คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1207
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1207
“อ๊าก!”
ร่างของกองทัพทหารจากทั้งสองทวีปค่อย ๆ ล้มลงทีละคนขณะที่พวกเขากรีดร้องออกมาอย่างน่าเวทนา
ภายในทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ถูกย้อมไปด้วยเลือดสีแดงฉาน!
ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีทหารมากกว่าหนึ่งแสนนาย ดังนั้นการต่อสู้ในครั้งนี้จึงรุนแรงจนน่าสลดใจ!
ใบหน้าของโมนิก้าซีดเซียวลง เธอพยายามหาทางหลบหนีออกจากสนามรบเพราะว่าเธอไม่อยากตายอยู่ที่นี่!
เธอจะตายไม่ได้ เพราะเธอยังไม่ได้พบกับแดร์ริลและเธอก็ยังตามหาแอมโบรสไม่เจอเลย!
“ผู้หญิงคนนี้ขวางทางจริง ๆ เธอมาจากไหน? ตายซะ!”
ทหารผู้หนึ่งของทวีปเวสท์ริงตันที่อยู่บนหลังม้ารีบพุ่งเข้าไปหาโมนิก้าด้วยดาบยาวที่เปื้อนเลือดในมือของเขา จากนั้นเขาก็เล็งดาบไปที่โมนิก้า!
ทหารผู้นั้นเหลือบไปเห็นโมนิก้าวิ่งไปมาในสนามรบและรู้สึกว่าเธอขวางทางการต่อสู้ ดังนั้นเขาจะต้องฆ่าเธอทิ้งซะ!
“ไม่…” เมื่อโมนิก้าได้เห็นดาบยาวที่พุ่งมาทางเธอจิตใจของเธอก็ว่างเปล่า!
เธอคงจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีได้อีกแล้ว!
โมนิก้ายืนอยู่ที่นั่นด้วยดวงตาที่แดงก่ำขณะที่เธอรอคอยความตายที่กำลังเข้ามาใกล้
‘มันจบแล้ว ฉันคงต้องตายอยู่ที่นี่จริง ๆ!’ โมนิก้าครุ่นคิดด้วยความรู้สึกสิ้นหวังในขณะที่น้ำตาเอ่อล้นในดวงตาของเธอ
เธอไม่ได้กลัวความตาย แต่เธอยังไม่พร้อมที่จะตายลงแบบนี้ เพราะว่าเธอยังไม่ได้พบกับแดร์ริล และแอมโบรสลูกชายของเธอเลย
‘แอมโบรส แม่ขอโทษ…’
ดาบของทหารพุ่งเข้าหาโมนิก้าอย่างรวดเร็ว วินาทีต่อมาดาบก็มาอยู่ตรงหน้าของเธอ!
โมนิก้าหลับตาแน่นด้วยใบหน้าที่เปียกปอนไปด้วยน้ำตา! ในเวลานั้นคน ๆ เดียวที่เธอคิดถึงคือแดร์ริล
“แดร์ริล คุณอยู่ที่ไหน? ฉันคงจะไม่มีโอกาสได้พบคุณอีก…” จากนั้นเธอก็ตะโกนขึ้นสุดเสียง “แดร์ริล คุณอยู่ที่ไหน!”
“ถ้าแกแตะต้องโมนิก้าแม้แต่นิดเดียว ฉันจะฆ่าพวกแกทั้งหมด!” ทันใดนั้น เสียงคำรามก็ดังขึ้นจากท้องฟ้าทันที!
เมื่อกองทัพทหารทุกคนได้ยินเสียงคำราม พวกเขาทุกคนก็ต้องตัวสั่นเทา จากนั้นพวกเขาก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้าเพื่อตามหาที่มาของเสียง!
พวกเขารู้สึกงุนงงเมื่อได้เห็นเจ้าของเสียงนั้น!
