คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 156
คนทั้งหมดในถ้ำเริ่มตอบสนอง “คุณแดร์ริล ดึงฉันขึ้นไปก่อน…”
“แดร์ริล ช่วยฉันก่อน…”
“คุณแดร์ริล ช่วยภรรยาฉันก่อน เธอท้องสองเดือน…”
มันยังมีหินที่ตกลงมาในถ้ำอีก และดูเหมือนว่าถ้ำกำลังจะถล่มอีกครั้งในอีกไม่นาน
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ทุกคนล้วนต้องการถูกช่วยเหลือก่อนเพราะยิ่งนานไปก็ยิ่งอันตราย!
เคนท์ร้องออกมาในขณธที่เขาดันตัวเองไปข้างหน้า เขาเงยหน้าไปหาแดร์ริลด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง “คุณแดร์ริล คุณชายแดร์ริล ช่วยฉันก่อน ฉันจ่ายให้คุณได้…”
เคนท์ไม่สนใจว่าเขาจะเคยมีความแค้นกับแดร์ริลหรือไม่ เขาเพียงต้องการมีชีวิตรอด!
แดร์ริลมองเขาด้วยรอยยิ้ม “เคนท์ นายลืมไปแล้วเหรอว่าพูดอะไรกับฉันไว้? ไม่ใช่ว่านายบอกว่าจะเรียกฉันว่าคุณพ่อเหรอ?”
“แก!”
ไอ้ลูกเขยบ้านคนอื่นนี่ล้ำเส้นเกินไปแล้ว!
เคนท์จะไม่สนใจมันเลย หากไม่ใช่เพราะว่าเขาอยู่ต่อหน้าคนนับร้อย! มากไปกว่านั้น เมแกนก็อยู่กับเขาด้วย!
แดร์ริลแค่นเสียงหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วเมินเขาก่อนจะกล่าวเสียงดัง “ทุกคนเงียบลงก่อน ฉันจะช่วยทุกคน แต่สุภาพสตรีก่อนนะ”
หลังจากที่แดร์ริลกล่าวจบ เขาก็มองที่เมแกน “มาสิ คุณรออะไรอยู่?”
แดร์ริลต้องช่วยเมแกนคนแรกอยู่แล้ว!
เมแกนแปลกใจไม่น้อย แต่เธอก็เดินไปหาแดร์ริลด้วยรองเท้าส้นสูง
รูปร่างของผู้หญิงคนนี้เกินคำบรรยายไปแล้วในความคิดของแดร์ริล
อึก! แดร์ริลลอบกลืนน้ำลายเงียบ ๆ และโยนเชือกลงไป
แม้ว่าเมแกนจะจับเชือก แต่ขาของเธอนั้นลื่นจนเกือบจะตกลงที่พื้นเพราะส้นสูงของเธอ
ต้องขอบคุณการตอบสนองที่รวดเร็วของแดร์ริล เขาสามารถรวบเอวของเมแกนแล้วดึงเธอขึ้นมาได้ทัน
เคนท์เต็มไปด้วยความโกรธที่ไม่ปิดบังเมื่อเห็นภาพตรงหน้า!
ไอ้เ-ี้ย! คู่หมั้นที่สุดยอดและมีระดับของเขาถูกแตะต้องโดยไอ้หมอนี่!
เมแกนเขินมาก
มีคนมากมายที่เห็นแดร์ริลอุ้มเธอในอ้อมแขน
อย่างไรก็ตาม พวกเขาเพียงรอคอยจะถูกช่วยเหลือ จึงไม่ได้สนใจท่าทางของเมแกนนัก
แดร์ริลช่วยเหลือคนด้วยเชือกต่อไป หลังจาก 10 นาที ทุกคนที่ถูกขังไว้ก็ถูกช่วยขึ้นมา ยกเว้นก็แต่เคนท์
หลังจากคนสุดถูกดึงขึ้นมา แดร์ริลก็นั่งลงบนหินก้อนใหญ่แล้วหอบหายใจ
ให้ตายสิ ขอบคุณพระเจ้าที่เขาเป็นผู้บ่มเพาะที่มีพลังงานและความอดทนมากกว่าคนทั่วไป
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น การช่วยคนหลายร้อยก็ยังเหนื่อยสุด ๆ อยู่ดี
ฝนหยุดตกลงมาดั่งพรจากสวรรค์ แดร์ริลชี้ไปที่ป่าใกล้ ๆ “พวกนายไปพักตรงนั้น จะไม่มีอันตรายเกิดขึ้นตราบใดที่ไม่เข้าใกล้ถ้ำ”
แม้บางคนจะมีรอยฟกช้ำ แต่แผลของพวกเขาก็ได้รับการดูแลทันเวลาหลังจากถูกช่วยขึ้นมา ชีวิตของพวกเขาจึงไม่ตกอยู่ในอันตรายอีก
ฝูงชนพยักหน้าลงด้วยความเชื่อฟังต่อคำพูดของแดร์ริล แล้วเดินตรงไปที่ป่า
ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เชื่อแดร์ริล และแม้กระทั่งดูถูกเขา หลังจากต้องทุกข์ทรมานจากเหตุการณ์นี้ ก็ไม่มีใครที่กล้าตั้งคำถามกับเขาอีก
อย่างไรก็ตาม ยังคงมีอีกคนถึงที่ยังไม่ขยับไปไหน
เธอคือเมแกน
แดร์ริลยืนยืดเส้นยืดสาย “เฮ้? ทำไมคุณยังไม่ไปอีกล่ะ?”
