผ่วเบา

ดวงตาของแอมโบรสเบิกกว้างอย่างยินดีเมื่อเขาได้ยินเสียงของอีเวตต์ เขาทั้งประหลาดใจและดีใจ “เจ้าหญิงอีเวตต์ นั่นคุณใช่ไหม?”

แอมโบรสหันไปตามทางที่มาของเสียงและรีบวิ่งเข้าไปหาอีเวตต์ทันที เขามีความสุขมากเมื่อได้อยู่ในอ้อมแขนของอีเวตต์