ทันใดนั้น ร่างใหญ่ก็ลอยลงมาจากท้องฟ้าและพุ่งเข้ามาทางพวกเขาทันที
มันเป็นสัตว์ดุร้ายขนาดใหญ่มีความยาวประมาณ 50 เมตรโดยมีลักษณะเหมือนเสือ บนลำตัวทั้งสองฝั่งมีปีกอันแข็งแกร่ง โดยที่ร่างของมันเปล่งแสงสีม่วงเข้มราวกับลำแสงของสายฟ้าออกมา สัตว์เทพตัวนั้นคือ เถาอู้ตัวน้อย!
ร่างของชายผู้หนึ่งยืนอยู่เหนือสัตว์เทพตัวนั้นด้วยใบหน้าที่เย็นชา ชายผู้นั้นคือแดร์ริล!
เจ็ดปีผ่านไป เถาอู้ตัวน้อยของแดร์ริลเติบโตขึ้นจนมีความยาวประมาณ 50 เมตรและยังเป็นถึงจักรพรรดิยุทธขั้นสามอีกด้วย!
แดร์ริลยืนอยู่บนร่างของเถาอู้ตัวน้อยอย่างสง่า ผ่าเผย โดยมีสาวกนับแสนอยู่ด้านหลังเขา พวกเขาคือสาวกสำนักประตูสุราลัย
ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงฝีเท้าที่พร้อมเพรียงกันดังก้องไปทั่วทั้งแผ่นดิน! สาวกสำนักประตูสุราลัยอยู่ในชุดเสื้อและกางเกงยีนส์แขนยาวสีดำโดยมีดาบยาวอยู่ในมือ! สาวกที่อยู่ด้านหน้าถือธงขนาดใหญ่สูงราว ๆ 200 เมตรเอาไว้ในมือ!
ธงลวดลายมังกรถูกปักด้วยคำที่มีสีแดงเลือด ‘เราจะลงโทษความชั่วร้ายและผดุงไว้ซึ่งความยุติธรรม’
สายลมพัดผ่านมาจนทำให้ธงโบกสะบัดอย่างสง่า!
มันคือธงเก้ามังกรผดุงความยุติธรรมของสำนักประตูสุราลัย!
ทั่วทั้งแผ่นดินถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน ขณะที่สายตาของพวกเขาทุกคนจับจ้องไปที่ร่างที่สง่างามของแดร์ริล
วินาทีต่อมา เถาอู้ตัวน้อยก็คำรามออกมาอย่างดุร้าย!
เสียงคำรามจากสัตว์เทพทำให้ทั้งโลกต้องสั่นสะเทือน!
แม้แต่ม้าศึกบนทุ่งหญ้าก็สั่นสะท้านเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ราวกับว่านั่นคือรังสีสังหาร! เถาอู้เป็นหนึ่งในสี่สัตว์เทพที่แข็งแกร่งที่สุด โดยความแข็งแกร่งของมันเทียบเท่าได้กับมังกรฟ้าและเสือขาว! สิ่งมีชีวิตทั้งหมดต่างก็ต้องยอมจำนนต่อเสียงคำรามของพวกมันเสมอ!
ทั่วทั้งทุ่งหญ้าเกิดความเงียบสงัด!
“นั่นมันเถาอู้! หนึ่งในสี่สัตว์เทพที่ยิ่งใหญ่!” ใครบางคนตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาและดังก้อง
จากนั้นทั้งสองทวีปก็หันมองหน้ากันและถกเถียงกันด้วยความตื่นตระหนก!
“เวสท์ริงตันฟังฉัน! วางอาวุธลงและหยุดการโจมตีเดี๋ยวนี้! ห้ามทำร้ายผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาด!” ลินด์เซย์ โจนส์ตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นขณะที่สายตาของเธอเหลือบมองไปที่แดร์ริล!
แดร์ริลบังคับให้ลินด์เซย์กินโอสถจ้าวสวรรค์ทุกปี และทุก ๆ ครั้งที่พิษของโอสถจ้าวสวรรค์ออกฤทธิ์ ลินด์เซย์จะต้องกลับมาหาแดร์ริลเพื่อรับยาถอนพิษจากเขา!
เมื่อลินด์เซย์ได้เห็นธงเก้ามังกรผดุงความยุติธรรม เธอก็รู้ว่านั่นคือแดร์ริลและสำนักประตูสุราลัย เมื่อเธอได้ยินเขาเรียกผู้หญิงคนนั้นอย่างสนิทสนม เธอจึงสั่งให้กองทัพเวสท์ริงตันทุกคนวางอาวุธลงทันที!
“สาวกทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ฟังฉัน วางอาวุธลงและห้ามทำร้ายนายหญิงของบราเธอร์แดร์ริลเด็ดขาด!” ในเวลาเดียวกันนั้นแอนดี้ เจ้าสำนักโอสถก็ตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันดัง!
แปดปีที่แล้วภรรยาของแอนดี้ได้รับการช่วยเหลือจากแดร์ริล จนภรรยาของเขาหายจากอาการป่วยในที่สุด หลังจากเหตุการณ์นั้นแอนดี้ก็รู้สึกขอบคุณและซาบซึ้งใจในตัวแดร์ริลมาตลอด!
เมื่อแอนดี้ได้เห็นธงเก้ามังกรผดุงความยุติธรรม เขาก็รู้ว่าผู้หญิงที่กำลังหลงทางอยู่ในสนามรบจะต้องเป็นคนสำคัญของแดร์ริลอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจึงสั่งให้สาวกของเขาวางอาวุธลง!
เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!
จากนั้นกองทัพของทั้งสองทวีปก็ทิ้งอาวุธในมือที่อาบไปด้วยเลือดลงบนพื้นทันที! ทหารหลายหมื่นคนในสนามรบมองดูแดร์ริลด้วยความประหลาดใจ! กองทัพของทั้งสองทวีปต่างก็ไม่รู้ว่าแดร์ริลเป็นใคร พวกเขารู้เพียงแค่ว่าชายผู้นั้นสามารถทำให้ผู้บังคับบัญชาการทหารสูงสุดของทั้งสองฝ่ายสามารถหยุดการต่อสู้กันได้!
“โมนิก้าที่รัก ในที่สุดผมก็ได้พบคุณ!”
น้ำตาของแดร์ริลคลอเบ้าขณะที่เขากระโจนลงมาจากหลังของเถาอู้ตัวน้อยและลงสู่พื้นดิน จากนั้นเขาก็รีบวิ่งเข้าไปหาโมนิก้าทันที!
“แดร์ริล! แดร์ริล นั่นคุณเหรอ?” น้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธอก่อนหน้านี้ได้ไหลลงมาราวกับสายฝนเมื่อเธอได้เห็นแดร์ริล
‘เขาคือแดร์ริลจริง ๆ เหรอ! นี่ฉันกำลังฝันไปหรือเปล่า?’ โมนิก้าขยี้ตาอย่างไม่เชื่อสายตา จากนั้นเธอก็เพ่งมองเขาอีกครั้งให้แน่ใจ!
ใช่แล้ว นั่นคือแดร์ริล! เขาคือแดร์ริลจริง ๆ!
เป็นเวลาสิบปี! พวกเขาต้องพรากจากกันมาเป็นเวลานับสิบปี จนในที่สุดโมนิก้าก็ได้กลับมาพบกับแดร์ริลอีกครั้ง! ในตอนนั้นที่พวกเขาต้องแยกจากกัน เธอยังไม่ได้ให้กำเนิดแอมโบรสด้วยซ้ำ แต่ในตอนนี้ลูกชายของเธอมีอายุได้เก้าปีกว่าแล้ว พวกเขาต้องพรากจากกันเป็นเวลาถึง 10 ปี!
โมนิก้าหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความปิติยินดี สิบปี! สิบปีเต็ม! ในที่สุดผู้ชายที่เธอรักก็ขี่ม้าขาวมาช่วยเธอเอาไว้!
ผ่านไปครู่หนึ่ง โมนิก้าก็กลับมามีสติ วินาทีต่อมา เธอก็วิ่งเข้าไปหาแดร์ริลทันที!
จากนั้นพวกเขาทั้งสองคนก็วิ่งเข้าหากันท่ามกลางม้าศึกและทหารนับหมื่นคน!
กองทัพของทวีปเวสท์ริงตันและทวีปตะวันออกอันยิ่งใหญ่ต่างก็หลีกทางให้กับพวกเขาอย่างไม่รีรอ!
