คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1358
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1358
ภายในห้องขังของสำนักสหพันธ์สวรรค์ ในเวลาเที่ยงคืน
แดร์ริลนอนขดตัวอยู่ภายในห้องขังและเพิ่งฟื้นจากอาการหมดสติก่อนหน้านี้
หลังจากที่เขาถูกทรมานอย่างหนัก เขาก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย เขารู้สึกว่าแขนทั้งสองข้างของเขาเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสขณะที่เหงื่อเย็นยะเยือกไหลลงมาปกคลุมร่างกายของเขาทันที
‘บัดซบ! เธอเป็นเพียงเด็กสาว แต่วิธีการของเธอช่างโหดร้ายจริง ๆ!”
แดร์ริลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างรู้สึกสิ้นหวังเมื่อได้เห็นกำแพงทั้งสามด้านโดยที่อีกด้านหนึ่งคือลูกกรงเหล็ก
‘มันจบแล้ว! ฉันคงจะไม่มีทางหนีออกไปจากที่นี่ได้’
แขนทั้งสองข้างของแดร์ริลหัก ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบหนีออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน
‘นี่ฉันจะต้องบอกสูตรคัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศกับเธอจริง ๆ เหรอ? ไม่! ฉันเป็นลูกผู้ชาย แล้วฉันจะยอมผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นได้ยังไง! นอกจากนี้ คัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศยังเป็นสุดยอดเคล็ดวิชาที่ฉันไม่สามารถมอบให้กับผู้คนจากทวีปอื่นได้!’
อย่างไรก็ตาม ถ้าหากว่าแขนของแดร์ริลไม่ได้รับการรักษา เมื่อถึงตอนนั้น คัมภีร์ศึกโลหิตแปดทิศก็คงจะไม่มีประโยชน์สำหรับเขาอีกต่อไป!
‘ฉันควรจะทำยังไงดี?’
เหงื่อเย็นไหลลงมาปกคลุมใบหน้าของแดร์ริล
ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดเช่นนั้น ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ค่อย ๆ ก้าวเข้ามาใกล้ประตูห้องขัง
จากนั้นประตูห้องขังก็ถูกแง้มให้เปิดออก และผู้หญิงร่างเล็ก ๆ ก็ค่อย ๆ เดินเข้ามา!
“เธอ…” ในตอนแรก แดร์ริลคิดว่าผู้หญิงคนนั้นคือสาวกของสำนักสหพันธ์สวรรค์ แต่แล้วเมื่อเขาตรวจสอบอย่างถี่ถ้วน เขาก็แทบจะลืมความเจ็บปวดของเขาไปเลย
“ควีนนี่!”
แดร์ริลรีบยืนขึ้นด้วยความตกตะลึงทันที ‘นี่ฉันฝันไปหรือเปล่า? ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าของฉันคือควีนนี่งั้นเหรอ?’
เธอคือควีนนี่จริง ๆ ด้วย!
ตลอดช่วงบ่าย เมื่อควีนนี่ได้ยินชื่อของแดร์ริล เธอก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ลงได้เลย ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจมาที่ห้องขังเพื่อตรวจสอบให้ดูให้แน่ชัดว่า คนที่ซอนย่าได้ขังเอาไว้นั้นคือแดร์ริลคนเดียวกันหรือไม่
ควีนนี่เป็นแขกของสำนักสหพันธ์สวรรค์ และเธอมักจะติดตามอาจารย์ของเธอมาที่นี่ ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับคฤหาสน์สหพันธ์สวรรค์เป็นอย่างดี
แดร์ริลทั้งรู้สึกตกตะลึงและดีใจในเวลาเดียวกันเมื่อได้เห็นควีนนี่ ราวกับว่ามันคือความฝันที่เขาได้พบเธอที่นี่
เป็นเวลา 10 ปีแล้วที่แดร์ริลไม่ได้พบควีนนี่ เธอดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก แม้ว่าเธอจะดูงดงามมากขึ้นแต่เธอก็ผอมบางไปหน่อย
“แดร์ริล!”
ควีนนี่เอ่ยเรียกแดร์ริลด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาขณะที่ร่างกายของเธอสั่นสะท้านเมื่อได้เห็นเขา เธอรีบเดินเข้าไปหาเขาด้วยความตื่นเต้นทันที
‘เขาคือแดร์ริล! เขาคือแดร์ริลจริง ๆ ด้วย!’
“ควีนนี่ นั่นเธอจริง ๆ เหรอ?” แดร์ริลแทบจะร้องไห้ออกมาเมื่อได้เห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาคือควีนนี่
10 ปี! เป็นเวลา 10 ปีแล้ว!
แดร์ริลยังจำได้ชัดเจนถึงวันที่ควีนนี่บอกว่าเธอจะไปพบเพื่อน ๆ ของเธอ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่กลับมาอีกเลย
“ฮือ ฮือ…”
เมื่อได้ยินเสียงของแดร์ริล ควีนนี่ก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีก เธอรีบพุ่งเข้าไปกอดเขาและพูดขึ้นว่า “ใช่แล้ว! ฉันเองแดร์ริล! คุณรู้ไหมว่าที่ผ่านมาฉันคิดถึงคุณและลิลี่มาก!”
ควีนนี่ท่องไปทั่วโลกกับอาจารย์ของเธอเป็นเวลา 10 ปี เธอคิดว่าเธอจะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้เห็นแดร์ริลในสภาพเช่นนี้ เธอก็กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป
“ไม่ต้องร้องไห้นะควีนนี่ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เธอดูสวยขึ้นเยอะเลย!” แดร์ริลรู้สึกเขินเล็กน้อยเมื่อควีนนี่สวมกอดเขา
แดร์ริลไม่ได้พบควีนนี่มาหลายปีแล้ว แต่รูปร่างของเธอก็ดูดีขึ้นมาก แดร์ริลลูบผมของเธอและปลอบโยนเธอที่กำลังสวมกอดเขาอย่างอ่อนโยน
ร่างกายของแดร์ริลรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งตัว ดังนั้น เมื่อเธอสัมผัสโดนตัวเขา เขาจึงร้องออกมาเบา ๆ
“แดร์ริล?”
ควีนนี่รีบปล่อยแดร์ริลทันที เธอมองไปที่แขนที่ไร้เรี่ยวแรงของเขา จากนั้นใบหน้าที่งดงามของเธอก็เปลี่ยนเป็นความสงสารทันที “เจ็บมากหรือเปล่าแดร์ริล?
ในขณะที่กล่าวเช่นนั้น ควีนนี่ก็สำรวจร่างกายของเขาอย่างถี่ถ้วน เมื่อเธอได้เห็นรอยไหม้ที่บนหน้าอกของเขา หัวใจของเธอก็รู้สึกเจ็บปวดมากยิ่งขึ้นทันที
