คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1452
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1452
‘พวกเขาทั้งคู่กำลังรวมหัวกันต่อต้านฉันงั้นเหรอ?’
แดร์ริลเย้ยหยันอยู่ภายในใจ ‘ถ้าไม่ใช่เพราะการประลองที่ทำให้ฉันไม่อยากสร้างปัญหา ฉันคงจะทำให้เกิดการนองเลือดขึ้นที่นี่แล้ว’
แดร์ริลยกไวน์ขึ้นดื่มขณะมองดูมัตเตโอและฟลอเรียนที่กำลังหาวิธีกำจัดเขา
แดร์ริลจะไม่มีความสุขถ้าหากว่าเขาไม่ทำอะไรเลย ‘ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง’
แดร์ริลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ จากนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเมื่อเขาคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
แดร์ริลสังเกตเห็นสาวใช้ที่อยู่ด้านนอกห้องโถงใหญ่กำลังถือเหยือกไวน์เพื่อนำไปเสิร์ฟให้กับแขก
จากนั้น แดร์ริลก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ประตูหลังทันที
“อุ้ย!” แดร์ริลแสร้งทำเป็นเดินชนสาวใช้จนไวน์ในเหยือกกระเซ็นออกมาเล็กน้อย
“ขอโทษครับ” หลังจากที่กล่าวขอโทษสาวใช้แล้วเขาก็เดินออกจากคฤหาสน์ดาร์บี้ไปทันที
เมื่อทหารยามเห็นว่า แดร์ริลเป็นเพียงแค่สาวกที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไร ดังนั้น ทหารยามจึงปล่อยเขาออกไป
หลังจากที่ออกมาจากคฤหาสน์แล้ว แดร์ริลก็ยืนอยู่ที่บนถนนด้านนอกของคฤหาสน์เพื่อเฝ้าสังเกตการณ์
ภายในห้องโถงใหญ่เวลานั้น!
มัตเตโอและฟลอเรียนกำลังพูดคุยกันอย่างมีความสุข เมื่อพวกเขายกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มไปหลายแก้วแล้ว จู่ ๆ มัตเตโอก็ขมวดคิ้วด้วยสีหน้าที่มืดลง
‘น่าแปลก! ก่อนหน้านี้ฉันยังสบายดีอยู่เลย แต่ทำไมจู่ ๆ ฉันถึงรู้สึกเจ็บหน้าท้อง หรือว่าฉันกำลังถูกวางยา!’
เมื่อได้เห็นการแสดงออกที่เปลี่ยนไปของมัตเตโอ ฟลอเรียนก็ถามขึ้นทันทีว่า “เกิดอะไรขึ้น ปรมาจารย์แฮนสัน?”
ใบหน้าของฟลอเรียนดูเป็นกังวลขณะที่เขาถามเช่นนั้น
“ท่านดาร์บี้ พวกเราไม่ได้มีความบาดหมางกันใช่ไหม?” มัตเตโอจ้องมองฟลอเรียนและกล่าวถามอย่างเย็นชา
‘อะไรนะ?’ ฟลอเรียนรู้สึกงุนงงขณะจ้องมองมัตเตโออย่างสับสน “ทำไมท่านถามเช่นนั้นล่ะ ปรมาจารย์แฮนสัน?”
มัตเตโอเย้ยหยันและลุกขึ้นยืนทันที “คนซื่อสัตย์จะไม่ทำอะไรลับ ๆ ล่อ ๆ ! ผมอยากจะรู้ว่าทำไมท่านถึงให้คนรับใช้วางยาพิษในอาหารและไวน์?”
‘อะไรนะ?’ สีหน้าของฟลอเรียนเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เขารู้สึกตื่นตระหนกขณะพูดขึ้นว่า “ผะ-ผม เปล่า…”
ฟลอเรียนขมวดคิ้วขณะที่เขาสัมผัสหน้าท้องของตัวเองที่กำลังรู้สึกชา จากนั้น เขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ฝูงชนต่างก็ตกตะลึง พวกเขามองไปที่ฟลอเรียนด้วยความตกใจ
เกิดความโกลาหลขึ้นภายในห้องโถงใหญ่ทันที
‘ท่านดาร์บี้วางยามัตเตโอ แฮนสัน? งั้นเหรอ? ทำไมเขาถึงทำเช่นนั้นล่ะ?’
สีหน้าของแขกเหรื่อหลายคนเปลี่ยนไปทันที พวกเขาถกเถียงกันอย่างเผ็ดร้อน จากนั้นร่างของพวกเขาก็สั่นเทา
“ให้ตายเถอะ ผมเองก็เจ็บเหมือนกัน!”
“เกิดอะไรขึ้น?”
“ท่านดาร์บี้ ท่าน…”
แขกแทบทุกคนทรุดลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด จากนั้นพวกเขาก็จ้องมองไปที่ฟลอเรียนด้วยความตกใจและเดือดดาลในเวลาเดียวกัน!
“ทุกคน…” ฟลอเรียนตื่นตระหนกเมื่อได้เห็นเช่นนั้น เขาพยายามอดทนต่อความเจ็บปวดขณะอธิบายให้มัตเตโอฟังด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาว่า “จะต้องมีคนทำเรื่องนี้แน่ ๆ ! ปรมาจารย์แฮนสันและทุกคนไม่ต้องกังวล! ผมจะตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด!”
ใบหน้าของฟลอเรียนแดงก่ำเมื่อเขาพูดเช่นนั้น
‘เ-ี้ย!‘ ใครมันกล้าทำลายงานเลี้ยงของเขา!’
มัตเตโอสูดหายใจเข้าเต็มปอด จากนั้น เขาก็พูดขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “มีแต่ท่านเท่านั้นที่จะรู้ว่ามันเป็นความผิดพลาดหรือไม่! ผมขอตัวก่อน!”
มัตเตโอยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้แอมโบรสก่อนจะเดินออกจากห้องโถงใหญ่ไปทันที!
มัตเตโอรู้สึกได้ว่าพิษนั้นไม่ร้ายแรง อย่างไรก็ตาม เขาเป็นถึงรองเจ้าสำนักประกายแสง แต่เขากลับไม่ได้สังเกตเห็นว่า ไวน์ของเขาถูกวางยาพิษ มันช่างเป็นความอัปยศอดสู!
