คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1345
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1345
เมื่อได้เห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ฝูงชนต่างก็จับจ้องไปที่จูปาเจี๋ยและเชนเทล่าด้วยความรู้สึกประหลาดใจ
‘ทำไมจูปาเจี๋ยถึงอุ้มภรรยาของโดน็อกเอาไว้เช่นนั้น? หรือว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน?’
“ฮ่า ๆ” ในเวลานั้น จูปาเจี๋ยก็หัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดังขณะที่เขาจ้องมองโดน็อกและพูดหยอกล้อว่า “เจ้าหนุ่ม ไม่มีอะไรให้ต้องสงสัย เพราะว่าตั้งแต่วันนี้ไป คนสวยได้ตัดสินใจที่จะติดตามข้าไปทุกหนแห่งแล้ว นั่นเป็นเพราะว่า พวกเรามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันแล้ว!”
ทุกคนอ้าปากค้าง!
เมื่อได้ยินคำพูดของจูปาเจี๋ย ความโกลาหลก็เกิดขึ้นทันที!
ในเวลานั้น ผู้ชายหลายคนต่างก็จับจ้องไปที่จูปาเจี๋ยด้วยความรู้สึกชื่นชมขณะที่พวกเขาคิดในใจว่า ‘สุดยอด! เขากล้ามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับภรรยาขององคมนตรีแห่งทวีปเวสท์ริงตันได้อย่างไม่เกรงกลัว!’
ดังนั้น พวกเขาจึงยกย่องให้จูปาเจี๋ยเป็นไอดอลของพวกเขา!
โดน็อกจ้องมองจูปาเจี๋ยด้วยดวงตาที่แดงราวกับสีของเลือด
“แก! ฉันจะฆ่าแก!” โดน็อกกัดฟันแน่นขณะที่เขาโบกขวานแยกนภาขึ้นไปในอากาศและตะโกนขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ตายซะ!”
วินาทีต่อมา โดน็อกก็กระตุ้นพลังภายในของเขาจนถึงขีดสุดและพุ่งเข้าหาจูปาเจี๋ยอย่างรวดเร็ว!
ความโกรธกำลังเดือดพล่านอยู่ภายในใจของโดน็อก!
โดน็อกเป็นถึงองคมนตรีแห่งทวีปเวสท์ริงตันและเป็นรองจักรพรรดิเพียงตำแหน่งเดียวเท่านั้น! เขาเป็นที่นับหน้าถือตาและยังมีอาวุธมหาประลัยอยู่ในครอบครอง แต่เขากลับไม่สามารถปกป้องผู้หญิงของเขาได้! มันเป็นความอัปยศอดสูที่สุดในชีวิตของเขา!
“อย่าพยายามให้เสียเวลา เจ้าเอาชนะข้าไม่ได้หรอก” จูปาเจี๋ยหัวเราะขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น
จูปาเจี๋ยไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลเลยเมื่อได้เห็นว่าโดน็อกกำลังพุ่งเข้ามาหาเขา
ในเวลานั้น เชนเทล่าทั้งรู้สึกโศกเศร้าและตื้นตันในเวลาเดียวกัน เธอพยายามอดทนต่อความเจ็บปวดและตะโกนขึ้นอีกครั้งว่า “สามี ได้โปรดลืมฉันไป…”
ถึงแม้ว่าโดน็อกจะมีอาวุธมหาประลัยและมีอำนาจมากเพียงใดแต่ แต่เขาก็ไม่สามารถเอาชนะจูปาเจี๋ยได้อยู่ดี
ราวกับว่าโดน็อกไม่ได้ยินเสียงของเชนเทล่า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหารขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่รีรอ
“จูปาเจี๋ย!” ทันใดนั้น เสียงอันนุ่มนวลก็ดังขึ้นจากไม่ไกล
“เจ้าทำอะไรกับภรรยาของคนอื่นกลางวันแสก ๆ เช่นนี้! ความหื่นกระหายของเจ้าไม่เปลี่ยนไปเลย! คนอย่างเจ้าสมควรตายจริง ๆ!” กงกงพูดขึ้นอย่างเย็นชาขณะที่เธอกระตุ้นพลังภายในออกมาและโจมตีเขาอย่างรุนแรง
กงกงออกมาจากสุสานโบราณและรอคอยการปรากฏตัวของแดร์ริลเหมือนกับคนอื่น ๆ
อย่างไรก็ตาม เมื่อกงกงได้เห็นว่าจูปาเจี๋ยขโมยภรรยาของคนอื่น ดังนั้นเธอจึงรู้สึกโกรธ
‘ทำไมกงกงชอบเข้ามายุ่งเรื่องของข้าจริง ๆ?’
