คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1526
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1526
ผู้ชมต่างก็อารมณ์ร่วมไปด้วย พวกเขายังนึกสงสารสำนักประตูสุราลัยอีก ความพยายามของพวกเขานั้นนับว่าน่าชื่นชม แต่น่าเสียดายที่พวกเขาต้องต่อสู้กับจักรพรรดิแห่งโลกใหม่
เห็นได้ชัดว่า สำนักประตูสุราลัยไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไปแล้ว
แดร์ริลคงจะรอดพ้นจากความตายได้ยาก!
“เหล่าข้าราชบริพารและทหารกล้าทั้งหลาย! นี่คือจุดจบของแดร์ริลและสำนักประตูสุราลัย ฆ่าพวกมันซะ! ฆ่าพวกมันให้หมด! อย่าได้ปล่อยให้ใครรอดไปแม้แต่คนเดียว! แม้แต่คนเดียวก็ไม่ได้!
“หลังจากนี้ เราจะบุกจักรวาลโลก เมื่อถึงตอนนั้นของล้ำค่าของพวกเขาจะเป็นของทุกคน! ฆ่าพวกมันซะ!”
จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ใช้พลังตะโกนออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง
“ฆ่ามัน!”
เหล่าผู้ทหารและผู้บ่มเพาะนับพันคำราม ออร่าของพวกเขาขณะที่พุ่งไปข้างหน้าราวกับคลื่นสึนามินั้นดูสง่างาม
เมื่อเห็นเช่นนั้น สองพี่น้องดิกสัน และแอนดี้ก็ยิ้มออกมาอย่างเศร้าสร้อย ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!
ตึก!
แดร์ริลตัวสั่นและคุกเข่าข้างหนึ่ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือดและสิ่งสกปรก เขามองไปที่อีเว็ตต์ซึ่งยังคงถูกเหล่าองครักษ์ขวางเอาไว้ด้วยน้ำตาที่คลอ เขาทำดีที่สุดแล้ว
เขาพยายามเต็มที่แล้วจริง ๆ ‘อีเวตต์ ผมขอโทษที่ผมมันไร้ประโยชน์ ผมพาคุณกลับไปไม่ได้!’
แดร์ริลถอนหายใจพรืดยาวและหลับตาลงช้า ๆ เขาสิ้นหวังโดยสิ้นเชิง
“ไม่!”
อีเวตต์สะอื้นไห้อย่างสุดกลั้น เธอยังคงวิงวอนต่อจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ “เสด็จพ่อ หม่อมฉันขอร้อง ปล่อยแดร์ริลและคนอื่น ๆ ไปเถอะ! หม่อมฉันสัญญา หม่อมฉันจะไม่ไปกับเขา หม่อมฉันจะลืมเขา หม่อมฉันจะแต่งงานกับใครก็ตามที่เสด็จพ่อต้องการ ปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไปเถอะ!”
แต่ในตอนนี้จักรพรรดิแห่งโลกใหม่เสียสติไปแล้ว เขาไม่ฟังใครหน้านายทั้งนั้น เขาตะโกนต่อไปว่า “ไป! ฆ่าพวกมันให้หมด! ฆ่าพวกมันซะ!”
เสียงของจักรพรรดิแห่งโลกใหม่นั้นแหบแห้งมาก ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความโกรธและความไม่พอใจอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!
แดร์ริลไม่เคารพราชวงศ์โลกใหม่ เขาสร้างปัญหาในเมืองหลวงหลายต่อหลายครั้ง เขาต้องตาย!
โฮ!
กองทัพหลวงและผู้บ่มเพาะบังคับให้แดร์ริลและคนอื่น ๆ จนมุม ไม่มีทางที่พวกเขาจะหนีไปได้
“แดร์ริล เดี๋ยวก่อน! พวกเรามาแล้ว!”
ในขณะนั้นเอง พวกเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนมาจากที่ไกล ๆ เสียงนั้นดังชนิดผ่าเมฆ
ผู้คนนับพันแห่กันเข้าหาพวกเขาอย่างสง่าผ่าเผยจากระยะไกล! ผู้นำกลุ่มถือขวานยักษ์ที่ดูราวกับขุนศึก!
เขาคือแด็กซ์ แซนเดอร์ส!
“แด๊กซ์!” แดร์ริลย่นจมูกเมื่อเห็นแด๊กซ์นำสำนักภูเขาบุปผามาช่วยพวกเขา เขาเกือบจะร้องไห้ออกมา
“แดร์ริล! ฉันคิดว่านายตายไปแล้วซะอีก!” แด๊กซ์หัวเราะออกมาเสียงดัง แต่ดวงตาของเขายังชื้นแฉะ
แด๊กซ์รู้สึกว้าวุ่นใจตลอดการเดินทาง เขาคิดว่าแดร์ริลตกลงไปในคูน้ำและเสียชีวิตไปแล้ว แต่เมื่อเขามาถึงถึงโลกใหม่และได้รู้ว่าแดร์ริลยังมีชีวิตอยู่ เขาก็ดีใจอย่างที่สุด!
“แดร์ริล ฉันก็มาด้วย!”
ในขณะเดียวกันก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น จากนั้น พวกเขาเห็นผู้คนมากกว่าหนึ่งหมื่นคนครูเข้ามาหาพวกเขาจากฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือ ท่ามกลางฝูงชนมีธงขนาดใหญ่พร้อมคำคำเดียวว่า วิลสัน!
ผู้นำอยู่ในเสื้อคลุมยาวสีขาวและถือพัดพับไว้ในมือ เขาดูอ่อนโยนและฉลาดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ออร่าด้านปัญญาของเขาทำให้ฝูงชนทั้งหมดตกตะลึง!
เขาคือ เจ้านิกายตำหนักอมตะ เชสเตอร์ วิลสัน!
เหวอ!
ผู้ที่ดูเหตุการณ์อยู่ถึงกับร้องลั่น
“นิกายตำหนักอมตะ! และสำนักภูเขาบุปผา!”
“พวกเขามาที่นี่เพื่อสนับสนุนแดร์ริล…”
