คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1235

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1235

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้น แดร์ริลก็รีบลุกขึ้นทันที จากนั้นเขาก็เห็นซู่หรง เทพอัคคีก้าวเข้ามาด้วยใบหน้าที่ดูตื่นเต้น ในขณะที่ในมือของเขามีไก่ย่างและสุรา

นอกจากนี้ยังมีคราบเลือดติดอยู่บนเสื้อผ้าของเขาอีกด้วย!

เห็นได้ชัดว่าซู่หรงได้ไปต่อสู้กับหมีหิมะพันปีและดูเหมือนว่าเขาจะได้รับชัยชนะกลับมา

หยวนลี่เองก็เดินตามซู่หรงมาด้วยเช่นกัน

ซู่หรงมองแดร์ริลด้วยรอยยิ้ม เขาดูตื่นเต้นมาก “วิธีการของเจ้านั้นยอดเยี่ยมมาก! ทันทีที่ข้าล่อหมีหิมะตัวนั้นออกมาจากป่าหิมะ พลังของมันก็อ่อนลงเป็นอย่างมาก ข้าแทบจะไม่ต้องใช้ความพยายามเลย ข้าสามารถกำจัดมันได้อย่างง่ายดาย ยอดเยี่ยมจริง ๆ!” ซู่หรงหัวเราะ

ซู่หรงจ้องมองแดร์ริลอย่างชื่นชม

หยวนลี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มีใบหน้าที่ซับซ้อน เธอไม่คาดคิดว่าเด็กหนุ่มจะสามารถหาจุดอ่อนของหมีหิมะพันปีได้เพียงเพราะได้ยินเรื่องเล่าจากสามีของเธอเท่านั้น

มันน่าทึ่งมาก!

เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยดังขึ้นที่ด้านนอก ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ก็ออกมาจากกระท่อมมุงจากของเขาทันที

“ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ เจ้าหนุ่มผู้นี้น่าทึ่งมาก” ซู่หรงหันมาและพูดกับดีไวน์ ฟาร์เมอร์อย่างตื่นเต้น “ข้าได้ลองใช้วิธีที่เขาแนะนำและข้าก็สามารถกำจัดหมีหิมะได้อย่างง่ายดาย!”

อะไรนะ?

‘สิ่งที่แดร์ริลพูดเป็นความจริงงั้นเหรอ?’

ดีไวน์ ฟาร์เมอร์มองดูแดร์ริลด้วยความประหลาดใจ เขาพูดไม่ออกอยู่ชั่วขณะ

แดร์ริลใช้เวลาเกือบครึ่งเดือนในการพักฟื้น ดังนั้นดีไวน์ ฟาร์เมอร์จึงเห็นเขาเป็นเพียงคนไข้ธรรมดา เท่านั้น ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ไม่เห็นอะไรที่พิเศษในตัวชายหนุ่มผู้นี้เลย

ดีไวน์ ฟาร์เมอร์ รู้สึกประหลาดใจที่แดร์ริลมีความสามารถพิเศษเช่นนี้!

อีเวตต์เองก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน เธอมองแดร์ริลอย่างชื่นชม

แดร์ริลน่าจะเป็นคนเดียวในโลกที่ได้รับคำชมจากเทพในตำนาน!

“มานี่สิ…”

ซู่หรงจับแขนของแดร์ริลและมองเขาด้วยรอยยิ้ม “วันนี้ข้ามีความสุขมาก ดังนั้นข้าจะต้องดื่มกับเจ้าตามที่ข้าได้ให้สัญญาเอาไว้ ยังไงก็ตาม เจ้าไม่ต้องเรียกข้าว่าผู้อาวุโสอีกต่อไป เจ้าสามารถเรียกข้าว่าพี่ชายได้เลย!” เทพอัคคีกล่าวและหัวเราะ

อะไรนะ?

เทพอัคคีที่มีชื่อเสียงอนุญาตให้แดร์ริลเรียกเขาว่าพี่ชายงั้นเหรอ?

จิตใจของอีเวตต์เธอว่างเปล่า เธอรู้สึกประหลาดใจมากขึ้นไปอีก

“ผู้อาวุโส ผมเกรงว่าจะไม่เหมาะสม” แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

แดร์ริลคิดว่าเทพอัคคีเพียงแค่ต้องการหยอกล้อเขาเท่านั้น ซู่หรง เทพอัคคีและดีไวน์ ฟาร์เมอร์ คือบรรพบุรุษของพวกเขา แล้วเขาจะเรียกซู่หรงว่าพี่ชายได้อย่างไร?

“เจ้าไม่ต้องการงั้นเหรอ?”

เมื่อได้เห็นความกังวลใจของแดร์ริล ซู่หรงก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “น้องชาย เจ้าไม่ชอบข้าเหรอ?”

“เปล่า เปล่าเลย…” แดร์ริลรีบปฏิเสธทันที จากนั้นเขาก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ในเมื่อคุณพูดเช่นนั้น แน่นอนว่าผมมีความยินดีที่ได้เป็นน้องชายของคุณ!”

แดร์ริลรู้สึกยินดีเมื่อเขาพูดเช่นนั้น

เขาหัวเราะ

แดร์ริลไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะได้ใกล้ชิดกับซู่หรง เทพอัคคีในตำนานมากเช่นนี้ และซู่หรงก็ยังยอมให้แดร์ริลเรียกเขาว่าพี่ชายอีกด้วย!

เมื่อแดร์ริลเห็นด้วยกับเขา ซู่หรงจึงรู้สึกมีความสุขมากขึ้น เขาตบไหล่แดร์ริลพร้อมหัวเราะอย่างร่าเริง “มันต้องอย่างนี้สิ! มา เรามาดื่มสุราสองไหนี้ให้หมดกันเถอะ!”