เมื่อได้เห็นกงกงปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าและกำลังพุ่งเข้าโจมตีเขา จูปาเจี๋ยก็รีบพาเชนเทล่าที่อยู่ในอ้อมแขนลอยหายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว
แต่ก่อนที่จูปาเจี๋ยจะหายตัวไป เขาก็พูดทิ้งท้ายเอาไว้ว่า “ข้าขโมยภรรยาของคนอื่นก็จริง แต่ที่เจ้าเป็นเดือดเป็นร้อน หรือเป็นเพราะว่าเจ้าเองก็มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับโดน็อกด้วยเช่นกัน?”
จูปาเจี๋ยไม่เคยรู้สึกเกรงกลัวกงกงเลย ในเมื่อตอนนี้ผู้หญิงที่งดงามอยู่ในอ้อมแขนของเขาดังนั้น เขาจึงไม่ต้องการเสียเวลาต่อสู้กับเธออยู่ที่นี่
เมื่อได้ยินคำพูดที่ดูถูกเหยียดหยามของจูปาเจี๋ย ใบหน้าของกงกงก็แดงก่ำเพราะความโกรธทันที “เจ้ามันปากเสีย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็หายไปจากสายตาของฝูงชนอย่างรวดเร็ว
…
สุสานโบราณของลิโป้นั้นกว้างใหญ่เกินไป!
แดร์ริล แด๊กซ์และคนอื่น ๆ ใช้เวลาเกือบหนึ่งชั่วโมงจนในที่สุดพวกเขาก็ออกมาจากสุสานโบราณ!
‘เกิดอะไรขึ้น?’
ในเวลานั้น พวกเขาได้เห็นฝูงชนจำนวนมากยังคงยืนอยู่ที่ด้านนอกของสุสานโบราณ
ใบหน้าของแดร์ริล แด๊กซ์ เชสเตอร์และเดบร้าจึงเต็มไปด้วยความรู้สึกประหลาดใจ
พวกเขาไม่คาดคิดว่าผู้คนมากมายยังคงรวมตัวกันอยู่ที่หน้าทางเข้าสุสานโบราณราวกับทะเลของผู้คนเช่นนี้
ในขณะที่หน้าทางเข้าของสุสานโบราณ มีสาวกสำนักฮัวที่กำลังสวมแถบไว้ทุกข์ที่บนแขนของพวกเขาอยู่ ใบหน้าของพวกเขาดูโศกเศร้าและโกรธแค้นในเวลาเดียวกัน
เมื่อเหล่าสาวกสำนักฮัวเห็นแดร์ริลออกมา พวกเขาก็จ้องมองแดร์ริลด้วยความอาฆาตแค้นเพราะพวกเขาคิดว่าแดร์ริลเป็นคนฆ่าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์!
เมื่อสังเกตุเห็นว่าสาวกสำนักฮัวกำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยความโกรธแค้น ใบหน้าของแดร์ริลก็เปลี่ยนเป็นความสับสนทันที
‘ทำไมสาวกสำนักฮัวถึงได้จ้องมองฉันราวกับว่าพวกเขาต้องการจะกินฉันเช่นนั้น?’ แดร์ริลขมวดคิ้วและครุ่นคิดด้วยความประหลาดใจ
แดร์ริลยังไม่รู้ว่าเมแกนได้ฆ่าผู้เฒ่าไวท์ บราวส์ แต่ฝูงชนกลับประนามว่าแดร์ริลเป็นคนฆ่าเขา!
