คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1436

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1436

ค่ำคืนผ่านพ้นไปในชั่วพริบตา

“อืม…” สเตลล่าตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย เมื่อเธอเหลือบไปเห็นแดร์ริลนั่งอยู่ข้างเตียงเธอก็รู้สึกประทับใจ จากนั้น เธอก็ถามขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “เจ้าไม่ได้นอนทั้งคืนเลยรึ?”

แดร์ริลพยักหน้าด้วยท่าทางที่ดูผ่อนคลาย การอดนอนไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับผู้บ่มเพาะที่เป็นจักรพรรดิยุทธขั้นสูงอย่างเขา

ในเวลานั้น แดร์ริลหยิบโอสถขึ้นมาและพูดว่า “รับยาแก้พิษนี้ไปสิ”

“เอ่อ…”

ร่างกายของสเตลล่าสั่นสะท้าน เธอทั้งรู้สึกยินดีและประหลาดใจในเวลาเดียวกัน “โอสถนี้คือยาแก้พิษดอกไม้ซากศพหรือ?”

แดร์ริลพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สเตลล่าก็รีบดื่มโอสถแก้พิษอย่างไม่ลังเล

หลังจากที่ดื่มโอสถแก้พิษเข้าไปแล้ว สเตลล่าก็สัมผัสได้ถึงกระแสความอบอุ่นจากสนามพลังที่แพร่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ เธอรู้สึกโล่งใจและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าวิญญาณของเธอกำลังฟื้นคืนชีพขึ้นมา!

“ถึงแม้ว่าคุณจะกินยาแก้พิษเข้าไปแล้ว แต่คุณจะต้องพักฟื้นเป็นเวลาสามวันเพื่อให้อาการป่วยของคุณหายสนิท ดังนั้น คุณควรจะพักผ่อนให้เต็มที่เข้าใจไหม?” แดร์ริลกล่าวด้วยรอยยิ้ม

แดร์ริลรู้สึกโล่งใจที่เขาได้ช่วยรักษาอาการป่วยให้กับสเตลล่าก่อนที่เขาจะจากไป

“อืม!” สเตลล่าพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จากนั้นเธอก็พูดขึ้นด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชมและขอบคุณเขา “ขอบคุณนะแดร์ริล…”

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

ในเวลานั้น เสียงเคาะประตูดังขึ้น จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงของชายทั้งสี่คนที่อยู่ด้านนอก

“น้องเล็ก น้องเขย พวกเจ้าทั้งสองคนตื่นหรือยัง?”

“เรานำอาหารเช้ามาให้พวกเจ้า”

“พวกเจ้าทั้งสองตื่นหรือยัง?”

สเตลล่ารู้สึกอับอายเมื่อได้ยินเช่นนั้น ในขณะที่แดร์ริลเองก็รู้สึกอึดอัดใจเช่นกัน

ผู้ชายทั้งสี่คนนั้นไม่มีตัวกรองอย่างแท้จริง

สเตลล่ากลับมามีสติ จากนั้นเธอก็ถามขึ้นอย่างใจเย็นว่า “ท่านพ่อของข้าอยู่ที่ไหน?”

“ท่านพ่อของน้องสาวออกไปแล้ว ท่านอาจารย์บอกว่า เขาจะออกไปตามหาวิธีรักษาอาการป่วยให้กับน้องสาว!” สโคปหมายเลขหนึ่งตอบ

สเตลล่าขมวดคิ้ว เธอต้องการบอกพ่อของเธอว่าเธอได้กินยาแก้พิษที่แดร์ริลกลั่นให้เธอแล้ว แต่ในเมื่อเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ ดังนั้น เธอจึงไม่สามารถบอกข่าวดีกับเขาได้

จากนั้นสเตลล่าก็พูดขึ้นว่า “เข้ามา!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกเขาทั้งสี่คนก็เดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหารเช้าในมือทันที

จากนั้น สเตลล่าก็พูดขึ้นอย่างยินดีว่า “แดร์ริลได้กลั่นยาแก้พิษให้ข้าแล้ว ดังนั้น พวกเจ้าควรปล่อยเขาไปได้แล้ว!”

‘อะไรนะ?’ ชายทั้งสี่คนหันมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

จากนั้นสโคปหมายหนึ่งก็ส่ายหน้าและกล่าวขึ้นอย่างหนักแน่นว่า “พวกเราปล่อยเขาไปไม่ได้หรอก ท่านอาจารย์บอกว่าแดร์ริลจะต้องอยู่กับน้องสาวที่นี่!”

ในเวลาเดียวกัน สโคปหมายเลขสองก็พยักหน้าและกล่าวเสริมว่า “ใช่แล้ว ก่อนที่ท่านอาจารย์จะออกไป เขาได้กำชับเอาไว้ว่า ไม่ว่าแดร์ริลจะพูดอะไรก็ห้ามเชื่อเขาเป็นอันขาด ดังนั้นพวกเราจึงปล่อยเขาไปไม่ได้…”

“พวกเจ้า…” สเตลล่ากระทืบเท้าด้วยความโกรธ “แต่ข้าบอกว่าแดร์ริลได้กลั่นยาแก้พิษให้ข้าดื่มแล้ว พวกเจ้าไม่เข้าใจหรืออย่างไร? ข้าจะไม่ตายแล้ว ดังนั้นพวกเจ้าควรปล่อยเขาไปได้แล้ว!”

ถึงแม้ว่าสเตลล่าจะเข้าใจว่าพวกเขาทั้งสี่คนจะต้องเชื่อฟังคำสั่งพ่อของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังรู้สึกรำคาญอยู่ดี

“น้องสาว ท่านอาจารย์บอกว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราก็ห้ามปล่อยแดร์ริลไปเด็ดขาด” สโคปที่หนึ่งส่ายหน้าขณะกล่าวเช่นนั้น

‘บ้าจริง!’

แดร์ริลแทบอยากจะร้องไห้เมื่อได้ยินเช่นนั้น

ในเวลานั้น สเตลล่าหันมองแดร์ริลเพื่อส่งสัญญาณให้เขา จากนั้นเธอก็แสร้งทำเป็นเจ็บปวด เธอขดตัวลงและคร่ำครวญออกมาเบา ๆ “โอ๊ย…”

เมื่อได้เห็นเช่นนั้น แดร์ริลก็เข้าใจในทันทีว่าสเตลล่าหมายถึงอะไร

“เกิดอะไรขึ้น?”

“น้องเล็ก…”

“อาการของน้องสาวกำเริบหรือเปล่า?”

ชายทั้งสี่คนไม่รู้ว่าสเตลล่าแสร้งทำเป็นเจ็บปวด ดังนั้นพวกเขาจึงรีบกระโจนเข้าไปหาเธอด้วยความเป็นห่วงทันที

ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!

ทันใดนั้น แดร์ริลก็รีบพุ่งเข้าไปหาพวกเขาทั้งสี่คนและสกัดจุดพวกเขาด้วยความเร็วเหนือแสงทันที