คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1366

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1366

“คุณ…” อีเวตต์เป็นกังวลจนแทบจะร้องไห้ออกมา

ซีซาร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นเขาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “เจ้าหญิง บางทีเรื่องนี้เราอาจจะประนีประนอมกันได้ ทำไมคุณไม่ตามผมกลับไปที่วัง จากนั้นผมจะยอมปล่อยแดร์ริลไปล่ะ?”

จากนั้นซีซาร์ก็พูดต่อว่า “ผมรู้ว่าคุณต้องการเห็นแดร์ริลปลอดภัย ตราบใดที่คุณยอมตามผมกลับวัง ผมสัญญาว่าผมจะเปิดประตูเมืองและให้ทหารของเราส่งเขาออกไป ผมสัญญาว่าผมจะไม่รายงานเรื่องนี้ต่อจักรพรรดิ คุณคิดว่ายังไงเจ้าหญิง?”

ซีซาร์ไม่มีทางเลือกอื่น อีเวตต์เป็นลูกสาวคนโปรดของจักรพรรดิ ดังนั้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เขาจะต้องพาเธอกลับไปยังพระราชวังให้ได้ ครั้งนี้เขาจะยอมปล่อยแดร์ริลไปก่อน

“เอ่อ…” เมื่อได้ยินข้อเสนอของซีซาร์ อีเวตต์ก็ครุ่นคิดพร้อมกัดริมฝีปากแน่น

ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่พวกเขาจะได้กลับมาพบกัน ดังนั้นอีเวตต์จึงไม่เต็มใจแยกทางกับแดร์ริล

‘บัดซบ!’ แดร์ริลเองก็โกรธมากเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแขนทั้งสองข้างของเขาหัก เขาจะใช้พลังภายในจัดการกับทุกคนตรงหน้าโดยไม่มีข้อต่อรองให้เสียเวลา

“เจ้าหญิง?”

ซีซาร์รู้สึกเป็นกังวลเมื่อได้เห็นอีเวตต์ยังคงนิ่งเงียบ “ไม่ใช่ผมคนเดียวที่ได้รับมอบหมายให้ออกตามหาคุณ เพราะฉะนั้น ก่อนที่คนอื่น ๆ จะตามหาคุณเจอ คุณควรจะรีบตัดสินใจก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป”

อีเวตต์สูดหายใจเข้าเต็มปอด เธอหันมองซีซาร์และพูดขึ้นอย่างไม่เต็มใจว่า “ก็ได้! ฉันจะกลับวังกับคุณ! แต่คุณต้องสัญญาว่าคุณจะปล่อยแดร์ริลไป!”

จากนั้น อีเวตต์ก็หันกลับมามองแดร์ริลและพูดต่อว่า “แต่ฉันจะต้องรักษาอาการบาดเจ็บให้แดร์ริลก่อน แล้วฉันถึงจะตามคุณกลับวัง”

อีเวตต์ไม่เต็มใจแยกทางกับแดร์ริล แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น

ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว อีเวตต์ไม่สามารถพาเขาหลบหนีและบุกผ่านประตูเมืองออกไปได้ด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นว่าอีเวตต์ตกลงทำตามข้อเสนอ ซีซาร์ก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาพยักหน้าตอบรับอย่างหนักแน่น “แน่นอนเจ้าหญิง ผมจะรออยู่ข้างนอกระหว่างที่คุณรักษาอาการบาดเจ็บให้เขา!”

จากนั้นซีซาร์ก็ยกมือขึ้นและเดินนำทหารของเขาออกจากห้องไป

“อีเวตต์ ผมขอโทษ!” เมื่อประตูปิดลง แดร์ริลก็พูดกับอีเวตต์อย่างขมขื่นว่า “มันเป็นความผิดของผมเอง ถ้าหากว่าผมไม่ได้รับบาดเจ็บ ผมก็คงไม่ต้องสร้างปัญหาให้คุณเช่นนี้”

ขณะที่กล่าวเช่นนั้น แดร์ริลก็อยากจะยกมือขึ้นทุบหัวตัวเอง เขาไม่สามารถแม้แต่จะปกป้องผู้หญิงที่เขารักได้ด้วยซ้ำ แล้วเขายังจะกล้าเรียกตัวเองว่าลูกผู้ชายได้อย่างไร?

อีเวตต์กัดริมฝีปากแน่นขณะฝืนยิ้มและพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “แดร์ริล มันไม่ใช่ความผิดของคุณ อย่าโทษตัวเองเลย”

จากนั้น อีเวตต์ก็เปิดขวดโอสถฟื้นฟูกระดูกมหัศจรรย์ออกขณะกล่าวเบา ๆ ว่า “ฉันจะกลับวังหลังจากที่ฉันทายาให้คุณเสร็จแล้ว”

แดร์ริลพยักหน้าด้วยสีหน้าที่เศร้าหมองขณะแอบมองดูเธออยู่เงียบ ๆ เขาถอดเสื้อของตัวเองออก จากนั้น อีเวตต์ก็เริ่มใส่ยาลงบนแขนที่หักของเขาอย่างอ่อนโยน

เมื่อได้เห็นรอยแผลเป็นมากมายบนร่างกายของแดร์ริล ร่างกายของอีเวตต์ก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง

‘รอยแผลเป็นเยอะขนาดนี้ นี่เขาต้องผ่านอะไรมาบ้าง?’

อีเวตต์รู้สึกเจ็บปวดอยู่ภายในใจ ทว่าอีเธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง ดังนั้น เธอจึงไม่ได้แสดงความโศกเศร้าออกมาเมื่อได้เห็นเช่นนั้น

อีเวตต์จ้องมองแดร์ริลด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เนื่องจากว่าเธอไม่ต้องการทำให้แดร์ริลรู้สึกแย่

อย่างไรก็ตาม แดร์ริลจะไม่รู้ได้อย่างไร เพราะเขาสามารถมองเห็นรอยยิ้มที่ดูฝืนทนบนใบหน้าของเธอออก เขาเองก็รู้สึกหดหู่ใจ เมื่อได้เห็นเช่นนั้น

บรรยากาศถูกปกคลุมไปด้วยความเศร้าสร้อย

เมื่อสังเกตุเห็นสายตาที่แดร์ริลจ้องมอง อีเวตต์ก็กัดริมฝีปากแน่นและถามขึ้นว่า “คุณมองฉันทำไม?”

แดร์ริลฝืนทนกล้ำกลืนความเจ็บปวดที่อยู่ภายในใจก่อนจะพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “ผมกำลังชื่นชมความงดงามของคุณอยู่ ทำไมคุณถึงไม่เป็นของผมเร็วกว่านี้นะ? ถ้าเป็นเช่นนั้น เราคงจะมีลูกด้วยกันแล้ว ผมกำลังคิดว่าลูกสาวของเราจะต้องสวยเหมือนคุณแน่ ๆ!”

“คุณ..”

แก้มของอีเวตต์แดงระเรื่อเมื่อได้ยินเช่นนั้น จากนั้นเธอก็พูดด้วยสีหน้าที่บึ้งตึงว่า “คุณพูดจาเกินเลยอีกแล้วนะ”