คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1554
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1554
“แดร์ริล!” เมื่อเห็นว่าพายุกำลังมุ่งหน้ามาทางเรือของพวกเขา สเตลล่าก็ตะโกนเรียกแดร์ริลจากเรืออีกลำหนึ่งด้วยสีหน้าที่ดูเป็นกังวล “เข้าไปหลบในห้องโดยสารและจับสลักประตูเอาไว้แน่น ๆ เร็วเข้า! พายุกำลังจะมา! อย่าออกมาข้างนอกเด็ดขาด…”
สเตลล่าเติบโตขึ้นบนเกาะเพลิงน้ำแข็ง ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับพายุในทะเลเป็นอย่างดี
“เข้าใจแล้ว!” แดร์ริลตอบด้วยเสียงอันดัง “ระวังตัวด้วยนะสเตลล่า!”
ในเวลานั้น ลมกระโชกแรงพัดพาคลื่นลูกใหญ่เข้ามาหาเรือของพวกเขา ขณะที่สายฝนโปรยลงมาอย่างหนักจนกลบเสียงของแดร์ริลที่กำลังคุยกับสเตลล่าทันที
ท้องฟ้ามืดสนิทจนมองไม่เห็นทัศนวิสัยที่อยู่ตรงหน้า
เรือของพวกเขาหมุนไปมาอย่างหนักท่ามกลางความปั่นป่วนอันรุนแรง
นี่คือพลังของพายุทะเลอย่างนั้นเหรอ? แดร์ริลจับสลักประตูห้องโดยสารเอาไว้แน่นขณะมองดูภัยพิบัติที่กำลังเกิดขึ้นด้านนอกด้วยความตื่นตระหนก
แดร์ริลเติบโตขึ้นในเมืองตงไห่ ถึงแม้ว่าเขาจะเติบโตขึ้นที่ริมทะเลแต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพายุที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้
“ว้าย!”
อีเวตต์และจักรพรรดินีที่อยู่ภายในห้องโดยสารของเรือกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก พวกเธอไม่สามารถรักษาความสงบนิ่งเอาไว้ได้ ถึงแม้ว่าจักรพรรดินีจะมีภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบอยู่เสมอ แต่เธอก็อาศัยอยู่ในพระราชวังมาเกือบทั้งชีวิตและไม่เคยประสบกับภัยพิบัติอันรุนแรงเช่นนี้มาก่อน
“อีเวตต์ กอดแม่ของคุณเอาไว้แน่น ๆ ไม่ต้องกลัวนะ พวกเราจะปลอดภัย!” แดร์ริลกำสลักประตูเอาไว้แน่น ขณะยืนอยู่ตรงประตูห้องโดยสารของเรือเพื่อใช้ร่างของเขาเป็นกำบังจากคลื่นและลมฝนเอาไว้
ตราบใดที่แดร์ริลยืนอยู่ที่นั่น อีเวตต์และจักรพรรดินีจะไม่ตกลงไปในทะเลไม่ว่าเรือของพวกเขาจะโคลงเคลงมากแค่ไหนก็ตาม
อีเวตต์พยักหน้าให้แดร์ริลขณะกอดจักรพรรดินีเอาไว้ในอ้อมแขนของเธอแน่น
ถึงแม้ว่าอีเวตต์จะรู้สึกตื่นตระหนก แต่เธอก็รู้สึกโล่งใจเมื่อมีแดร์ริลอยู่กับเธอที่นั่น
หลังจากที่แดร์ริลแน่ใจว่าผู้หญิงทั้งสองคน ปลอดภัย เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเขาก็หันมองไปที่เรือของสเตลล่าเพื่อตรวจสอบดูว่าพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง
ไม่นะ!
ดวงตาของแดร์ริลเบิกกว้าง
แดร์ริลเห็นเพียงคลื่นลมทะเลและสายฝนที่โหมกระหน่ำลงมากระทบผืนน้ำราวกับว่ามันเป็นวันสิ้นโลกแต่ไร้ซึ่งร่องรอยของเรือของสเตลล่า!
พายุจะต้องพัดพาเรือของพวกเขาไปทางอื่นแล้วแน่ ๆ
อย่างไรก็ตาม แดร์ริลรู้ว่าสเตลล่าและพี่น้องของเธอจะสามารถรับมือกับสถานการณ์ได้ เพราะพวกเขาเติบโตขึ้นที่บนเกาะเพลิงน้ำแข็ง
แดร์ริลพยายามโน้มน้าวตัวเองให้คิดในแง่บวก จากนั้ เขาก็สูดหายใจเข้าเพื่อสงบสติอารมณ์และอธิษฐานให้สเตลล่าและคนอื่น ๆ ปลอดภัย
‘สเตลล่า ขอให้พวกคุณทุกคนปลอดภัยนะ!’
‘เมื่อไหร่พายุบ้า ๆ นี้จะหยุดสักที!’
หลังจากผ่านไปห้าชั่วโมง ในที่สุดพายุก็ค่อย ๆ สงบลง
แดร์ริลใช้ตัวเองเป็นกำบังลมฝนอยู่ที่ประตูห้องโดยสารของเรือจนขาของเขาอ่อนแรงลง
ในเวลานั้น เสื้อผ้าของอีเวตต์และจักรพรรดินีต่างก็เปียกโชกจนดูน่าเวทนา
ตุ๊บ!
เมื่อเมฆดำหายไปและถูกแทนที่ด้วยพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน แดร์ริลก็ทิ้งตัวลงบนพื้นเรือพร้อมถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ในที่สุดพายุก็สงบลง!
แคร่ก!
ในขณะที่แดร์ริลทิ้งตัวลง เสียงแตกหักก็ดังขึ้นจากบนเรือ เนื่องจากว่าเรือประมงของชาวบ้านถูกสร้างขึ้นด้วยวัสดุที่ค่อนข้างหยาบ เมื่อเรือถูกคลื่นกระหน่ำซัดเป็นเวลานาน ดังนั้นมันจึงเริ่มแตกร้าว
การทิ้งตัวของแดร์ริลทำให้เรือแตกออกจากกันเป็นสองท่อนทันที!
แคร่ก!
ก่อนที่พวกเขาจะได้เตรียมตัว เรือก็แตกออกจนทำให้พวกเขาตกลงไปในทะเลทันที!
แดร์ริลเติบโตขึ้นที่ริมทะเล ดังนั้นเขาจึงว่ายน้ำเป็น
ในทางกลับกัน อีเวตต์และจักรพรรดินีรู้สึกตื่นตระหนก
จักรพรรดินีว่ายน้ำไม่เป็น ดังนั้นเธอจึงตะโกนร้องด้วยความตื่นตระหนก “อีเวตต์! ช่วยข้าด้วย!”
อีเวตต์รีบว่ายไปหาแม่ของเธอและกอดเอวของเธอเอาไว้เพื่อช่วยให้เธอลอยตัวได้
