คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1425
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1425
จูปาเจี๋ยหันมองเชนเทล่าที่กำลังดิ้นรนอยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “เจ้าเป็นผู้หญิงของข้า!”
ใบหน้าของเชนเทล่าแดงก่ำขณะที่เธอกัดริมฝีปากแน่น แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่พูดอะไร
หลังจากที่ได้ใช้เวลาร่วมกันมาพักหนึ่ง เชนเทล่าก็รู้จักนิสัยใจคอของจูปาเจี๋ยมากยิ่งขึ้น ดังนั้นเธอจึงรู้ว่า ถ้าหากว่าเธอตอบ จูปาเจี๋ยก็จะพูดต่อไม่ยอมหยุด
จูปาเจี๋ยหันมาหาแดร์ริลด้วยรอยยิ้มและพูดขึ้นว่า “แดร์ริลน้องข้า ผู้หญิงของข้าเป็นคนขี้อาย ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่รังเกียจนาง!”
แดร์ริลหัวเราะและพยักหน้าอย่างเข้าใจ “ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกพี่จู”
แดร์ริลรู้สึกโล่งใจเมื่อมีจูปาเจี๋ยอยู่ที่นี่!
จากนั้น แดร์ริลก็ชำเลืองมองผู้หญิงของจูปาเจี๋ย
เ-ี้ย!
‘ผู้หญิงคนนั้นเป็นภรรยาของโดน็อกไม่ใช่เหรอ? เธอกลายเป็นผู้หญิงของจูปาเจี๋ยไปได้ยังไง!’
แดร์ริลตกตะลึง จากนั้น เขาก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักว่า “พี่จู พี่สะใภ้ของผม เธอ…”
จูปาเจี๋ยเข้าใจว่าแดร์ริลต้องการจะถามอะไร ดังนั้น เขาจึงขัดจังหวะและหัวเราะเบา ๆ “คนสวยของข้าและข้าถูกกำหนดให้มาเป็นคู่กัน!” จากนั้นเขาก็ชำเลืองมองเชนเทล่าด้วยรอยยิ้ม “จริงไหมแม่สาวงาม?”
ใบหน้าของเชนเทล่ากลายเป็นสีแดงเข้มมากยิ่งขึ้น แต่เธอก็ยังคงเงียบและไม่ยอมพูดอะไร
เธอรู้สึกอับอายจนอยากจะฆ่าตัวตาย!
แดร์ริลรับรู้ได้ถึงปฏิกิริยาของเชนเทล่า ดังนั้นเขาจึงหันไปอุทานกับจูปาเจี๋ยว่า “มันยอดเยี่ยมมากเลยพี่จู!”
แดร์ริลอยากจะหัวเราะออกมาดัง ๆ!
จูปาเจี๋ยฉกภรรยาของโดน็อกไป! แดร์ริลเชื่อว่าโดน็อกจะต้องตามหาภรรยาของเขาอยู่แน่ ๆ
จูปาเจี๋ยรู้สึกภูมิใจเมื่อแดร์ริลชื่นชมเขา
อึก!
ในเวลานั้น ดวงตาของจูปาเจี๋ยเบิกกว้าง เขากลืนน้ำลายลงคอเมื่อเขาเหลือบไปเห็นอีวอนและเดบร้า
‘งดงาม!’
‘งดงามยิ่งนัก’
จูปาเจี๋ยไม่คาดคิดว่าเขาจะได้เห็นสาวงามยิ่งยวดในคฤหาสน์คาร์เตอร์ และแต่ละคนก็งดงามไม่แพ้กัน!
ก่อนหน้านี้ จูปาเจี๋ยเคยพบเดบร้าแล้ว ดังนั้น สายตาของเขาจึงจดจ่ออยู่กับอีวอน ซาร่า และจีเวล!
เมื่อได้เห็นสายตาของจูปาเจี๋ยที่กำลังจ้องมองพวกเธอ แดร์ริลก็รีบพูดขึ้นทันทีว่า “อีวอน จีเวล ซาร่า ทักทายพี่จูปาเจี๋ยสิ”
จูปาเจี๋ยเป็นคนที่มีตัณหา ดังนั้นแดร์ริลจึงต้องแสดงให้จูปาเจี๋ยได้เห็นความสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างชัดเจน
อีวอนยิ้มให้จูปาเจี๋ยขณะกล่าวทักทายเขา
อีวอน จีเวล และซาร่ารู้สึกงุนงงเมื่อได้เห็นจูปาเจี๋ยจ้องมองพวกเธอด้วยสายตาที่เร่าร้อน แต่ถึงอย่างนั้นพวกเธอก็ไม่รังเกียจ เนื่องจากว่าเขาเป็นเพื่อนของแดร์ริล
“อืม ดี! ดี!”
จูปาเจี๋ยพยักหน้าให้พวกเธอด้วยรอยยิ้ม จากนั้น เขาก็หันไปหาแดร์ริลและพูดขึ้นว่า “แดร์ริลน้องข้า ข้าอิจฉาเจ้าจริง ๆ !” น้ำเสียงของเขาฟังดูหดหู่เมื่อเขากล่าวเช่นนั้น
จูปาเจี๋ยไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าผู้หญิงเหล่านั้นจะต้องมีความเกี่ยวข้องกับแดร์ริลไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
ในเวลานั้น จูปาเจี๋ยครุ่นคิดว่าคงจะไม่มีเพื่อนคนใดที่น่าคบไปกว่าแดร์ริลอีกแล้ว! แดร์ริลมีผู้หญิงมากมายอยู่รอบตัวเขา!
“จูปาเจี๋ย!”
กงกงที่ยังคงลอยอยู่กลางอากาศตะโกนขึ้นว่า “เจ้ายังมีหน้าโผล่มาให้ข้าเห็นอีกรึ?”
กงกงรู้สึกหงุดหงิด เพราะการปรากฏตัวของจูปาเจี๋ยที่ทำให้ไม่มีใครสนใจเธอ
“อ้อ!”
จูปาเจี๋ยหันมองกงกงด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็แสร้งทำเป็นประหลาดใจ “เจ้าเองก็อยู่ที่นี่ด้วยงั้นรึ? ข้าขอโทษ เจ้าดูธรรมดาเกินไป ดังนั้นข้าจึงมองไม่เห็นเจ้า ข้าเห็นแต่เหล่าสาวงามผู้เลอโฉม!”
อันที่จริง จูปาเจี๋ยสังเกตเห็นเธอนานแล้ว แต่เขาเพียงแค่ต้องการยั่วยุเธอเท่านั้น