แดร์ริลดึงคนหลายร้อยขึ้นมาเมื่อสักครู่และรู้สึกเหมือนของเขาจะหักให้ได้เลยทีเดียว
เมแกนกัดริมฝีปากแล้วมองเคนท์ที่เป็นคนสุดท้ายที่ถูกทิ้งไว้ก่อนจะกล่าวเสียงอ่อย “แดร์ริล เคนท์… เขายังอยู่ข้างล่างนั่น ได้โปรดช่วยเขาที”
เคนท์ไม่สนใจความปลอดภัยของเมแกนในตอนที่ฉลามบุกทำร้ายในวันนี้ แถมยังหนีเอาชีวิตรอดเองคนเดียว
ถึงจะเป็นเช่นนั้น เคนท์ก็ยังเป็นคู่หมั้นของเมแกนและเธอก็เพิกเฉยเรื่องนั้นไม่ได้
ในตอนนั้น เคนท์ผู้ถูกขังก็เต็มไปด้วยความโกรธที่อธิบายไม่ได้!
มันชัดเจนว่าแดร์ริลต้องการการแก้แค้น!
พลั่ก, พลั่ก, พลั่ก!
หินมากมายเริ่มตกลงมาในถ้ำอีกครั้งพร้อมกับหินขนาดบาสเกตบอลที่ตกลงต่อหน้าต่อตาของเคนท์
ใบหน้าของเคนท์ซีดลงทันทีด้วยความกลัว เขาพลันอุทานด้วยความตื่นตระหนก “คุณชายแดร์ริล คุณชายแดร์ริล ผมผิดก่อนหน้านี้ ได้โปรด ผมขอร้อง ช่วยดึงผมขึ้นไปด้วย ผมจะไม่ลืมความเมตตากรุณาที่คุณแสดงเลย…”
ไม่มีเวลาให้เคนท์หัวรั้นอีกแล้วเพราะมันอาจจบลงที่เขาเสียชีวิตของตัวเอง!
มีเพียงแดร์ริลที่มีเชือกในมือ ต่อให้มีใครต้องการช่วย พวกเขาก็ไม่มีปัญญา!
แดร์ริลไม่แม้แต่จะสนใจเขาแล้วหันหัวไปหาเมแกนก่อนจะยิ้ม “ทำไมผมต้องช่วยเขา? คู่หมั้นคุณมีความสามารถถึงขนาดฆ่าฉลามได้ ถ้ำแค่นี้ขังเขาไม่ได้หรอก”
หลังจากแดร์ริลกล่าวจบ เขาก็หันหลังแล้วทำท่าจะเดินจากไป
ในตอนนั้น เคนท์ก็กระวนกระวายจนดูเหมือนเขาใกล้จะร้องไห้ เขาพลันตะโกนออกมา “ฉลามที่ผมฆ่าเป็นของปลอม ผมแค่แกล้งทำ คุณชายแดร์ริล ผมขอร้องคุณล่ะ อย่าทิ้งผมไว้ที่นี่ ถ้ำนี้จะถล่มลงมาในอีกไม่นาน ผมไม่อยากตายที่นี่ คุณชายแดร์ริล คุณยอดเยี่ยมกว่าผม!”
แดร์ริลพยายามดิ้นรนไม่ให้หลุดหัวเราะอยู่ภายใน มันไม่ชัดเจนรึไงว่าฉลามที่เขาฆ่ามันเป็นของปลอม? คนหลายร้อยที่มาทัศนศึกษาครั้งนี้ มีใครบอกไม่ได้บ้างว่ามันปลอม?
ไอ้ระยำนี่มักสร้างปัญหา มันแน่นอนที่แดร์ริลจะต้องการทิ้งเขาไว้ในถ้ำ
เมแกนทนไม่ไหว เธอรีบไปหาแดร์ริลด้วยส้นสูงเมื่อเห็นว่าแดร์ริลมีความต้องการจะไป เธอคว้าแขนของเขาแล้วกล่าว “ได้โปรดพี่ชาย ได้โปรดดึงเขาขึ้นมา ฉันขอร้องคุณ…”
