คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 126
‘คำถามก็คือ จะหลบหรือไม่หลบ!’
เสี้ยววินาทีนั้น แดร์ริลจึงเลือกข้อหลัง
ในขณะที่เมแกนร้องออกมา เธอจึงสังเกตเห็นเด็กนักเรียนหญิงคนนั้น ทันใดนั้น หัวใจของเธอก็สั่นไหวทันที
เขา… เขายอมที่จะรับกระสุนแทนคนที่ไม่เคยรู้จักกัน
เมแกนมองแดร์ริลอย่างแปลกประหลาด
ความคิดวิ่งวนในหัวของเมแกนในขณะที่ชายใส่เสื้อกล้ามลายทหารเหนี่ยวไกปืน
ปัง!
สิ่งที่ตามมากับเสียงอันน่าตกใจ คือร่างของแดร์ริลที่ล้มไปด้านหลังพร้อมกับเลือดที่สากกระเซ็นจากหัวไหล่ซ้าย
แดร์ริลสูดหายใจอย่างเร็ว เมื่อความเจ็บปวดวิ่งเข้าจู่โจมเขา! อย่างไรก็ตาม เขากัดฟันของตัวเองเพื่อฝืนไม่ให้ตัวเองร้องออกมา เขาถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วจ้องไปที่ชายในเสื้อกล้ามลายทหาร เขาฉีกยิ้ม “ทักษะการยิงปืนของนายห่วยนะ”
ในขณะที่พูด แดร์ริลก็ฉีกเสื้อของเขาแล้วรีบใช้มันมัดปากแผลไว้
ทั้งธนาคารเงียบสนิทราวกับป่าช้า
เหล่าคนที่นอนอยู่บนพื้นอ้าปากค้างและดวงตาก็เบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง
โจรหลายคนที่ถูกจัดการลงโดยแดร์ริลเองก็พูดไม่ออก
‘นี่มันบ้าอะไรวะ…’
‘นี่เขาเพิ่งถูกยิงแต่ยังพูดและหัวเราะออกมาได้?’
“คุณ!” เมแกนกระฟัดกระเฟียดด้วยความกระวนกระวาย เธออยากให้แดร์ริลหุบปากของเขา มันไม่ใช่เรื่องดีที่จะไปยั่วยุพวกโจร!
ในความเป็นจริง แดร์ริลเองก็เจ็บมาก แต่เขาพยายามอดทนฝืนมันไว้
หลังจากที่เขาได้รับโอสถจักรวาลเข้าไปแล้วกลายเป็นผู้บ่มเพาะ ร่างกายของแดร์ริลก็มีระดับความอดทนมากกว่าคนทั่วไป เมื่อเขายั่วโจรเสื้อกล้ามลายทหารด้วยคำหยาบ เขาก็แอบถือทองคำแท่งไว้ในมือ
มันมีทองคำและเงินแท่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ธนาคาร ลูกค้าได้เข้ามาซื้อมันเพื่อหวังจะลงทุนทำเงิน
แดร์ริลเหวี่ยงมือของเขา ส่งทองแท่งไปที่มือของโจรเสื้อลายทหาร ทำให้ปืนหล่นลงที่พื้น!
“แก…”
โจรเสื้อลายทหารตกใจ เขากำลังตื่นตระหนก เขารีบคว้าตัวเด็กสาวตัวน้อยไว้แล้วดันเธอไว้ด้านหน้า ก่อนจะหยิบมีดสั้นออกมาแล้วจี้ที่คอเด็กสาว
“ไอ้เ-ี้ยนี่! ออกไปห่าง ๆ ซะ!” โจรเสื้อลายทหารคำรามลั่น ดวงตาของเขาแดงก่ำ เขากำลังคลั่ง!
สาวน้อยร้องเสียงหลงด้วยความหวาดกลัว น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม
เธอมีอายุเพียงแค่สี่ถึงห้าปีเท่านั้น ยังเด็กนัก! แน่นอนเธอไม่เคยพบประสบการณ์น่ากลัวแบบนี้มาก่อนในชีวิต! เธอกลัวสุดขีด
‘เ-ี้ย!’
