คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1184

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1184

แดร์ริลรู้สึกตื่นเต้นมากขณะที่เขาท่องบทกวี

‘ฮ่าฮ่า! ไม่แปลกใจเลยที่ผ่างตงจะเป็นนักยุทธศาสตร์ที่มีชื่อเสียงจากยุคสามก๊ก! เขาสามารถแต่งบทกวีได้ในเวลาอันสั้น!’

ถึงแม้ว่าบทกวีที่แดร์ริลท่องจะไม่ใช่บทกวีที่ดีเลิศในปฐพี แต่มันก็ยังสามารถส่งต่อไปยังรุ่นต่อรุ่นได้เมื่อเทียบกับบทกวีที่แต่งโดยโลกใต้เมฆี!

แดร์ริลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็มองไปที่สแตนลีย์และพูดขึ้นว่า “มาสเตอร์สแตนลีย์ จู่ ๆ ผมก็ได้รับแรงบันดาลใจ จนทำให้ผมสามารถแต่งบทกวีนี้ขึ้นมาได้“

‘อะไรนะ? เขาบอกว่า จู่ ๆ เขาก็แต่งบทกวีนี้ขึ้นมาได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้งั้นเหรอ?’

ผู้คนต่างก็ตกตะลึงกับคำพูดของเขา ถึงแม้ว่าขันทีผู้นี้จะไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง แต่บทกวีของเขานั้นช่างน่าทึ่งจริง ๆ

ใบหน้าของสแตนลีย์แดงก่ำเพราะความรู้สึกอับอายจนอธิบายไม่ถูก

จากนั้นแดร์ริลก็พูดต่อว่า “มาสเตอร์สแตนลีย์ผมจะรินน้ำชาให้คุณถ้าหากว่าคุณสามารถแต่งบทกวีได้ดีกว่าผม!”

“ฉัน…” เมื่อได้ยินคำพูดที่ฟังดูถากถางของแดร์ริล จิตใจของสแตนลีย์ก็รู้สึกสั่นไหวในทันที เขาพยายามเป็นอย่างมากในการขัดเกลาถ้อยคำให้ออกมาไพเราะเสนาะหูในช่วงเวลาอันสั้น แต่เขาก็คิดไม่ออกเลยแม้แต่น้อย

ถึงแม้ว่าเขาจะแต่งบทกวีขึ้นมาได้ แต่มันก็คงจะไม่ดีไปกว่าของแดร์ริล

เมื่อได้เห็นสีหน้าของสแตนลีย์ แดร์ริลก็หัวเราะเบา ๆ และเอนหลังพิงเก้าอี้เพื่อจิบชาต่อ

ทั่วทั้งพระราชวังตกอยู่ในความเงียบงัน!

สายตาของทุกคนรวมทั้งจักรพรรดินีต่างก็จับจ้องไปที่สแตนลีย์

ภายใต้การจ้องมองที่กดดันของทุกคน สแตนลีย์จึงทั้งรู้สึกโกรธและวิตกกังวล

เขาเป็นถึงอัจฉริยะทางวรรณกรรมผู้ยิ่งใหญ่ในทวีปโลกใต้เมฆี แต่เขากลับต้องพ่ายแพ้ให้กับขันทีผู้น้อย ดังนั้นมันจึงเป็นความอัปยศอดสูที่สุดที่เขาเคยได้รับ!

ตุ้บ!

ทันใดนั้น การมองเห็นของสแตนลีย์ก็พร่ามัว จากนั้นเขาก็เป็นลมหมดสติไป

“มาสเตอร์สแตนลีย์!”

“เจ้าหน้าที่สแตนลีย์…”

จากนั้นข้าราชการหลายคนก็รีบเดินเข้ามาช่วยเหลือสแตนลีย์ทันที พวกเขาจ้องมองไปยังแดร์ริลด้วยสีหน้าที่ทั้งรู้สึกประหลาดใจและซับซ้อน

ถ้าหากพวกเขาไม่ได้เห็นกับตาและไม่ได้ยินกับหู พวกเขาก็คงไม่เชื่อว่าขันทีผู้น้อยจะสามารถเอาชนะบทกวีของสแตนลีย์ ปาร์คได้

“เอาล่ะ!” จักรพรรดินียกมือขึ้นและพูดว่า “พาเจ้าหน้าที่สแตนลีย์ไปหาหมอก่อน!”

“ครับ ฝ่าบาท!”

ข้าราชการหลายคนจึงช่วยกันอุ้มร่างของสแตนลีย์และพาไปหาหมอทันที

เมื่อข้าราชการเหล่านั้นจากไปแล้ว จักรพรรดินี้ก็หันหน้ามองแดร์ริลและมองดูเขาอย่างถี่ถ้วน

‘ขันทีคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ ก่อนหน้านี้เขาประสบความสำเร็จในการร้อยได้ผ่านหยกเก้าเสี้ยว และในตอนนี้เขาก็ยังสามารถเอาชนะบทกวีของเจ้าหน้าที่สแตนลีย์ได้อีก! เขาช่างมีพรสวรรค์จริง ๆ’

ผ่านไปครู่หนึ่ง จักรพรรดินีก็พูดขึ้นเบา ๆ ว่า “แดร์ริล เจ้าถ่อมตัวเกินไปแล้ว ก่อนหน้านี้ที่เจ้าบอกว่าเจ้ารู้เรื่องบทกวีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่บทกวีของเจ้าช่างไพเราะจริง ๆ เจ้าช่วยแต่งบทกวีและท่องให้ข้าฟังอีกสักสองสามบทเพื่อให้ข้าดื่มด่ำไปกับวิวทิวทัศน์อันงดงามและได้ฟังบทกวีอันไพเราะของ เจ้าได้หรือไม่?”

จักรพรรดินีชื่นชอบผู้ที่มีความสามารถในการแต่งบทกวี และก่อนหน้านี้แดร์ริลก็สามารถทำให้เธอรู้สึกทึ่งในบทกวีของเขา ดังนั้นจักรพรรดินีจึงเกิดความสนใจในตัวเขาขึ้นมาทันที

‘เ*ย! นี่ฉันต้องแต่งบทกวีเพิ่มอีกงั้นเหรอ?’ แดร์ริลหมดคำพูดเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น

ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะได้รับการช่วยเหลือจากผ่างตงและไม่ต้องแต่งบทกวีขึ้นมาเอง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้อยากเสียเวลาสำหรับการตามหาแก่นแท้ของมังกรไปเช่นนี้

แต่ถึงอย่างนั้นแดร์ริลก็ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของจักรพรรดินีได้