คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1588
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1588
ไดอาน่าหัวเราะเบา ๆ และพูดขึ้นว่า “อลัน เซอร์รัส คุณเป็นคนทำร้ายสาวกของฉันก่อน แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งสอนสาวกของฉัน?”
ไดอาน่าเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด
อลันใช้ตำแหน่งปรมาจารย์ในทางที่ผิดเพื่อทำร้ายผู้อื่น ในเมื่อเขาต้องการทำร้ายสาวกของเธอ แล้วเธอจะทนดูอยู่เฉย ๆ ได้อย่างไร?
อลันจ้องหน้าไดอาน่าอย่างเย้ยหยัน “คุณกำลังเข้าข้างสาวกหยาบคายผู้นั้นอยู่งั้นเหรอ?”
ไดอาน่ากล่าวด้วยใบหน้าที่ดูมุ่งมั่น “ถ้าหากสาวกของฉันทำผิด ฉันจะเป็นคนลงโทษพวกเขาเอง และตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ คุณก็จะไม่สามารถแตะต้องเขาได้”
ไดอาน่าเดินไปข้างหน้าก่อนจะดึงตัวแดร์ริลมาไว้ข้างหลังของเธอ
แดร์ริลรู้สึกตื้นตันอยู่ภายในใจ ถึงแม้ว่าเขาจะต้องเข้าร่วมนิกายเมธาสวรรค์เพราะว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น แต่เขาก็รู้สึกชื่นชมที่เธอยอมปกป้องเขาเช่นนั้น
ใบหน้าของอลันมืดลง จากนั้นเขาก็พูดกับไดอาน่าว่า “คุณอยากต่อสู้กับผมเพราะสาวกเพียงคนเดียวงั้นเหรอ?”
“อลัน เรื่องนี้คุณเป็นคนผิด” ไดอาน่ากล่าวอย่างใจเย็น “ถ้าเป็นฉัน ฉันจะยอมปล่อยให้เรื่องมันผ่านไป แต่คุณยังยืนกรานที่จะต่อสู้ ดังนั้นฉันก็ไม่มีทางเลือก!”
“ดี!”
อลันพยักหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว “ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา คุณได้ฝึกฝนอย่างสันโดษ และผมก็แน่ใจว่าคุณจะต้องมีความรู้ใหม่ ๆ มากมาย ดังนั้น ผมคงจะต้องเรียนรู้จากคุณบ้างแล้วล่ะ!”
พรึบ!
อลันก้าวไปข้างหน้าขณะกระตุ้นพลังภายในของเขาจนทำให้บรรยากาศโดยรอบกลายเป็นน้ำแข็ง!
ใบหน้าของไดอาน่ายังคงดูสงบนิ่ง เธอไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย
ในเวลานั้น รังสีสังหารที่แผ่ซ่านออกมาทำให้ผู้คนแทบจะหายใจไม่ออก
‘พวกเขากำลังจะต่อสู้กันเองงั้นเหรอ?’
แดร์ริลขมวดคิ้วและมองดูไดอาน่าด้วยความเป็นห่วง
แดร์ริลกลัวว่าไดอาน่าจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในระดับเดียวกันก็ตาม
เขาไม่ต้องการเห็นปรมาจารย์หญิงของเขาได้รับบาดเจ็บเพราะเขา
“เอาล่ะ เอาล่ะ! เลิกทะเลาะกันได้แล้ว…”
ในขณะที่พวกเขาทั้งสองคนกำลังจะต่อสู้กัน ร่างร่างหนึ่งก็มุ่งหน้ามาทางพวกเขาอย่างรวดเร็ว “ปรมาจารย์หญิงไดอาน่า ปรมาจารย์อลัน พวกเราอยู่ฝ่ายเดียวกัน เพราะฉะนั้นพวกเราไม่ควรจะต่อสู้กันเองเพียงเพราะคำพูดแค่ไม่กี่คำ”
ชายคนนั้นมีอายุราว ๆ 30 ปี เขาอยู่ในชุดคลุมยาวสีน้ำเงิน เขาคือปรมาจารย์รัสเซล ยู แห่งดินแดนพสุธาอันยิ่งใหญ่
ทุกคนรู้ว่ารัสเซลเป็นคนดี เมื่อเขาได้ยินว่าไดอาน่าและอลันกำลังทะเลาะกัน ดังนั้น เขาจึงรีบไปที่นั่นเพื่อปลอบประโลมพวกเขาทันที
บรรยากาศที่เคยตึงเครียดจึงดูผ่อนคลายลงเมื่อรัสเซลปรากฏตัว
“ไดอาน่า!”
อลันมองไดอาน่าอย่างเย็นชาและพูดขึ้นว่า “วันนี้ ฉันจะยอมปล่อยเรื่องนี้ไปก่อน!”
จากนั้นสายตาของอลันก็จับจ้องไปที่แดร์ริล “วันนี้แกโชคดีไป แต่แกควรจะระวังตัวเอาไว้ให้ดี!”
อลันเองก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถเอาชนะไดอาน่าได้หรือไม่ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกโล่งใจเมื่อรัสเซลปรากฏตัวขึ้น
แดร์ริลยิ้มบาง ๆ ด้วยท่าทางเฉยเมย
ใบหน้าของไดอาน่าเองก็ดูสงบนิ่งเช่นกัน เธอหันมองไปที่แดร์ริลและพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “ดาร์เรน กลับไปที่เรือของเรา!”
จากนั้นไดอาน่าก็กระโจนขึ้นไปในอากาศอย่างสง่างามเพื่อกลับไปที่เรือของดินแดนพฤกษาสวรรค์ทันที
แดร์ริลตามเธอกลับไปที่เรือ
เฮ้อ…
เนื่องจากการต่อสู้แห่งศตวรรษได้ถูกยกเลิก ดังนั้นสาวกของนิกายเมธาสวรรค์จึงแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะแยกย้ายกันไป
ในขณะนั้นเอง คลื่นลูกใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในมหาสมุทร ตามด้วยร่างขนาดมหึมาที่โผล่ขึ้นมาจากทะเล
ฝูงชนอ้าปากค้าง!
