คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1574
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1574
บรรยากาศบนเรือเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมในทันใด ขณะที่สาวกทุกคนต่างก็แทบจะกลั้นหายใจ
หลังจากผ่านไปสิบวินาที ไดอาน่าก็หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะหันไปพูดกับแดร์ริลว่า “ดาร์เรน คุณไม่ต้องการเป็นสาวกของฉัน และในเมื่อเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน แล้วทำไมฉันจะต้องให้เรือกับคุณด้วยล่ะ?”
จากนั้นเธอก็พูดต่ออย่างเย็นชาว่า “แต่ฉันสามารถบอกได้ว่า ตอนนี้เราอยู่ห่างจากแผ่นดินใหญ่หนึ่งหมื่นกิโลเมตร และถึงแม้ว่าคุณจะเป็นปราชญ์ยุทธ์ แต่คุณก็จะลอยกลับไปได้เพียงแค่ครึ่งทางเท่านั้น คุณอาจจะตายจากการอดน้ำหรืออาหาร ดังนั้น โอกาสเดียวที่คุณจะรอดออกไปจากเกาะร้างแห่งนี้ได้ คือการเป็นสาวกของฉัน”
‘ถึงแม้ว่าเธอจะงดงามแต่เธอก็ช่างตระหนี่เสียจริง’
‘ฉันแค่ต้องการเรือออกไปจากที่นี่ แต่เธอไม่ยอมมอบเรือให้ฉัน นั่นเป็นเพราะว่าฉันไม่ยอมเป็นสาวกของเธอเนี่ยนะ’
อย่างไรก็ตาม มันเป็นความจริงที่ว่าแผ่นดินใหญ่อยู่ห่างจากเกาะร้างแห่งนี้มากกว่าหนึ่งหมื่นกิโลเมตร ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่แดร์ริลจะลอยออกจากที่นี่ไปพร้อมกับอีเวตต์และจักรพรรดินี
และถึงแม้ว่าแดร์ริลจะมีเถาอู้ตัวน้อย แต่เถาอู้ตัวน้อยก็ได้รับบาดเจ็บระหว่างการต่อสู้ที่ดุเดือดก่อนหน้านี้
ดูเหมือนว่าแดร์ริลจะไม่มีทางเลือกอื่น! นี่เขาจะต้องยอมเป็นสาวกของสาวงามผู้นั้นเพื่อแลกกับการออกจากเกาะร้างแห่งนี้ไปจริง ๆ เหรอ?
เมื่อเป็นเช่นนั้น แดร์ริลจึงตกลงยอมเป็นสาวกของเธออย่างช่วยไม่ได้ เขาก้มหน้าลงขณะคำนับสาวงามผู้นั้นและพูดขึ้นว่า “ผมดาร์เรน ขอแสดงความเคารพต่อท่านปรมาจารย์หญิง!”
ไดอาน่าพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ดีมาก!”
“คุกเข่าลง! นี่นายไม่รู้กฎจริง ๆ เหรอ?!”
ทันใดนั้น น้ำเสียงอันเย็นชาก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเขา ก่อนที่ชายรูปหล่อจะปรากฏตัวออกมาและเตะเข้าที่เข่าของแดร์ริลอย่างจัง
ตุ้บ!
เข่าของแดร์ริลทรุดลงบนพื้นทันที!
แดร์ริลหันหน้าไปมองด้วยความฉุนเฉียวก่อนจะได้เห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหลังเขา ชายคนนั้นยืนกอดอกอย่างภาคภูมิใจ
ดูเหมือนว่าเขาจะมีอายุราว ๆ 26 ปี ใบหน้าของเขาดูหล่อเหลาแต่เขากลับดูมีอารมณ์ร้าย เขาคือ ฮาร์วีย์ เวฟ สาวกที่อาวุโสที่สุดของไดอาน่า
ฮาร์วีย์เป็นสาวกของไดอาน่ามาเกือบแปดปีแล้ว และเขาก็เป็นผู้ที่มีพรสวรรค์ยอดเยี่ยม เมื่อไดอาน่าใจดีกับเขา ดังนั้นเขาจึงทำตัวหยิ่งยโส
เมื่อฮาร์วีย์เห็นว่าแดร์ริลทำตัวเมินเฉยต่อปรมาจารย์หญิงของเขา ดังนั้น เขาจึงยอมไม่ได้ที่เห็นว่าแดร์ริลไม่ยอมคุกเข่าลงเพื่อถวายตัวเป็นสาวกของปรมาจารย์หญิงของเขา
“นายมองฉันแบบนั้นทำไม?”
