คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1386
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1386
“แดร์ริล!”
ควีนนี่เดินเข้าไปหาแดร์ริลอย่างรวดเร็ว เธอกัดริมฝีปากแน่นและถามขึ้นว่า “คุณควรจะกลับไปยังทวีปจักรวาลโลกเพื่อพบกับลูกพี่ลูกน้องของฉันไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไมคุณถึงกลายเป็นเจ้าชายพระราชสวามีอยู่ในทวีปโลกใต้เมฆีเช่นนี้?”
ใบหน้าของควีนนี่ดูไม่พอใจนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้แสดงความโกรธ แต่กลับรู้สึกงุนงง
แดร์ริลยกมือขึ้นเกาศรีษะด้วยความเขินอาย “ควีนนี่อย่าพึ่งเข้าใจผิด เรื่องมันยาวน่ะ…”
จักรพรรดินีแห่งโลกใต้เมฆีเกิดความเข้าใจผิดเมื่อได้เห็นแดร์ริลอยู่กับน้องสาวของเธอ และนั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เขากลายเป็นเจ้าชายพระราชสวามีแห่งโลกใต้เมฆี
ควีนนี่กัดริมฝีปากแน่นและถามต่อว่า “แล้วเรื่องระหว่างคุณกับลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นยังไงบ้าง?”
หลังจากที่ควีนนี่พาแดร์ริลหนีออกมาจากห้องขังของสำนักสหพันธ์สวรรค์แล้ว เธอก็ไม่มีโอกาสได้ถามไถ่เขาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่ เธอได้เดินทางท่องไปทั่วโลกกับอาจารย์ของเธอ ดังนั้น เธอจึงสงสัยว่าพวกเขาสบายดีหรือเปล่า เนื่องจากว่าเธอคิดถึงเขาและลิลี่มาก
ในขณะที่ควีนนี่เอ่ยถามเช่นนั้น เซลีนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็รอฟังคำตอบของแดร์ริลอยู่เงียบ ๆ
‘เ-ี่ย!’
‘คำสัญญาเจ็ดปีของฉันกับลิลี่น้อย…’
หัวใจของแดร์ริลสั่นสะท้านและจิตใจของเขาก็เต้นรัวเมื่อเขาตระหนักได้ว่า เขาและลิลี่ได้ทำสัญญาเจ็ดปีร่วมกันเอาไว้!
ในตอนนั้น แดร์ริลได้รับข้อมูลเกี่ยวกับโมนิก้า ดังนั้นเขาจึงไปช่วยเธอ จากนั้นเขาก็ไปเยี่ยมอาจารย์ของเขา และต่อมาเขาก็ได้ไปก่อความวุ่นวายเอาไว้ที่ในพระราชวังแห่งโลกใหม่
เหตุการณ์มากมายในตอนนั้นทำให้เขาพลาดการนัดหมายเจ็ดปีของเขากับลิลี่ไป ในตอนนั้น เขารู้ว่ามีบางอย่างที่เขาจะต้องทำ แต่เขาจำไม่ได้ว่ามันคืออะไร
เมื่อนึกถึงการนัดหมายเจ็ดปีของพวกเขา จิตใจของแดร์ริลก็ว่างเปล่าในทันที
‘บ้าจริง! ทำไมฉันถึงลืมสัญญาเจ็ดปีสนิทเลย? นี่ก็เลยมาหนึ่งเดือนแล้ว ลิลี่จะต้องคิดว่าฉันยอมแพ้ไปแล้วแน่ ๆ!’
จิตใจของแดร์ริลปั่นป่วนเมื่อเขาคิดเช่นนั้น
เมื่อสังเกตุเห็นว่าสีหน้าของแดร์ริลดูไม่ดี ควีนนี่จึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงว่า “เป็นอะไรไปแดร์ริล? หรือว่าคุณกับลิลลี่มีปัญหากันอยู่?”
‘ฉันควรจะพูดอะไรดี?’
