คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1236

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1236

ในขณะที่แดร์ริลมองดูสุราสองไหนั้น เขาก็หัวเราะและพูดขึ้นว่า “พี่ชายซู่หรง เรื่องการดื่มนี่ผมไม่เคยกลัวใครเลย!”

“จริงหรือเปล่า? ข้าหวังว่าเจ้าไม่ได้พูดโอ้อวดหรอกนะ วันนี้ข้าจะทำให้เจ้าเมาเอง…”

“มาเลย ผมไม่กลัว!” เมื่อกล่าวจบ พวกเขาก็หัวเราะขึ้นอย่างร่าเริง

จากนั้นพวกเขาก็นั่งลงและดื่มสุราด้วยกันอย่างมีความสุข

…

ในขณะเดียวกัน ที่ภูเขาง้อไบ๊ ในทวีปจักรวาลโลก!

ภูเขาง้อไบ๊ เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เพราะมีสำนักง้อไบ๊ตั้งอยู่ และสาวกของสำนักง้อไบ๊ก็มีแต่ผู้หญิงเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าล่วงล้ำเข้ามาภายในอาณาเขตของพวกเธอ

ภูเขาง้อไบ๊เงียบสงบมาเป็นเวลายาวนานนับพันปี

อย่างไรก็ตาม ในค่ำคืนนี้ที่บนภูเขาง้อไบ๊เต็มไปด้วยแสงไฟและการประดับประดาของสายรุ้งมากมาย ซึ่งทำให้บรรยากาศดูครื้นเครงเนื่องจากว่าสำนักง้อไบ๊จะมีการเฉลิมฉลองเกิดขึ้น

ในวันพรุ่งนี้เป็นวันครบรอบ 2,000 ปีของสำนักง้อไบ๊ สำนักง้อไบ๊ได้ก่อตั้งขึ้นมาเป็นเวลา 2000 ปีแล้ว ดังนั้นงานเฉลิมฉลองในวันพรุ่งนี้จะเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสำนักง้อไบ๊

สำนักง้อไบ๊สามารถยืนหยัดได้อย่างมั่นคงในโลกยุทธภพมาเป็นเวลา 2000 ปีแล้ว!

ในการเฉลิมฉลองวันครบรอบ 2000 ปีของสำนักง้อไบ๊ เจ้าสำนักออโรร่าได้ตัดสินใจส่งคำเชิญไปยังนิกายต่าง ๆ มากมายในจักรวาลโลก เพื่อเชิญให้พวกเขามาร่วมระลึกถึงช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดของสำนักง้อไบ๊

ในเวลานี้ ออโรร่าสวมใส่ชุดเดรสยาวสีม่วงนั่งอยู่ภายในห้องของเธอด้วยใบหน้าที่รู้สึกพึงพอใจ

เนื่องจากว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันพิเศษของสำนักง้อไบ๊ ดังนั้นงานเลี้ยงเฉลิมฉลองของพวกเธอจะต้องดำเนินไปอย่างราบรื่นเพื่อไม่ให้สำนักอื่น ๆ ดูแคลนพวกเธอ

ออโรร่ากำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่กับตัวเอง

เอร่าลูกสาวของเธอมีพรสวรรค์ที่สูงส่งในเรื่องของการบ่มเพาะ และเธอก็ยังเป็นเด็กที่ขยันขันแข็งอีกด้วย ดังนั้นออโรร่าต้องการใช้โอกาสของงานเลี้ยงฉลองในวันพรุ่งนี้ เพื่อส่งต่อตำแหน่งเจ้าสำนักให้กับลูกสาวของเธอ

ในขณะที่ออโรร่ากำลังคิดเช่นนั้น ประตูของห้องของเธอก็ถูกผลักให้เปิดออกอย่างแผ่วเบา จากนั้นร่างของชายที่ดูสง่างามก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาภายในห้อง

เขาคือมิสเตอร์เรดลีฟ

“คุณเข้ามาทำไม?”

ใบหน้าอันพึงพอใจของออโรร่าเปลี่ยนเป็นเย็นชาเมื่อได้เห็นมิสเตอร์เรดลีฟ

พวกเขาแต่งงานกันมาเป็นเวลาเจ็ดปีแล้ว หากดูจากภายนอกพวกเขาเป็นคู่รักที่ดูเหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยก ทว่าออโรร่าและมิสเตอร์เรดลีฟไม่เคยร่วมหลับนอนบนเตียงเดียวกันเลย และพวกเขาก็ยังไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวกันด้วยซ้ำ

แต่ถึงอย่างนั้น มิสเตอร์เรดลีฟก็ไม่เคยแสดงความไม่พอใจหรือรู้สึกโกรธออโรร่าเลยแม้แต่น้อย เขาเดินเข้ามาด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ออโรร่า พรุ่งนี้เป็นวันครบรอบ 2,000 ปีของสำนักง้อไบ๊แล้ว ผมกลัวว่าคืนนี้คุณจะนอนไม่หลับผมก็เลยมาที่นี่เพื่ออยู่เป็นเพื่อนคุณ”

ออโรร่าตอบอย่างเย็นชา “ไม่จำเป็น ช่วยออกไปด้วย”

“ออโรร่า…”

มิสเตอร์เรดลีฟตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ออโรร่า พรุ่งนี้เป็นวันครบรอบ 2000 ปีของสำนักง้อไบ๊ก็จริง แต่คุณกลับจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าวันนี้เป็นวันเกิดของผม ออโรร่า เราแต่งงานกันมาเจ็ดปีแล้ว จนถึงตอนนี้คุณก็ยังไม่มีความรู้สึกใด ๆ ให้กับผมเลยหรือ? และที่สำคัญ คุณก็ยังจำวันเกิดของผมไม่ได้ด้วยซ้ำ…”

ดวงตาของมิสเตอร์เรดลีฟเป็นประกายด้วยความรู้สึกตื่นตระหนก จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “ออโรร่า ความรู้สึกของผมที่มีให้กับคุณเป็นความรู้สึกที่จริงใจในช่วงเจ็ดปีที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าคุณจะเคยมีลูกกับแดร์ริล แต่ผมก็ไม่เคยสนใจอดีตของคุณเลย ผมแค่อยากขอโอกาสให้ผมได้ดูแลคุณบ้างจะได้หรือเปล่า?”

หลังจากที่เขาสารภาพความรู้สึกที่มีต่อออโรร่าแล้ว เขาก็ก้าวเดินไปหาเธอทีละก้าว

“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!”

ออโรร่าตะคอกใส่มิสเตอร์เรดลีฟอย่างเย็นชา

ใบหน้าที่สวยงามของออโรร่าดูเฉยเมย ขณะที่แววตาของเธอไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ได้เลย

เมื่อเจ็ดปีที่แล้วเธอได้ร่วมหลับนอนกับแดร์ริล จากนั้นออโรร่าก็ได้ตั้งท้องเอร่า เหตุการณ์ในวันนั้นถือเป็นความอัปยศอดสูที่สุดในชีวิตของเธอ

ออโรร่าทั้งรู้สึกละอายใจและโกรธจนตัวสั่นเมื่อได้ยินมิสเตอร์เรดลีฟกล่าวถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้น