แดร์ริลสาปแช่งอย่างโมโหและพยายามจะพุ่งออกไปเพื่อช่วยเด็กสาว
‘ไอ้เ-ี้ยสารเลวนี่! นี่เขากล้าใช้เด็กน้อยเป็นตัวประกันได้ยังไง! ต่อให้เด็กสาวถูกช่วยได้ เหตุการณ์นี้ก็ต้องหลอกหลอนเธอไปตลอดชีวิต!’
“อย่าเข้ามา ไม่งั้นฉันจะฆ่าเด็กนี่ซะ! ถอยไป ฉันบอกให้ถอยไปไง ไอ้เ-ี้ยนี่!” โจรเสื้ลอายทหารคำราเสียงดัง มีดสั้นของเขาแนบคอของเด็กน้อยชิด
เวลาเหมือนกำลังหยุดนิ่งในขณะที่ทุกคนถึงกับกลั้นหายใจพร้อมกับหัวใจที่เหมือนจะทะลักออกมาจากลำคอได้ ทุกคน ยกเว้นพวกโจร
พวกเขาไม่คิดว่าหัวหน้าของพวกเขาจะโหดร้ายและไร้ศีลธรรมถึงขนาดจับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เป็นตัวประกัน
แดร์ริลหยุดกึก เขากำหมัดแน่น!
“ฮ่าฮ่า ไอ้หนุ่ม เก่งนักไม่ใช่เหรอ? ต่อยตีเก่งนักนี่? ทำไมตอนนี้ถึงกลัวซะแล้วล่ะ?” โจรเสื้อลายทหารล้อเลียนอย่างเย็นชาแล้วเหลือบไปหาเมแกน “แกด้วย! ถ้าแกกล้าเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียว พวกแกจะได้เห็นสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปแน่!”
ชายเสื้อกล้ามลายทหารหัวเราะอย่างโฉดชั่ว
“เร็วสิวะ! ไปเอาเงินใส่รถแล้วเผ่นกันได้แล้ว”
ชายร่างกำยำนำเงินมาแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ในอีกด้านหนึ่ง โจรเสื้อลายทหารก็จับตัวเด็กสาวไว้ ดวงตาเขาจดจ้องที่แดร์ริล
เมื่อพวกเขาออกมาด้านนอก ทั้งกลุ่มก็ขึ้นรถตู้แล้วขับรถออกไปอย่างรวดเร็วทางชานเมือง
ทันทีที่พวกโจรไป ทุกคนในโถงก็โล่งอก
เมแกนไม่เสียเวลา เธอวิ่งด้วยส้นสูงตามพวกโจรไป
“ก่อนที่เธอจะถึงประตู เธอก็หันหลังแล้วไปหาแดร์ริล เธอกล่าวอย่างกังวล “แดร์ริล คุณช่วย… คุณช่วยขับรถพาฉันตามไปจับพวกมันได้ไหม?”
‘อะไรนะ?’
แดร์ริลผงะ ไหล่เขายังเลือดไหลเป็นน้ำตกอยู่เลยนะ!
“คุณควรโทรหาตำรวจ มันไม่ปลอดภัยถ้ามีแค่เราสองคนตามพวกมันไป” แดร์ริลเสนอ
เขาเกือบตายจากการช่วยเด็กหญิง แต่เรื่องราวมันไม่ง่ายดายแบบที่พวกเขาคิด!
พวกเขาต้องเดินหมากอย่างชาญฉลาด และไม่นำชีวิตของพวกเขาไปเสี่ยง
“ไม่ เราต้องไล่ตามพวกมันให้ทัน” เมแกนกระวนกระวาย “ไม่งั้น พวกเราจะตามหาพวกมันไม่เจอ ที่ซ่อนของพวกมันถูกปิดบังไว้ เด็กหญิงคนนั้นอาจไม่รอดถึงตอนที่พวกเราได้กำลังเสริม! คนพวกนั้นไม่ได้เห็นชีวิตเธอมีค่าเลย! แดร์ริล ไปกับฉันเถอะ ได้ไหม?”