ที่ผ่านมาลิลี่ต้องประสบกับโชคร้ายมากมาย อย่างแรก เธอเคยสูญเสียความทรงจำ และต่อมาใบหน้าของเธอก็เสียโฉม
แดร์ริลหันมองควีนนี่และยิ้มอย่างขมขื่นขณะพูดขึ้นว่า “ควีนนี่ ลิลี่ต้องทนทุกข์เพราะฉันมามากเกินไป ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน…”
จากนั้นแดร์ริลก็อธิบายสถานการณ์ให้ควีนนี่ฟังสั้น ๆ
‘อะไรนะ?’
‘ลิลี่เสียโฉม ดังนั้นเธอจึงต้องการแยกทางกับแดร์ริลงั้นเหรอ?’
‘เป็นไปได้อย่างไร?’
ร่างกายของควีนนี่สั่นสะท้านเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอจ้องมองแดร์ริลด้วยความว่างเปล่า
ควีนนี่ไม่รู้เลยว่า ในช่วงเวลา 10 ปีที่เธอจากมา มีสิ่งที่ไม่คาดฝันมากมายเกิดขึ้น
“ถ้างั้นก็หมายความว่า คุณพลาดการนัดหมายเจ็ดปีระหว่างคุณกับลิลี่ และตอนนี้คุณก็ไม่รู้ว่าลิลี่อยู่ที่ไหนเหรอ?” ควีนนี่ถาม
“อืม!”
แดร์ริลหลบสายตาควีนนี่ขณะที่เขาตอบคำถามของเธอ เนื่องจากว่าเขารู้สึกอับอายเกินไป
มันเป็นความผิดของเขาที่เขาพลาดการนัดหมายเจ็ดปีกับลิลี่
วินาทีต่อมาควีนนี่ก็กระทืบเท้าด้วยความโกรธ “แดร์ริล คุณทำแบบนั้นได้ยังไง? คุณ…”
ควีนนี่คิดมาตลอดว่าแดร์ริลเป็นพี่เขยที่ดี แต่ถึงแม้ว่าเธออยากจะต่อว่าเขาแค่ไหน แต่เธอก็รั้งตัวเองไม่ให้พูดจารุนแรงออกไป
เซลีนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ถึงแม้ว่าเซลีนเพิ่งจะเคยพบแดร์ริลเป็นครั้งแรก แต่เธอก็ชื่นชมในความเฉลียวฉลาดและมีไหวพริบในการจับหมาป่าหิมะทั้งหมดด้วยกับดักค่ายกลของเขา
เซลีนได้เดินทางท่องไปทั่วโลกและได้พบเจอผู้คนที่มีพรสวรรค์มานับไม่ถ้วน และเธอก็ถือว่าแดร์ริลเป็นหนึ่งในผู้ที่พิเศษที่สุดที่เธอเคยพบมา
แดร์ริลเป็นคนฉลาด แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังล้มเหลวในเรื่องชีวิตรักของเขา
“ไม่ต้องกังวลนะควีนนี่”
แดร์ริลหัวเราะและปลอบโยนควีนนี่เบา ๆ เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความวิตกกังวลของเธอ “เมื่อฉันกลับไปถึงทวีปจักรวาลโลกแล้ว ฉันจะตามหาลิลลี่น้อยทันที! และฉันก็จะอยู่เคียงข้างเธอไปตลอดชีวิตของฉัน!”
เมื่อได้ยินคำสัญญาของแดร์ริล ควีนนี่ก็กระโดดขึ้นด้วยความดีใจ “อันที่จริงฉันกับอาจารย์ของฉันไม่ได้มีธุระอะไรสำคัญในทวีปโลกใต้เมฆี ถ้าอย่างนั้น ทำไมเราไม่กลับไปด้วยกันล่ะ?“ ควีนนี่เอียงศีรษะมองเซลีน “คุณว่ายังไงท่านอาจารย์?”
เซลีนไม่ได้ตอบคำถามของควีนนี่ขณะยกมืออันอ่อนโยนขึ้นมาและสกัดจุดของแดร์ริลอย่างรวดเร็ว!
ฟึบ!
การเคลื่อนไหวของเซลีนรวดเร็วและไม่มีการแจ้งเตือนล่วงหน้า จนทำให้แดร์ริลไม่มีเวลาตอบสนอง
