คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1478
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1478
เมื่อมัตเตโอเท้าแตะถึงพื้น เขาก็เห็นหมาป่าวายุหลายตัว นี่ทำให้เขาตื่นเต้นมาก
“ฮ่าฮ่า… พวกหมาป่าอยู่ที่นี่เองสินะ”
ชั่วขณะต่อมามัตเตโอก็มองเห็นร่างไร้ชีวิตของราชาหมาป่า เขาถามแดร์ริลอย่างเย็นชา “นี่มันตัวใหญ่มาก! ราชาหมาป่าสินะ? มันตายได้ยังไงกัน?”
ขณะที่ถามมัตเตโอไม่แม้แต่จะมองแดร์ริล เขาหยิ่งจองหองและพูดจาราวกับกำลังออกคำสั่ง
ตอนนั้นมัตเตโอไม่รู้ว่าคนที่อยู่ต่อหน้าก็คือแดร์ริลศัครูตัวฉกาจของเขา ในสายตาเขาชายที่ยืนตรงหน้านี้คือลูก้าคนที่ได้ลำดับรั้งท้ายในตารางการแข่ง แล้วลูก้าก็ไม่คู่ควรให้เขาต้องสนใจ
‘ให้ตาย มัตเตโอยังจองหองไม่เปลี่ยนเลยแฮะ ขนาดไม่ได้เจอกันมาหลายปีนะ’
แดร์ริลกำหมัดแน่นขณะที่ลอบด่ามัตเตโอในใจ แต่หลังจากผ่านไปชั่วขณะเขาก็ยังคงแกล้งทำเป็นคนธรรมดาอยู่
“เอ่อคือ… ผมก็ไม่รู้ ผมได้ยินเสียงต่อสู้กันมาจากทางนี้ ก็เลยรีบวิ่งมา พอผมมาถึงราชาหมาป่าก็ตายไปแล้วครับ”
ขณะที่พูดออกมาแดร์ริลก็มีท่าทางเป็นธรรมชาติ เขาดูไม่เหมือนคนที่กำลังโกหกอยู่เลยสักนิด
แดร์ริลรู้สึกได้ว่า พลังของมัตเตโอเพิ่มขึ้นมากจากเมื่อก่อน เขายังโกหกต่อไปแม้ว่าเขาจะสามารถเอาชนะมัตเตโอได้อย่างไม่มีปัญหาก็ตาม แต่ว่ามันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะสังหารหมอนี่ได้อย่างรวดเร็ว หากว่าเขาฆ่ามัตเตโอ เขาก็ต้องใช้พลังทั้งหมดที่มีแล้วตัวตนที่แท้จริงก็จะต้องถูกเปิดเผย
แดร์ริลจำต้องสงบนิ่งและไม่แสดงออกมากจนเกินไป และเขายังต้องแต่งเรื่องโกหกเพื่ออธิบายเหตุการณ์ตรงหน้าด้วย
“เสียงต่อสู้เหรอ?” มัตเตโอขมวดคิ้วก่อนเดินเข้าไปดูช้า ๆ “นายหมายความว่ามีคนอื่นฆ่าราชาหมาป่าเหรอ?”
