คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1225
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1225
“ไม่!”
แดร์ริลรู้สึกอับอาย เขารีบอธิบายให้อีเวตต์ฟังทันที “มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด ก่อนหน้านี้มีพวกอันธพาลหลายคน…”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น อีเวตต์ก็ไม่รอให้แดร์ริลพูดจบ เธอหัวเราะลั่น พร้อมพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่ทะเล้นว่า “นายกำลังจะบอกว่า พวกอันธพาลหลายคนรังแกประมุขสำนักประตูสุราลัยผู้สง่างามงั้นเหรอ?” เมื่อพูดจบเธอก็หัวเราะอย่างขบขัน
ฉากนั้นคงจะตลกน่าดู!
“เธอ…”
ใบหน้าของแดร์ริลร้อนผ่าว เขาแทบอยากจะมุดลงดิน
บรรยากาศชวนให้อึดอัดใจ
จากนั้นไม่นานแดร์ริลก็สูดหายใจเข้าและซ่อนความอับอายเอาไว้ก่อนจะพูดขึ้นว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”
อีเวตต์พูดขึ้นอย่างมั่นอกมั่นใจว่า “แน่นอนว่าฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตของนายเอาไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นนายคงถูกฟลอเรียนฆ่าตายไปแล้ว!”
อีเวตต์หันมองไปยังเมืองเมฆาที่อยู่ด้านหลัง จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “ฉันไปในเมืองและถามชาวบ้านดูแล้ว ที่นี่คือเมืองเมฆาที่ตั้งอยู่ในทวีปโมอาน่าเหนือ!”
ทวีปโมอาน่าเหนืองั้นเหรอ?
เมืองเมฆางั้นเหรอ?
แดร์ริลตกตะลึง
“นี่!”
อีเวตต์ขมวดคิ้วขณะที่เธอพูดขึ้นด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง “นายควรจะใส่เสื้อผ้าก่อน…”
อีเวตต์หน้าแดงเมื่อเธอพูดเช่นนั้น
เธอเป็นเจ้าหญิง ดังนั้นมันจึงไม่เหมาะสมที่เธอจะพูดคุยกับชายที่กำลังนอนเปลือยกายอยู่เช่นนี้
“ฉัน…”
แดร์ริลหน้าแดงเพราะความอับอาย “ฉันขยับไม่ได้…”
ถ้าเขาขยับได้เขาก็คงไม่ถูกพวกอันธพาลพวกนั้นรังแก
“อะไรนะ?” ใบหน้าของอีเว็ตต์ร้อนผ่าว “นายใส่เสื้อผ้าเองไม่ได้?”
อีเวตต์กัดริมฝีปากแน่น “ก็ได้! ฉันจะช่วยใส่เสื้อผ้าให้นายเอง!”
เมื่อพูดจบอีเวตต์ก็เดินเข้าไปและหยิบเสื้อผ้าของแดร์ริลขึ้นมา จากนั้นเธอก็ช่วยเขาสวมเสื้อผ้าด้วยมือที่สั่นเทาเล็กน้อย
อีเวตต์ไม่ได้ต้องการช่วยแดร์ริลใส่เสื้อผ้า แต่ถึงอย่างนั้น ถ้าหากมีคนมาเห็นพวกเขาอยู่ในสภาพเช่นนี้ คนอื่น ๆ อาจจะต้องคิดไม่ดีเป็นแน่
แดร์ริลตัวแข็งทื่อด้วยจิตใจที่ว่างเปล่าขณะที่อีเวตต์ช่วยเขาแต่งตัว
หัวใจของแดร์ริลเต้นระรัวเมื่อเขาได้กลิ่นหอมจาง ๆ บนร่างกายของอีเวตต์
พวกเขาทั้งสองคนตกอยู่ในความเงียบที่น่าอึดอัดใจ
เมื่ออีเวตต์ช่วยเขาสวมเสื้อผ้าใกล้เสร็จ แดร์ริลก็รีบพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบทันที “เธอช่วยฉันเอาไว้ทำไม?”
แดร์ริลได้ฆ่าเลขาธิการแคว้นโลกใหม่และราชองครักษ์ไปหลายคน และเขาก็ยังต้องการฆ่าจักรพรรดิ พ่อของเธออีกด้วย
ดังนั้นอีเวตต์ควรจะรู้สึกเกลียดเขา
แดร์ริลไม่คาดคิดว่าเธอจะช่วยเขาและยังยอมสละศักดิ์ศรีในฐานะเจ้าหญิงเพื่อช่วยเขาแต่งตัวอีกด้วย
แดร์ริลรู้สึกประหลาดใจ
เมื่ออีเวตต์ช่วยแดร์ริลสวมเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เธอก็ลุกขึ้นยืนและจ้องมองเขาด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด “แดร์ริล ไม่มีเหตุผลส่วนตัวที่ฉันช่วยนายเอาไว้ ฉันเพียงแค่ไม่ต้องการให้มีข้อพิพาทเกิดขึ้นระหว่างทวีปจักรวาลโลกและโลกใหม่”
อีเวตต์จ้องหน้าเขาและพูดต่อว่า “ ฉันยอมรับว่าพ่อของฉันเป็นคนผิดที่เขาออกคำสั่งให้ฆ่าอาจารย์ของนาย แต่ถึงอย่างนั้นนายก็ได้ฆ่าเลขาธิการแคว้นโลกใหม่และคนของเราไปมากมาย และตอนนี้ฉันก็ได้ช่วยชีวิตของนายเอาไว้ ดังนั้นนายจะยอมสงบศึกนี้ได้หรือเปล่า?”
อีเวตต์มองดูแดร์ริลอย่างมีความหวัง
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา อีเวตต์ได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง เธอเพียงต้องการสันติภาพของโลก
อืม…
สีหน้าของแดร์ริลเปลี่ยนไป เขาเริ่มไตร่ตรองเกี่ยวกับคำพูดของอีเวตต์
ถึงแม้ว่าเขาจะฆ่าเลขาธิการแคว้นโลกใหม่เพื่อล้างแค้นให้กับอาจารย์ของเขาแล้ว แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความแค้นในใจของเขาสงบลงเลย
ฟอร์ด เซาธ์ อาจารย์ของเขาเป็นคนที่เขาเคารพนับถือมากที่สุด!
