คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1189
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1189
‘บ้าเอ๊ย!’
แดร์ริลไม่สามารถหลบหลีกการโจมตีจากควินซีได้ทัน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงหันหลังกลับมาและเผชิญหน้ากับการโจมตีของเธอขณะที่เขารีบเรียกใช้พลังหยางบริสุทธิ์ของเขาอย่างตื่นตระหนก
ปัง!
เมื่อฝ่ามือของทั้งสองประทะกัน แดร์ริลก็ลอยออกไปไกลกว่าสิบเมตรก่อนจะกระอักเลือดออกมาเต็มปาก!
ถึงแม้ว่าแดร์ริลจะมีพลังหยางที่บริสุทธิ์ที่ช่วยปกป้องพลังภายในของเขา แต่เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของควินซีอยู่ดี เธอเป็นถึงจักรพรรดิยุทธขั้นห้า ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถต่อสู้กับเธอได้เพียงลำพัง!
ตุ๊บ!
แดร์ริลพยายามทรงตัวหลังจากที่เขากระเด็นออกไปหลายก้าว เขารู้สึกราวกับว่าอวัยวะภายในของเขาถูกทุบจนแหลกละเอียด!
‘พลังของผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเกินไป! ฉันจะต้องหนีไปจากที่นี่!”
แดร์ริลชำเรืองมองควินซีก่อนจะหันหลังกลับและรีบวิ่งหนีไปทันที
“แดร์ริล ดาร์บี้?!”
ในที่สุดควินซีก็ได้เห็นว่าผู้ชายที่อยู่ในชุดขันทีคนนั้นคือแดร์ริล ร่างกายของเธอสั่นเทาไปด้วยความโกรธแค้น “นาย…”
ก่อนหน้านี้ควินซีได้ปลอมตัวเป็นรองประมุขสำนักประตูสุราลัย แล้วเธอจะไม่รู้จักแดร์ริลได้ยังไง?
ในตอนแรก ควินซีคิดว่าเขาเป็นเพียงแค่ขันที แต่เธอไม่คิดเลยว่าเขาคือแดร์ริลที่ปลอมตัวเป็นขันที
ถ้าหากชายตรงหน้าเป็นขันทีผู้น้อยจริง ๆ ควินซีก็คงจะไม่รู้สึกโกรธเช่นนี้ แต่เนื่องจากว่าเขาคือแดร์ริลที่ปลอมตัวเป็นขันทีมา ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องที่แตกต่าง
เมื่อควินซีตระหนักได้ว่าเธอสวมชุดผ้าไหมที่เผยให้เห็นรูปร่างอันเปลือยเปล่าบางส่วนของเธอ เธอจึงรู้สึกทั้งโกรธและอายในเวลาเดียวกัน
ควินซียกมือขึ้นและรีบหยิบชุดเกราะขึ้นมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็ตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว “ทหาร!”
วินาทีต่อมา ทหารราชองครักษ์จึงวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ตามฉันไปจับไอ้หัวขโมยนั่น!” ควินซีสั่งทหารของเธอด้วยใบหน้าที่เย็นชาก่อนจะเหลือบมองไปยังทิศทางที่แดร์ริลหลบหนีไป เธอรีบไล่ตามเขาไปทันที
แดร์ริลหนีออกมาที่ด้านนอกของวังแล้ว
ท่ามกลางแสงจันทร์ยามค่ำคืน แดร์ริลเหลือบไปเห็นควินซีวิ่งตามเขามา เขารู้สึกกระวนกระวายจนพูดไม่ออก
‘เ*ย! ฉันก็แค่มาทวงของของฉันคืน แต่ทำไมฉันถูกกลับไล่ตามราวกับว่าฉันขโมยของของเธอมา ช่างไม่ยุติธรรมเลย’
แดร์ริลรู้สึกขมขื่นขณะที่เขารีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นในเวลาเดียวกัน
…
อีกด้านหนึ่งในจักรวาลโลก ที่นิกายตำหนักอมตะสาขาเมืองตงไห่!
แด๊กซ์และเชสเตอร์กำลังนั่งดื่มไวน์อยู่
อากาศช่วงเริ่มต้นฤดูใบไม้ผลิในวันนี้ค่อนข้างอบอุ่นและมีแสงแดดสาดส่องเล็กน้อย
เชลลีนั่งมองเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่กำลังเล่นอย่างสนุกสนานโดยมีแม่บ้านคอยดูแลอยู่
เด็กคนนี้คือลูกชายของเชสเตอร์และเชลลี เขาคือ นีล วิลสัน เขามีอายุเพียงแค่หนึ่งขวบกว่า ๆ เท่านั้นซึ่งอยู่ในวัยกำลังหัดพูด
บรรยากาศภายในห้องค่อนข้างผ่อนคลาย
แต่แด๊กซ์และเชสเตอร์กำลังนั่งจิบไวน์ด้วยท่าทางหนักอกหนักใจ
“เชสเตอร์!” แด็กซ์กระดกไวน์จนหมดแก้วและพูดขึ้นว่า “ฉันได้ยินมาว่ามีคนปลอมตัวเป็นรองประมุขสำนักประตูสุราลัยและจับสาวกของทั้งหกสำนักหลักเป็นเชลยเอาไว้ที่หอคอยดาวปรารถนา”
จากนั้นเขาก็พูดต่ออย่างดุเดือดว่า “พวกเขาสมควรโดนเช่นนั้น! แดร์ริลทำเพื่อจักรวาลโลกมาตั้งมากมายแต่พวกเขากลับใส่ร้ายแดร์ริลเพราะการตายของพิธีกรหญิงคนนั้นโดยไม่มีหลักฐาน!”
แด๊กซ์จะโกรธทุกครั้งที่เขาพูดถึงสำนักเหล่านั้น
เฮ้อ!
เชสเตอร์ยิ้มอย่างขมขื่นก่อนจะพูดขึ้นว่า “แด็กซ์ ฉันเองก็ไม่พอใจเหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ไม่สามารถปล่อยเรื่องนี้เอาไว้ได้ เราจะต้องไปช่วยพวกเขา”
เชสเตอร์มองการณ์ไกลและพยายามเปิดใจให้มากขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะไม่พอใจผู้คนจากสำนักเหล่านั้น แต่เมื่อเขาตระหนักได้ว่า มันคงไม่ใช่เรื่องที่ดีถ้าหากวันหนึ่งจักรวาลโลกถูกบุกโจมตีขึ้นมา เพราะฉะนั้นจักรวาลโลกยังคงต้องพึ่งพาสาวกจากสำนักเหล่านั้น
แด๊กซ์ตกตะลึงเมื่อได้ยินเชสเตอร์กล่าวเช่นนั้น
จากนั้นเขาก็ถามด้วยความสงสัย “นายพูดเล่นใช่ไหมเชสเตอร์? นายอยากช่วยคนงี่เง่าพวกนั้นจริง ๆ เหรอ?”
