คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1585
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1585
ชายผู้นั้นดูเฉลียวฉลาด ดังนั้นเขาควรจะอยู่บนเรือของตัวเองและไม่ก้าวก่ายผู้อื่น แต่เขากลับขึ้นไปบนเรือของดินแดนมัจฉาเหมเช่นนั้น เขากำลังล้ำเส้น!
สาวกของดินแดนมัจฉาเหมยังคงตะโกนขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“ไม่ได้ยินหรือยังไง?”
“ลงไปจากเรือของพวกเราเดี๋ยวนี้!”
“เขาต้องเป็นสาวกใหม่ของดินแดนพฤกษาสวรรค์แน่ ๆ”
แดร์ริลไม่สนใจสายตาของฝูงชนขณะหันมองอลันด้วยรอยยิ้ม “คุณต้องเป็นปรมาจารย์อลันใช่ไหม? การแข่งขันนี้มีความสำคัญต่อดินแดนพฤกษาสวรรค์มาก เพราะเราไม่สามารถยอมให้ปรมาจารย์หญิงของพวกเรารินน้ำชาให้กับคุณได้ คุณจะต้องแพ้การแข่งขันอย่างแน่นอน”
จากนั้นแดร์ริลก็ใช้ทักษะการพากย์เสียงเพื่อส่งสัญญาณไปยังปลากระดี่มังกร เขาต้องใช้พลังภายในของเขาไปมากในการใช้ทักษะการพากย์เสียงเพื่อให้เสียงนั้นกระจายออกไปในรัศมีมากกว่า 500 กิโลเมตร
เมื่อเป็นเช่นนั้น ปลากระดี่มังกรที่อยู่รายรอบจึงหนีออกไปทันที!
อะไรกัน? สาวกคนใหม่กำลังยั่วยุอลัน! นี่เขากำลังรนหาที่ตายชัด ๆ !
สาวกของดินแดนทั้งสองต่างก็ตกตะลึง
ในขณะที่ดอนน่าและสาวกของดินแดนพฤกษาสวรรค์ต่างก็เป็นห่วงแดร์ริล
เห็นได้ชัดว่าสาวกคนใหม่ไม่เกรงกลัวอลันเอาเสียเลย เขาเหมือนลูกวัวแรกเกิดที่ไม่กลัวเสือ อลันเป็นถึงปรมาจารย์ดินแดนมัจฉาเหม แต่เขากล้าพูดเช่นนั้นกับอลันได้อย่างไร?
สาวกคนใหม่ผู้นั้นทั้งโง่และหยิ่งผยอง!
ไดอาน่าขมวดคิ้วขณะจ้องมองแดร์ริลด้วยสีหน้าที่รู้สึกขัดแย้ง
เธอรู้ว่าสาวกคนใหม่ของเธอเป็นคนมีความสามารถ แต่เขากลับกล้าพูดจาเช่นนั้นกับปรมาจารย์ของดินแดนมัจฉาเหมได้อย่างไร?
“ให้ตายเถอะ!”
ใบหน้าของอลันมืดลงในทันใด “นายก็รู้ว่าฉันเป็นใคร แต่นายยังกล้าปากดีกับฉันอยู่อีก! ในเมื่อนายกล้าทำตัวหยาบคายกับฉัน ดังนั้นในนามของปรมาจารย์ดินแดนมัจฉาเหม ฉันจะสั่งสอนนายเอง!”
ฟึบ!
จากนั้น อลันก็กระโดดไปข้างหน้าและพุ่งเข้าหาแดร์ริลทันที
เพียะ!
วินาทีต่อมา อลันก็ตบหน้าแดร์ริลอย่างรุนแรง!
อลันเป็นเทพยุทธ์ ดังนั้นเขาจึงว่องไวและรวดเร็วจนแดร์ริลไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา
“สารเลว! ลงไปจากเรือของฉันเดี๋ยวนี้!” อลันหัวเราะเยาะขณะจ้องมองแดร์ริลด้วยท่าทางที่ดูสง่าผ่าเผย
สาวกของดินแดนมัจฉาเหมอ้าปากค้างเพราะความตกตะลึง พวกเขาทั้งรู้สึกดีใจและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน
“ปรมาจารย์ของพวกเราเท่มาก!”
“เขาสมควรโดนเช่นนั้น”
“ใช่!”
ในเวลาเดียวกัน สาวกของดินแดนพฤกษาสวรรค์ต่างก็มองดูเขาด้วยสายตาสมเพช
ฮาร์วีย์หัวเราะเยาะอย่างรู้สึกยินดี
‘เขาอาจจะทำให้ใครขุ่นเคืองก็ได้ แต่เขากลับทำให้อลันขุ่นเคือง! เขาสมควรโดนแล้ว!”
แดร์ริลจ้องมองอลันด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
เขาเสียใจมากพอแล้วที่เขาจะต้องยอมปลอมตัวและเปลี่ยนชื่อเพื่อเข้าร่วมนิกายเมธาสวรรค์อย่างไม่มีทางเลือก แต่เขากลับต้องมาโดนดุด่าและถูกปฏิบัติเหมือนกับสัตว์เช่นนี้!
แดร์ริลโกรธจัด! ความโกรธของเขาเริ่มทวีคูณมากขึ้นเรื่อย ๆ
“ทำไม?” เมื่ออลันสังเกตเห็นการจ้องมองของ แดร์ริล อลันก็พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ฉันสามารถทำให้คนอย่างนายตายได้ด้วยนิ้วมือเพียงนิ้วเดียว ถ้าหากว่านายไม่พอใจก็ไปฝึกฝนต่ออีกสิบปีแล้วค่อยกลับมาแก้แค้นฉัน! ไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”
สาวกของดินแดนมัจฉาเหมต่างก็จ้องมองแดร์ริลอย่างเย้ยหยัน
“ลงไปจากเรือของพวกเราเดี๋ยวนี้!”
“ลงไปเลย!”
“คุณโชคดีที่ปรมาจารย์ของพวกเราแค่ตบคุณเท่านั้น!”
อลันโบกมือขณะตะคอกใส่แดร์ริลอีกครั้งว่า “ไสหัวไปในตอนที่ฉันยังอารมณ์ดีอยู่!”
“บัดซบ!”
แดร์ริลคำรามด้วยความโกรธ วินาทีต่อมา เขาก็เอื้อมมือไปหยิบเหยือกไวน์เปล่าที่อยู่ใกล้ ๆ ขึ้นมาและทุบลงบนหัวของอลันอย่างรุนแรง!
ตุ้บ!
เหยือกไวน์กระแทกลงบนศีรษะของอลันอย่างไร้ความปรานีจนเหยือกแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ !
ทันใดนั้น ศีรษะของอลันก็มีบาดแผลแตกเป็นทางยาวจนเลือดไหลออกมาจากบาดแผลของเขาทันที!
