คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1397
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1397
สี่มังกรรักษาสัญญา พวกเขาไม่ได้แตะต้องควีนนี่
เมื่อได้เห็นเช่นนั้น แดร์ริลก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“แดร์ริล!”
มังกรที่หนึ่งที่กำลังพูดคุยหยอกล้อกับเพื่อนของพวกเขารู้สึกงุนงงเมื่อได้เห็นแดร์ริลออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว “ทำไมคุณออกมาเร็วแบบนั้น? หรือว่าผู้หญิงคนนั้นดุร้ายกับคุณ?
มังกรที่หนึ่งถามขึ้นด้วยความสงสัย
ในเวลานั้น เพื่อน ๆ ของเขาต่างก็หันมองแดร์ริลอย่างอยากรู้อยากเห็นด้วยเช่นกัน
“ผมนอนกับผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แน่นอนว่าผมจะต้องปราบเธอได้!”
ขณะกล่าวเช่นนั้น แดร์ริลก็เดินเข้าไปหาควีนนี่ด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “ควีนนี่ เราไปนอนกันเถอะ!”
แดร์ริลจงใจพูดเช่นนั้นเพื่อทำให้ทุกคนตายใจ
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าที่บอบบางของควีนนี่แดงก่ำ เพราะเธอกำลังเข้าใจผิด เธอกัดริมฝีปากแน่นเพราะความอับอายและต่อว่าแดร์ริลอย่างระวนกระวาย “คุณเมาแล้ว! ปล่อยฉันนะแดร์ริล!”
เมื่อได้เห็นเช่นนั้น สี่มังกรก็ส่งเสียงเชียร์แดร์ริลอย่างตื่นเต้น
“สองคนพร้อมกันเลยเหรอ? เยี่ยมไปเลยแดร์ริล!”
“แดร์ริลเป็นพวกเดียวกับเราจริง ๆ! ฮ่า ๆ!”
แดร์ริลหันมายิ้มให้พวกเขาและไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเขาก็อุ้มควีนนี่ขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนและรีบเดินเข้าไปในห้องทันที
“แดร์ริล!”
ควีนนี่พยายามดิ้นรนแต่เธอก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้เนื่องจากว่ามือและเท้าของเธอถูกมัดเอาไว้อยู่
เมื่อแดร์ริลพาควีนนี่เข้ามาในห้องแล้ว ใบหน้าของควีนนี่ก็เปลี่ยนเป็นความประหลาดใจทันที เธอเห็นเซลีนนั่งอยู่ภายในห้องด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย ในขณะที่เสื้อผ้าของเธอก็ยังดูเรียบร้อยเหมือนเช่นเคย
‘เกิดอะไรขึ้น?’
‘แดร์ริลเมามากไม่ใช่เหรอ? เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้เขาต้องการนอนกับอาจารย์ของฉัน’
แดร์ริลหัวเราะเมื่อได้เห็นท่าทางที่ดูงุนงงของควีนนี่ “นี่เธอคิดว่าฉันจะทำอะไรกับอาจารย์ของเธอจริง ๆ งั้นเหรอ? ถ้าหากว่าฉันไม่เล่นละคร ฉันก็จะคงจะช่วยพวกเธอทั้งสองคนไม่ได้”
เซลีนหันมายิ้มให้ควีนนี่ “ควีนนี่ เธอกำลังเข้าใจผิด ที่พี่เขยของเธอทำทั้งหมดก็เพื่อต้องการทำให้พวกเขาตายใจแล้วเขาก็จะสามารถช่วยพวกเราได้”
‘นี่ฉันเข้าใจผิดไปงั้นเหรอ?’
ใบหน้าที่บอบบางของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะความรู้สึกละอายใจ เธอกัดริมฝีปากแน่นและกล่าวโทษตัวเองที่ด่วนสรุป แดร์ริลเป็นคนชอบธรรมมาตลอด แล้วเขาจะเป็นเหมือนกับพวกขยะข้างนอกนั้นได้อย่างไร?
“แดร์ริล…”
ควีนนี่เดินเข้าไปหาแดร์ริลขณะยกมือขึ้นจับแขนของเขาและกล่าวอย่างรู้สึกผิดว่า “ฉันผิดไปแล้ว…” น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน
แดร์ริลหันมองเธอด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร แต่จำเอาไว้ว่าครั้งต่อไปเธอจะต้องมีสติและอย่าด่วนสรุปเช่นนี้อีก!”
“อืม!” ควีนนี่พยักหน้าอย่างหนักแน่น เธอรู้สึกโล่งใจที่แดร์ริลไม่โกรธเธอ
แดร์ริลยิ้มรับและไม่ได้พูดอะไร จากนั้นเขาก็แก้มัดให้ควีนนี่
“สี่มังกรและสี่ฟีนิกซ์นั่นเป็นกลุ่มคนที่น่าขยะแขยงที่สุด!” หลังจากที่แดร์ริลช่วยควีนนี่แก้มัดแล้ว เธอก็ขยับข้อมือเบา ๆ ขณะหันมาพูดกับเซลีนว่า “ท่านอาจารย์ เราจะต้องแก้แค้นคนพวกนั้น!”
ควีนนี่สาปแช่งพวกเขาอยู่ภายในใจ
‘สี่มังกรและสี่ฟีนิกซ์เป็นกลุ่มคนที่น่ารังเกียจ ถ้าหากว่าแดร์ริลไม่ได้ช่วยพวกเราเอาไว้ คืนนี้ฉันกับอาจารย์ของฉันก็คงจะเสร็จพวกเขาไปแล้ว!’
เมื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธของควีนนี่ เซลีนก็ยิ้มปลอบโยนเธอและพูดว่า “ไม่ต้องกังวล แดร์ริลจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง ฉันเชื่อว่าเขามีวิธีแก้ปัญหาที่ดี”
ถ้าหากสิ่งนี้เกิดขึ้นในอดีต เซลีนจะไม่มีวันปล่อยให้สี่มังกรและสี่ฟีนิกซ์หลุดพ้นเงื้อมมือของเธอไปได้ เนื่องจากพวกเขาเกือบจะทำให้เธอเป็นมลทิน
อย่างไรก็ตาม เมื่อแดร์ริลสามารถช่วยพวกเธอเอาไว้ ดังนั้นเซลีนจึงต้องการให้เขาเป็นคนจัดการเรื่องนี้
เซลีนเชื่อว่าแดร์ริลมีแผนอยู่แล้ว