ฮาร์วีย์พูดอย่างเย็นชาเมื่อได้เห็นสายตาที่ดูไม่พึงพอใจของแดร์ริล “ฉันคือผู้อาวุโสของนาย และนายจะต้องปฏิบัติตามกฎทุกครั้งที่พบฉัน!”
จากนั้นฮาร์วีย์ก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ดุเดือดว่า “คุกเข่าลงเพื่อถวายตัวเป็นสาวกเดี๋ยวนี้!”
ไดอาน่าซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ เฝ้าดูสถานการณ์อยู่เงียบ ๆ ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
ถึงแม้ว่าดาร์เรนจะยอมเป็นสาวกของเธอ แต่เขาก็ประพฤติตัวค่อนข้างหยาบคายเนื่องจากว่าเขาไม่ยอมคุกเข่าลงเพื่อทำความเคารพเธอต่อหน้าผู้คนมากมาย!
ไดอาน่ามีความยินดีที่ฮาร์วีย์ ผู้อาวุโสของดินแดนพฤกษาสวรรค์ต้องการสั่งสอนดาร์เรนแทนเธอ
แดร์ริลกำหมัดแน่น เขาเป็นถึงประมุขสำนักประตูสุราลัย แต่เขากลับต้องโดนบังคับให้เป็นสาวกของไดอาน่า และยิ่งไปกว่านั้น เขายังต้องมาทนรับความขุ่นเคืองจากสาวกของไดอาน่า ดังนั้นเขาจึงรู้สึกเสียใจ ถ้าหากว่าพวกเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง แดร์ริลจะไม่ยอมให้ฮาร์วีย์พูดจาดูถูกเขาเป็นอันขาด อย่างไรก็ตาม เมื่อเขานึกถึงอีเวตต์และจักรพรรดินี เขาจึงทำได้เพียงระงับความโกรธเอาไว้ในใจ
‘ลืมมันซะ ในเมื่อตอนนี้ฉันคุกเข่าอยู่บนพื้นแล้ว ฉันคงจะต้องทำความเคารพต่อเธออย่างช่วยไม่ได้!’
หลังจากที่แดร์ริลประมวลผลความคิดภายในใจของเขาแล้ว เขาก็สูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะพูดขึ้นว่า “ผมขอแสดงความเคารพต่อท่านปรมาจารย์หญิง เนื่องจากว่าผมไม่เคยมีส่วนร่วมในโลกยุทธภพ ดังนั้น ผมจึงไม่รู้กฎ โปรดอภัยให้ผมด้วย”
ในที่สุดไดอาน่าก็ยิ้มออกมาเมื่อได้เห็นเขาคุกเข่าลงเพื่อทำความเคารพเธอ
“นายจะต้องคุกเข่าสามครั้งก่อน จากนั้นนายจะต้องคุกเข่าอีกเก้าครั้ง” ฮาร์วีย์กล่าวอย่างเย็นชา “นายคิดว่าขั้นตอนการถวายตัวเป็นสาวกสิ้นสุดลงแล้วเหรอ? ล้อเล่นหรือเปล่า?”
“ฮาร์วีย์” ในเวลานั้น ไดอาน่าขัดจังหวะฮาร์วีย์ขณะเหลือบมองแดร์ริลด้วยรอยยิ้ม “นายไม่ต้องกังวลกับมันมากก็ได้ เขาบอกว่าเขาไม่รู้กฎเพราะว่าเขาไม่เคยมีส่วนร่วมในโลกยุทธภพ”
จากนั้นไดอาน่าก็ยกมือขึ้น
แดร์ริลสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในการกระทำของเธอ
