คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1200
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1200
แอมโบรสไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลเกี่ยวกับผู้บ่มเพาะคนอื่น ๆ เนื่องจากทุกคนต่างก็จดจ่อกับการจับสัตว์เทพของตัวเอง และแอมโบรสเองก็เช่นกัน
แอมโบรสแทบจะรอไม่ไหวและรีบเดินเข้าไปสำรวจสนามรบเก่าแก่ทันที
อย่างไรก็ตาม แอมโบรสอยู่ในสนามรบมาหลายชั่วโมงแล้ว แต่เขาก็ยังไม่พบสัตว์เทพเลยแม้แต่ตัวเดียว ภายในสนามรบเก่าแก่มีผู้บ่มเพาะมากมาย บางทีพวกมันอาจจะกลัวและซ่อนตัวอยู่ในป่าลึก
ภายในสนามรบเก่าแก่มีทั้งซากปรักหักพัง กำแพงและกระเบื้องแตกอยู่ทุกแห่งหน ขณะที่ด้านบนมีอาวุธที่แตกหักและผุพังกระจัดกระจายไปทั่ว
นอกเหนือจากนั้น แอมโบรสก็ยังไม่เห็นสัตว์เทพเลยสักตัว
เมื่อสังเกตุเห็นว่าท้องฟ้าเริ่มมืดลงแล้ว แอมโบรสจึงเตรียมตัวหาที่พักเพื่อเริ่มออกสำรวจต่อในวันพรุ่งนี้
‘นั่นอะไร?’
ในขณะที่แอมโบรสกำลังจัดแจงที่พักของเขาอยู่ จู่ ๆ เขาก็หันไปเห็นรอยแยกอยู่ที่มุม ๆ หนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกล ภายในรอยแยกมีแสงระยิบระยับสาดส่องออกมา!
‘หรือว่าจะมีสมบัติอันล้ำค่าอยู่ในนั้น?’ แอมโบรสครุ่นคิดและเดินเข้าไปที่รอยแยกด้วยความอยากรู้อยากเห็น
จากนั้นแอมโบรสก็ได้เห็นว่ารอยแยกตรงหน้าคือทางเข้าถ้ำ!
ถึงแม้ว่าแอมโบรสจะยังเป็นเด็กแต่เขาก็มีความกล้าหาญ ดังนั้นเขาจึงรีบเดินผ่านรอยแยกเข้าไปอย่างไม่รีรอ รอยแยกนั้นค่อนข้างแคบแต่ถึงอย่างนั้น เด็กอายุ 10 ปีอย่างเขาก็สามารถผ่านเข้าไปได้
แอมโบรสตกตะลึง!
เมื่อเข้ามาด้านใน แอมโบรสก็ต้องอาปากค้างเมื่อเห็นว่าภายในถ้ำนั้นมีขนาดใหญ่มากพอ ๆ กับภูเขาพิสุทธิ์!
เบื้องหน้าของเขามีแท่นหินขนาดใหญ่และมีความสูงประมาณ 10 เมตร! แท่นหินถูกปกคลุมไปด้วย ตะไคร่น้ำซึ่งทำให้มันดูเก่าแก่และโบราณ
แอมโบสเติบโตขึ้นในสำนักประกายแสง เขาได้เรียนรู้และอ่านตำรามามากมาย ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าแท่นหินที่อยู่ตรงหน้าคือแท่นบูชาของคนโบราณ
คนโบราณเชื่อเรื่องโชคลางมากและเชื่อว่าภูเขาทุกลูกมีเทพเจ้าแห่งขุนเขา นอกจากนี้ พวกเขาจะขุดถ้ำและสร้างแท่นบูชาเอาไว้ในภูเขาทุกลูก พวกเขาจะใช้ลูกหมูและลูกแกะเพื่อบูชายัญต่อเทพเจ้าแห่งขุนเขาในทุก ๆ ปี
ทางเข้ามายังแท่นบูชาแห่งนี้ ได้ถูกฝังเอาไว้ยาวนานนับล้านปี
อย่างไรก็ตาม ความร้าวที่เกิดขึ้นบนผนังของภูเขา ทำให้ท่านบูชาเก่าแก่กลับมามีแสงสว่างขึ้นอีกครั้ง
แอมโบรสจ้องมองดูแท่นบูชาอย่างถี่ถ้วน วินาทีต่อมาเขาก็ตกตะลึง
ที่บนแท่นบูชามีค้อนเหล็กขนาดมหึมา!