มัตเตโอไม่สงสัยแม้สักนิดว่าลูก้าจะเป็นคนฆ่าราชาหมาป่าได้ เพราะว่าเขาอยู่แค่ขั้นปราชญ์ยุทธเท่านั้น ซึ่งเขาไม่มีทางทำได้แน่นอน
“ใช่ครับ” แดร์ริลเริ่มที่จะพูดพล่ามไร้สาระ “มีมากกว่าหนึ่งคนด้วย พอพวกนั้นฆ่าราชาหมาป่าสำเร็จ พวกเขาก็ดูเหมือนจะทุ่มเถียงกันเรื่องการแบ่งโอสถ ผมก็ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร เพราะว่าผมมองไม่เห็น”
“ฮ่าฮ่า…”
ได้ยินดังนั้นมัตเตโอก็ยิ้มและมองที่ร่างของราชาหมาป่าอย่างใกล้ชิด
“ดูเหมือนว่าฉันนั้นโชคดีนักที่ได้มาเจอหมาป่าที่พร้อมให้เก็บเกี่ยวเลย”
โอสถเล่นแร่แปรธาตุของราชาหมาป่าจะต้องเป็นของหายากมาก หากว่าเขาได้โอสถเล่นแร่แปรธาตุของราชาหมาป่ามาจะต้องทำให้เขาพัฒนาจนผ่านเข้ารอบต่อไปได้แน่
มัตเตโอยังคงไม่รู้ว่าแดร์ริลเอาโอสถเล่นแร่แปรธาตุของราชาหมาป่าออกไปแล้ว
มัตเตโอรู้สึกพอใจและไม่อยากคุยยืดเยื้อต่อ เขาโบกมือพร้อมกล่าวว่า “ถ้ามันเป็นแบบนั้น นายก็ไปได้แล้ว ที่นี่ไม่มีอะไรเหลือให้นายทำหรอก”
ตรงนี้ยังมีหมาป่าวิญญาณแห่งวายุอีกหลายตัวแถมมีราชาหมาป่า เขาคิดจะเก็บเอาไว้เล่นสนุกเอง
‘แม่ง มัตเตโอนี่เลวแท้ มุ่งมั่นหวังสูงจริง ๆ คิดจะเก็บทั้งหมดไว้เองคนเดียว’
แดร์ริลด่าอยู่ในใจแต่ว่าสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ใด และเขายังคงยิ้มอย่างขมขื่นให้มัตเตโอ
“ปรมาจารย์แฮนสัน มันมีคำกล่าวว่า ‘ใครเจอก่อน คนนั้นเป็นเจ้าของ’” แดร์ริลกล่าวแย้งอย่างลังเล “ผมเป็นคนที่เจอร่างราชาหมาป่าก่อน คงไม่เป็นการยุติธรรมที่คุณจะขอให้ผมไป”
ที่จริงแดร์ริลได้โอสถเล่นแร่แปรธาตุของราชาหมาป่ามาแล้ว เขาจะจากไปเลยก็ได้แต่ว่าเขาต้องแสดงให้สมจริง
มัตเตโอเป็นคนฉลาด เขาอาจจะจับได้หากว่ามีบางอย่างผิดสังเกต
เป็นไปตามคาด เมื่อมัตเตโอได้ยินดังนั้น เขาก็ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “นี่ นายคิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติจะมาต่อรองกับฉันเหรอ? รีบไสหัวไปให้ไวตอนที่ฉันยังอารมณ์ดีอยู่จะดีกว่า!”
“ก็ได้”
แดร์ริลยิ้มอย่างขื่นขมก่อนตอบ “โชคดีนะ ปรมาจารย์แฮนสัน”
เมื่อพูดจบแดร์ริลก็จากไปอย่างรวดเร็ว จังหวะที่เขาหันหลังเตรียมจากไปนั้น ดวงตาของแดร์ริลก็เต็มเปี่ยมไปด้วยแววของความคั่งแค้น
‘มัตเตโอ ฉันจะปล่อยให้นายมีความสุขไปก่อนสองวันนี้ เราจะได้เห็นกันในรอบสุดท้าย’
เมื่อเห็นว่าแดร์ริลจากไปแล้ว มัตเตโอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขาหันเดินเข้าไปร่างของราชาหมาป่า
“ราชาหมาป่าตัวใหญ่ขนาดนี้ โอสถเล่นแร่แปรธาตุต้องพิเศษมากแน่ ๆ”
มัตเตโอรู้สึกตื่นเต้นเมื่อเข้าล้วงมือเข้าไปเพื่อหยิบโอสถเล่นแร่แปรธาตุ
