คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1552

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1552

สเตลล่าตกตะลึง จากนั้นเธอก็ถามขึ้นด้วยใบหน้าที่เย็นชาว่า “พวกพี่ทำให้จักรพรรดินี้ไม่พอใจหรือเปล่า? และที่พวกพี่ถูกไล่ออกมาก็เป็นเพราะว่าพวกพี่ทำให้จักรพรรดินีโกรธใช่ไหม?”

สเตลล่ารู้จักพี่ชายทั้งสี่คนเป็นอย่างดี พวกเขาแต่ละคนเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระและพวกเขาก็มักจะสร้างความวุ่นวายให้กับเธออยู่เสมอ แม้แต่คนธรรมดาทั่วไปยังทนไม่ได้ แล้วนับประสาอะไรกับจักรพรรดินีผู้สูงศักดิ์

สี่พี่น้องสโคปยกมือขึ้นปิดปากเงียบเมื่อได้ยิน น้องเล็กของพวกเขาเอ่ยถามเช่นนั้น

“ข้าบอกแล้วไงว่าให้พวกพี่เชื่อฟังจักรพรรดินี!” เมื่อได้เห็นการแสดงออกของพวกเขาทั้งสี่ สเตลล่าก็กระทืบเท้าด้วยความโกรธ เธอรู้ว่าพวกเขาจะต้องทำอะไรผิดจนทำให้จักรพรรดินีโกรธแน่ ๆ

“เอาล่ะ”

ในเวลานั้น อีเวตต์เดินออกมาด้วยรอยยิ้ม เธอต้องการทำให้สถานการณ์คลี่คลายลง “การให้วีรบุรุษทั้งสี่ดูแลท่านแม่ของฉันคงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ได้โปรด อย่าดุด่าพวกเขาเลยนะสเตลล่า”

ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งสี่คนจะดูแตกต่างจากคนทั่วไป แต่พวกเขาก็ดูน่าสนใจมากเช่นกัน

สี่พี่น้องพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของอีเวตต์

“พวกเราดีใจที่เจ้าหญิงรับรู้ถึงความเจ็บปวดของพวกเรา…”

“ใช่แล้ว! พวกเราได้ละทิ้งตัวตนที่หาญกล้าเพื่อรับใช้จักรพรรดินี แต่การดูแลจักรพรรดินีนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

“เจ้าหญิงทั้งจิตใจดีและเข้าใจพวกเรา ดังนั้นพวกเราจะยอมรับและให้เจ้าหญิงได้อยู่กับน้องเขยของพวกเรา…”

ยิ่งสี่พี่น้องพูดมากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งออกนอกประเด็นมากขึ้นเท่านั้น สเตลล่ากระทืบเท้าอย่างเขินอาย “หยุดพูดจาไร้สาระ! เจ้าหญิงมีสิทธิ์ที่จะอยู่กับแดร์ริลตั้งแต่แรกอยู่แล้ว!”

อีเวตต์เองก็รู้สึกเขินอายเช่นกัน จากนั้นเธอก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า “เราไปดูท่านแม่กันไหม?”

อีเวตต์ชำเลืองมองแดร์ริลเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น

อีเวตต์รู้ดีว่าแม่ของเธอจะต้องไม่ยอมให้สี่พี่น้องกลับไปที่เรือของเธออีก เมื่อเป็นเช่นนั้น อีเวตต์จะต้องไปอยู่บนเรืออีกลำกับแม่ของเธอแทน

อย่างไรก็ตาม อีเวตต์ไม่ต้องการย้ายไปที่เรืออีกลำเพียงลำพัง แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็รู้สึกเขินอายเกินกว่าที่จะเอ่ยปากชวนแดร์ริลต่อหน้าสเตลล่า ถึงแม้ว่าสเตลล่าจะเข้าใจพวกเขาก็ตาม

แดร์ริลรู้ทันทีว่าอีเวตต์ต้องการอะไร เขาหันไปหาสเตลล่าและพูดขึ้นว่า “ผมจะขึ้นไปบนเรืออีกลำกับอีเวตต์ คุณและพี่น้องของคุณควรจะพักผ่อน”

แดร์ริลรู้ว่าจักรพรรดินีอารมณ์ร้อน เพราะสถานะอันสูงส่งจึงทำให้เธอเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ แม้แต่แดร์ริลเองก็ไม่อยากเข้าใกล้เธอเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม จักรพรรดินีเป็นแม่ของอีเวตต์ ดังนั้นแดร์ริลจะต้องเผชิญหน้ากับปัญหาโดยไม่มีทางเลือกอื่น

“อืม!”

สเตลล่าพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง จากนั้นเธอก็เรียกพี่ชายทั้งสี่เข้าไปในห้องโดยสารทันที

“กลับมาเร็ว ๆ นะน้องเขย!”

“ใช่! น้องเล็กของเรารอเจ้าอยู่!”

“ถึงแม้ว่าเจ้ากับเจ้าหญิงจะรักกัน แต่น้องเล็กของเราก็เป็นผู้หญิงของเจ้าเหมือนกัน เพราะฉะนั้น เจ้าควรจะยุติธรรมและปฏิบัติต่อพวกนางอย่างเท่าเทียมกัน…”

เมื่อสี่พี่น้องสโคปเข้าไปในห้องโดยสารของเรือแล้ว พวกเขาก็ไม่ลืมที่จะหันกลับมากล่าวตักเตือนแดร์ริล

ใบหน้าที่บอบบางของสเตลล่าแดงมากยิ่งขึ้น เธอกระทืบเท้าด้วยความโกรธ

‘ทำไมพวกเขาถึงได้พูดมากแบบนั้น?’

แดร์ริลหัวเราะ แม้ว่าสถานการณ์จะน่าอึดอัดใจ แต่มันก็น่าขบขันในเวลาเดียวกัน

แดร์ริลหันไปตอบพวกเขาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ไม่ต้องกังวล เมื่อเกลี้ยกล่อมจักรพรรดินีเสร็จแล้ว ผมจะรีบกลับมา”

จากนั้นแดร์ริลและอีเวตต์ก็กระโดดข้ามไปยังดาดฟ้าของเรืออีกลำทันที

เมื่อพวกเขาเข้ามาภายในห้องโดยสารแล้ว พวกเขาก็ได้เห็นสีที่ดูหน้าเคร่งขรึมของจักรพรรดินี

ถึงแม้ว่าจักรพรรดินีจะอยู่คนเดียวภายในกระท่อมโดยไร้ซึ่งสาวรับใช้ แต่ความสง่างามและความมีอำนาจของเธอก็ไม่อาจถูกปิดบังเอาไว้ได้

เสื้อคลุมฟีนิกซ์สีทองของจักรพรรดินีอวดรูปร่างที่งดงามจนทำให้เธอดูมีเสน่ห์และสูงส่งในเวลาเดียวกัน

แดร์ริลตะลึงงันไปชั่วครู่ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ

“แดร์ริล?”