ค้อนมีความยาวอย่างน้อยสามเมตรโดยมีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งวนอยู่รอบ ๆ ค้อน!
‘ค้อนนั้นใหญ่มากจริง ๆ !’ แอมโบรสรีบกระโจนขึ้นไปบนแท่นบูชาทันที
เมื่อเขาเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าของค้อน เขาก็ตกใจจนพูดไม่ออก ที่ด้านบนของค้อนมีตัวอักษรโบราณ ถูกสลักเอาไว้ว่า ‘ค้อนทรราชย์!’
เมื่อได้สัมผัสถึงรังสีอันแข็งแกร่งจากภายนอกของค้อน แอมโบรสก็อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง
‘ค้อนทรราชย์? นี่จะต้องเป็นสมบัติอันล้ำค่าแน่ ๆ!’
แอมโบรสรู้สึกตื่นเต้นจนไม่สามารถอธิบายได้ เขาอยากจะยกค้อนขึ้นมาไว้ในมือแต่ค้อนตรงหน้าของเขานั้นมีขนาดใหญ่เกินไป!
แอมโบรสกระวนกระวาย เขาคิดไม่ออกว่าควรทำเช่นไร
มีสมบัติอันล้ำค่าอยู่ตรงหน้า ทว่าเขากลับไม่สามารถนำมันออกไปได้!
แอมโบรสยกมือขึ้นเกาหัวอย่างกระวนกระวาย เขาจ้องมองไปที่ค้อนและพึมพำกับตัวเองอย่างขมขื่น “ค้อนทรราชย์ ถ้าเจ้าย่อส่วนให้เล็กลงได้ก็คงจะดี! ฉันจะได้นำค้อนวิเศษนี้มาไว้ในมือของฉัน! ทำไมเจ้าค้อนวิเศษนี้ถึงได้ใหญ่เช่นนี้นะ?”
แอมโบรสกล่าวถ้อยคำเหล่านั้นออกไปโดยไม่ได้คิดอะไรมาก แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเขาพึมพำถ้อยคำเหล่านั้นออกไป!
เสียงก้องกังวาลของค้อนทรราชย์ดังขึ้น จากนั้นมันก็เริ่มหดตัวลงจนมีขนาดเท่าฝ่ามือของมนุษย์ก่อนจะตกลงมาสู่มือของแอมโบรส!
แอมโบรสตกตะลึง!
‘ค้อน…ค้อนนี้ย่อส่วนได้จริง ๆ!’
แอมโบรสเพ่งมองไปยังค้อนที่อยู่ในมือของเขาเป็นเวลานาน จากนั้นเขาก็กระโดดไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นเต้น
‘ฮ่าฮ่า! คอนนี้สามารถย่อส่วนได้จริง ๆ มันเป็นสมบัติล้ำค่าจริง ๆ!’
แอมโบรสแสดงออกด้วยท่าทางดีใจราวกับเด็ก จากนั้นแอมโบรสก็วางค้อนทรราชย์ลงบนแท่นบูชาด้วยดวงตาที่เป็นประกายและพูดขึ้นว่า “ค้อนทรราชย์ ขยายตัวขึ้นให้ใหญ่ที่สุด!”
ดวงตาของแอมโบรสเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความหวังเมื่อเขาพูดเช่นนั้น
รังสีอันทรงพลังเปล่งออกมาจากค้อนทรราชย์
วินาทีต่อมา ค้อนทรราชย์ก็มีขนาดใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว!
ค้อนทรราชย์มีขนาดใหญ่ขึ้นราว ๆ 200 เมตรและงดงามราวกับภูเขาที่ตั้งตระหง่าน!
