คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1361
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1361
แดร์ริลพูดอย่างราบเรียบว่า “เพราะเจ้าสำนักสหพันธ์สวรรค์เลย เรื่องมันยาวน่ะ เอาไว้ผมจะเล่าให้คุณฟังทีหลัง”
เมื่อแดร์ริลสังเกตเห็นใบหน้าที่เศร้าหมองของอีเวตต์ เขาก็อยากจะเข้าไปกอดเธอมาก แต่แขนทั้งสองข้างของเขากลับไร้เรี่ยวแรง ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถทำเช่นนั้นได้
“เฮ้!” ใบหน้าของเจ้าของโรงเตี้ยมเปลี่ยนเป็นไม่พอใจทันที “ผมขอเตือนว่าคุณอย่าเข้ามายุ่งเรื่องนี้จะดีกว่า!”
แต่ก่อนที่เจ้าของโรงเตี้ยมจะพูดจบประโยค อีเวตต์ก็จ้องมองเขาด้วยสายตาที่ดุดันและพูดขึ้นว่า “ไสหัวไป!”
ผู้ชายที่เธอรักกำลังได้รับบาดเจ็บสาหัส และหัวใจของเธอก็รู้สึกเจ็บปวดมากพอแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถระงับความโกรธของเธอเอาไว้ได้
ฝูงชนตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“ชายผู้นั้นก็เป็นบ้าเหมือนกัน!”
“ใช่! การแต่งตัวของเขาก็ดูดีอยู่หรอก แต่เขากล้าตะโกนใส่เจ้าของโรงเตี้ยมเพื่อปกป้องขอทานแบบนั้นได้ยังไง!”
อีเวตต์ตะโกนใส่เจ้าของโรงเตี้ยมจนทำให้เขาตกตะลึง จากนั้น เขาก็ชี้ไปที่เธอด้วยความโกรธเกรี้ยวและพูดขึ้นว่า “ทุบตีผู้ชายคนนี้ด้วย!”
เขาถูกดูหมิ่นครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วเขาจะทนได้อย่างไร?
ทั้งเจ้าของโรงและฝูงชนต่างก็ไม่ได้สังเกตเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ปลอมตัวเป็นผู้ชาย
ในเวลานั้น ลูกน้องของเจ้าของโรงเตี้ยมรีบวิ่งเข้าไปล้อมพวกเขาเอาไว้ทันที
“บังอาจ!” ทันใดนั้น อีเวตต์ก็หยิบตราสัญลักษณ์สีทองที่แสดงความเป็นเจ้าหญิงแห่งทวีปโลกใหม่ขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เย็นชา
เมื่อได้เห็นตราสัญลักษณ์สีทอง ความรู้สึกของพวกเขาก็ดูราวกับถูกฟ้าผ่าทันที! ในขณะที่เข่าของเจ้าของโรงเตี้ยมทรุดลงอย่างรวดเร็ว!
ตุ้บ!
บรรดาลูกน้องของเจ้าของโรงเตี้ยมต่างก็รีบคุกเข่าลงด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเช่นกัน
พวกเขาเห็นชื่อของเจ้าหญิงอีเวตต์อยู่บนตราสัญลักษณ์สีทอง!
ในเมื่อพวกเขาต่างก็เป็นพลเมืองของทวีปโลกใหม่ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่า เธอคือเจ้าหญิงอีเวตต์ ลูกสาวคนโปรดของจักรพรรดิแห่งโลกใหม่!
‘เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ ๆ พวกเขาถึงคุกเข่าลง?’
ฝูงชนที่ยืนอยู่ด้านหลังต่างก็รู้สึกงุนงงเพราะพวกเขาไม่รู้ว่า ตราสัญลักษณ์ที่ชายผู้นั้น กำลังชูขึ้นนั้นถูกเขียนว่าอะไร
ในเวลานั้น เธอจ้องมองเจ้าของโรงเตี้ยมด้วยใบหน้าที่เย็นชาและพูดขึ้นว่า “คุณคงจะรู้นะว่าบทลงโทษสำหรับผู้ที่รังแกผู้ที่ออนแอกว่าของจักรพรรดิคืออะไร!”
“ใช่ ใช่ครับ ผมรู้! เจ้าหญิงได้โปรดให้ความเมตตาผมด้วย!” ในขณะที่กล่าวเช่นนั้น ใบหน้าของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยเหงื่อทันที เขารู้สึกตื่นตระหนกจนทำตัวไม่ถูก
เจ้าของโรงเตี้ยมไม่คิดว่า ชายหล่อเหลาที่อยู่ตรงหน้าแท้จริงแล้วเธอคือเจ้าหญิงอีเวตต์!
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฝูงชนต่างก็อ้าปากค้างเพราะความตกตะลึงทันที!
‘เจ้าหญิงอีเวตต์งั้นเหรอ?’
จากนั้น ฝูงชนต่างก็รีบคุกเข่าลงอย่างตื่นตระหนกและไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดัง
บรรยากาศถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบทันที
“โอ๊ย…” แดร์ริลร้องออกมาเบา ๆ เพราะความรู้สึกเจ็บปวดที่แขนทั้งสองข้าง
เมื่อได้ยินเช่นนั้น อีเวตต์ก็รีบหันมองเขาด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนทันที “เจ็บมากหรือเปล่าแดร์ริล?”
อีเวตต์หันมองเจ้าของโรงเตี้ยมและพูดขึ้นว่า “มัวแต่รออะไรอยู่? รีบจัดห้องพักให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
แดร์ริลกำลังได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นเขาจะต้องได้รับการรักษาโดยเร็วที่สุด!
เมื่อเจ้าของโรงเตี้ยมจัดห้องพักให้พวกเขาแล้ว อีเวตต์ก็รีบอุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องทันที
“แดร์ริล!”
เมื่อประตูห้องปิดลง อีเวตต์ก็รีบสวมกอดแดร์ริลเอาไว้แน่นและพูดขึ้นว่า “คุณรู้ไหมว่าฉันต้องผ่านอะไรมาบ้าง? ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว! คุณรู้ไหมว่าฉันคิดถึงคุณมากแค่ไหน? ฉันเฝ้าคิดถึงคุณตลอดทั้งวันราวกับเครื่องจักร คุณรู้ไหมว่าฉันคิดถึงคุณมากจริง ๆ…”
