คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 121
กลางวันเดือนสิงหาคม อากาศสดใส แต่บรรยากาศในคฤหาสน์ดาร์บี้กลับมืดมน
ทั้งตระกูลได้รวมตัวกันในโถง จ้องมองไปที่แจ็คสันและรีเบคก้าด้วยท่าทางมืดมัว
“แจ็คสัน นี่ลูกคิดดีแล้วเหรอ?” เดรกถาม
“ครับพ่อ” แจ็คสันพยักหน้า “ผมสนับสนุนอย่างเต็มกับการตัดสินใจที่จะเก็บเด็กไว้ของรีเบคก้า” เขามองไปที่ท้องของเธอ
ใช่แล้ว เธอตั้งท้อง แต่ทั้งเธอและแจ็คสันนั้นไม่ได้มีอะไรกันในวันแต่งงาน
ตั้งแต่ที่รีเบคก้าถูกข่มขืนในวันแต่งงาน แจ็คสันเว้นระยะให้เธอฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บทางจิตใจ ยังไงซะ มันก็ยังคงยากสำหรับเธอ แต่แจ็คสันไม่ติดว่ารีเบคก้าจะตั้งท้อง ซึ่งไม่จำเป็นต้องเดาว่าใครเป็นพ่อเด็ก
ข่าวการตั้งท้องของรีเบคก้าดังไปทั่วตระกูลดาร์บี้ภายในวันเดียว
“แจ็คสัน นายมันบ้าไปแล้ว!”
“ใช่ เด็กนั่นไม่ใช่ลูกนาย จะเก็บไว้ทำไม?”
“แดร์ริลข่มขืนเมียแก แต่แกยังอยากเก็บเด็กไว้เนี่ยนะ?”
ทุกคนในตระกูลตะโกนอย่างไม่พอใจ แจ็คสันกำหมัดแน่น
ปัง!
ยูมิตบที่โต๊ะ เธอยืนขึ้นแล้วกล่าว “แจ็คสัน นี่แกเป็นบ้าเหรอ? แดร์ริล สัตว์เดรัจฉานนั่นเหยียบย่ำเราด้วยการกระทำต่ำทราม ตอนนี้ ถ้าแกกับรีเบคก้าเก็บเด็กไว้—แล้วทั้งโลกรับรู้—มันจะส่งผลเสียกลับมาที่พวกเรา! เราจะต้องใช้ชีวิตกับความอับอาย!”
“ใช่ แจ็คสัน นายต้องคิดให้ดี” ฟลอเรียนเสริมเข้ามา เขาดูเป็นเดือดเป็นร้อนมาก หากพวกเขาตรวจผลดีเอ็นเอ เขาจะถูกจับได้ เขาต้องหยุดมันไม่ว่ายังไงก็ตาม!
ยูมิเองก็รู้สึกเช่นกัน หากทุกคนรู้ความจริง ฟลอเรียนจะต้องจบสิ้นแน่นอน เขาจะไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้อรกเลยตลอดชีวิต
“พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ เราตัดสินใจแล้วว่าจะเก็บเด็กไว้ อย่าฝืนพวกเราอีกเลย” แจ็คสันส่ายหัวไปมา
“รีเบคก้า! แจ็คสันบ้าไปแล้ว ทำไมเธอยังปล่อยให้เขาตัดสินใจอีก? เธอควรโน้มน้ามเขา! เธอท้องลูกของไอ้สารเลวแดร์ริลนั่นนะ!” ยูมิร้องออกมาอย่างเป็นทุกข์
รีเบคก้ากัดปากของเธอ จากนั้นเธอก็กล่าว “พี่สะใภ้ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันได้ปรึกษากับแจ็คสันแล้ว ไม่ว่าอย่างไร เด็กไม่ได้ทำอะไรผิด นี่คือชีวิตอันล้ำค่า มากกว่านั้น เขาก็ถือว่าเป็นดาร์บี้…” รีเบคก้าก้มหน้าลง
ทั้งตระกูลดาร์บี้เริ่มเหยียดหยามแดร์ริล
“โชคร้ายอะไรแบบนี้!”
“แดร์ริล สัตว์เดรัจฉานนั่น! ทำไมมันถึงทิ้งภาระไว้ให้แจ็คสัน!”
“แดร์ริลกับครอบครัวมันควรมอดไหม้ในนรก!”
บริษัท แพลทินัม : ออฟฟิศท่านประธาน
แดร์ริลกำลังสั่งงานให้เพิร์ลไปจดทะเบียนบริษัทอสังหาริมทรัพย์ เขาถึงขนาดคิดชื่อไว้แล้ว: อสังหาริมทรัพย์ วินดัน แม้มันจะไม่ได้เพราะมากนัก แต่มันก็จดจำได้ง่าย
เมื่อเพิร์ลออกไป แดร์ริลก็รอไม่ได้อีก เขาหยิบดาบโบราณออกมา แม้ว่ามันจะเป็นของจากร้านแผงลอยทั่วไป แต่เขากลับมีความรู้สึกบางอย่างกับมัน ใบดาบนั้นสนิทขึ้นหนามาก และจำเป็นต้องถูกทำความสะอาด
แดร์ริลไปที่ห้องน้ำ เขาเจอฝอยขัดหม้อและหยิบมันขัดดาบทันที
มันฝังลึกเกินไป สนิมไม่สามารถขัดออกได้
เกิดอะไรขึ้น? เขาใช้แรงทั้งหมดในการทำความสะอาดมัน แต่ดาบยังคงสนิมเขรอะ
ในขณะที่เขาคิดจะยอมแพ้—และคิดว่ามันไร้ค่า—เขาก็พลาดทำมันบาดตัวเอง
“เ-ี้ย!” แดร์ริลสบถ
ทำไมเจ้าดาบนี่ถึงได้คมนัก? ทั้ง ๆ ที่มีสนิมเนี่ยนะ?
เลือดของเขาหยดลงบนดาบ
ชิ้งงงงง!
ทันใดนั้น หยาดโลหิจก็พลันซึมเข้าไปในตัวดาบ จากนั้นแสงสีเลือดก็เปล่งออกมา
ผ่าง!
สนิมหายไปหมดแล้ว ดาบได้เปิดเผยรูปร่างที่แท้จริงของมัน
