คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 155

โอ้ ใช่ แดร์ริลสร้างกระท่อมใบไม้เพียงแค่หลังเดียว พวกเธอทั้งหมดจะอยู่ยังไง?

อีวอนและลิลี่พลันรู้สึกฉงน

แดร์ริลหัวเราะและกล่าว “มันไม่ง่ายที่จะสร้างสักหลังขึ้นมา อีกอย่าง คืนนี้ก็หนาวเย็น เราจะแบ่งปันความอบอุ่นกันได้หากอยู่ใกล้กัน พวกคุณไม่เห็นด้วยเหรอ?”

ฮ่าฮ่า จะมีเทพธิดาถึงสองคนใช้เวลายามราตรีกับเขา เขาจะสร้างกระท่อมอีกหลังทำไม?

ลิลี่หน้าแดง “นายอยากจะนอนอยู่ระหว่างพวกเราใช่ไหม? อย่าแม้แต่จะคิดเชียว!” จากนั้นเธอก็ดึงอีวอนไปแล้วกล่าว “เราเข้าไปพักกันเถอะ”

ลิลี่ตะโกนเมื่อพวกเธอเข้าไปในกระท่อม “แดร์ริล ได้โปรดเฝ้าข้างนอกกระท่อมด้วย นายเก่งที่สุด!”

ลิลี่ถึงกับตัวสั่นเมื่อพูโแบบนั้น เธอไม่เคยอ่อนโยนกับแดร์ริลแบบนี้มาก่อน

“คุณ… คุณจะทิ้งผมไว้ข้างนอก?” แดร์ริลขอร้องในขณะที่ลิลี่เพียงหัวเราะออกมา “นายเข้ามาไม่ได้เพราะว่าอีวอนยังโสดอยู่”

เฮ้อ! แดร์ริลจุดบุหรี่แล้วหลับตาลง

แดร์ริลตื่นขึ้นมาเพราะความหนาวโดยที่ไม่รู้เวลา เขาเพียงได้ยินเสียงหายใจของสตรีด้านในและถึงกับกลืนน้ำลาย

แดร์ริลคิด ‘พวกเธอหลับอยู่รึเปล่า? ฉันควรแอบดูไหม? ไม่ทำอะไร ก็แค่แอบดูนี่ ใช่ไหม?’

ในขณะที่แดร์ริลกำลังจะคลานเข้าไปในกระท่อมใบไม้ เสียงดังรุนแรงก็ดังออกมาจากที่ไหนสักแห่ง

“ตูม!”

เสียงดังเหมือนระเบิดดูเหมือนจะดังมาจากทางที่ถ้ำตั้งอยู่!

ลิลี่และอีวอนตื่นขึ้นจากเสียงดังนั้นเช่นกัน พวกเธอคลานออกมาจากกระท่อมใบไม้ ดูงุนงงและไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น

“มีบางอย่างเกิดขึ้นที่ถ้ำ พวกคุณทั้งคู่อยู่นี่ อย่าไปไหน” แดร์ริลบอกพวกเธอ ก่อนที่เขาจะรีบมุ่งหน้าไปที่ถ้ำ

สตรีทั้งสองนางต่างตะลึงในขณะที่มองเขาจากไป

มันเป็นเหมือนที่แดร์ริลได้ทํานายไว้ก่อนหน้า! ถ้ำนั้นไม่ปลอดภัย! เขาทำนายอนาคตได้ยังไง?

พวกเธอต้องการจะตามเขาไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ได้ทำเมื่อนึกถึงคำพูดของแดร์ริล

โอ้ไม่!

แดร์ริลมาถึงหน้าปากถ้ำแล้วเห็นสิ่งที่ทำให้เขาถึงกับขนลุก ถ้ำนั้นถล่มลงและทางเข้าของมันก็ถูกปิดโดยหินก้อนใหญ่ เหลือไว้เพียงรูเล็ก ๆ

ทุกคนในถ้ำนั้นตกใจและเริ่มกรีดร้องขอความช่วยเหลือ จะมีใครกันที่จะอยู่ในที่สันโดษแบบนี้?

“ช่วยด้วย!”

“ปล่อยฉันออกไป! ปล่อยฉันออกไป!”

เมื่อได้ยินเสียงพวกนั้น แดร์ริลก็ปีนขึ้นไปบนก้อนหินก้อนใหญ่แล้วพยายามมองผ่านรูเล็ก ๆ นั้น เกือบทั้งถ้ำถูกปิดไว้โดยหินก้อนใหญ่ทั้งหลาย เหลือพื้นที่ไม่ถึงร้อยตารางฟุต

ตระกูลนับสิบบีบเข้าไปอยู่ที่มุม เนื้อตัวของพวกเขาเปื้อนฝุ่นและดูย่ำแย่ หญิงสาวบางคนเริ่มร้องไห้
โชคยังดี ไม่มีใครที่เสียชีวิต แต่ก็มีบางคนที่ได้รับบาดเจ็บจากการถูกหินหล่นใส่ แผลของพวกเขาจำเป็นต้องได้รับการดูแลก่อนที่มันจะแย่จนอันตรายถึงชีวิต

ปัญหาหลักแค่หินก้อนเล็กจำนวนมากที่ยังคงตกลงมาใส่ถ้ำ ก้อนเล็กกว่านั้นมีขนาดเท่ากำปั้นและใหญ่กว่านั้นมีขนาดเท่าลูกบาสเก็ตบอล อาจมีคนบาดเจ็บสาหัสหรือถึงกระทั่งตายได้หากถูกหินพวกนี้หล่นใส่เข้า

บางทีเขาควรโทรขอความช่วยเหลือ? มันอาจใช้เวลาอย่างน้อยสามชั่วโมงก่อนที่ความช่วยเหลือจะมาถึง และเพราะหินพวกนี้ยังตกลงมาไม่หยุด ถ้ำคงไม่อาจรับแรงกระแทกได้เกินสิบนาทีก่อนจะเริ่มทรุดตัวอีกครั้ง บางคนในพวกเขาถูกหินตกใส่ที่หัวจนมีเลือดไหลรุนแรง

“หุบปาก! แด๊กซ์อยู่ที่ไหน?” แดร์ริลตะโกนเสียงดัง

ทั้งถ้ำเงียบลงโดยพลัน ทุกคนมองไปทางที่เสียงของแดร์ริลดังออกมา

ทุกคนกังวลมาก แต่พวกเขาจำคำพูดของแดร์ริลก่อนหน้านี้ได้

มันเกิดขึ้นแล้ว เขาไม่ได้โกหกหรือตื่นตูมเกินเหตุ ถ้ำนี้ไม่ปลอดภัยจริง ๆ

“แดร์ริล ผมอยู่นี่” เสียงของแด๊กซ์ดังออกมาจากในถ้ำ

“ฉันจะดึงนายออกมา!” แดร์ริลสร้างเชือกขึ้นมาจากกิ่งไม้ทั้งหลาย นี่เป็นทักษะที่เขาได้เรียนรู้สมัยที่ใช้ชีวิตในหมู่บ้าน นักตกปลาชราคนหนึ่งเคยช่วยชีวิตเขาด้วยการสร้างเชือกที่ยาวและแข็งแรงเพื่อรักษาชีวิตเขาไว้

ด้วยความช่วยเหลือของแดร์ริล แด๊กซ์และภรรยาของเขาปีนออกมาจากถ้ำได้โดยการจับเชือก