คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 159



ปัง!

คำพูดของยูมิยิ่งเติมเชื้อไฟให้ความโกรธของนายท่านชรา จนทำให้เขาฟาดมือใส่โต๊ะ “คนของฉัน จงไปนำตัวแดเนียลและภรรยาของเขามา ฉันอยากจะถามพวกเขาว่าเลี้ยงลูกมายังไง!”

อารมณ์ของนายท่านชราแห่งดาร์บี้เดือดพล่านในตอนนั้น!

แบรนดอนและแอ๊บบี้ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ต่างมองหน้ากันอย่างกังวล พวกเขารู้สึกว่าแดร์ริลไม่ใช่คนไม่ดีจากการที่ได้ปฏิสัมพันธ์กันคราวก่อน

ใครจะไปคิดว่าเขาจะทำเรื่องแบบนี้!

นี่เขาเป็นหมาป่าในคราบแกะงั้นเหรอ?

สามวันต่อมา ณ ทะเลสาบมังกรทะยาน

วันนี้อากาศค่อนข้างแจ่มใส และดวงอาทิตย์ก็เจิดจ้า ตระกูลฮูห์ได้เรียกรถบัสมาเพื่อรับพวกเขาในตอนเช้าตรู่เพราะการทัศนิศึกษาได้จบลง

คนมากมายมีแผลฟกช้ำจากสิ่งที่เกิดขึ้นในถ้ำเมื่อไม่กี่วันก่อน เด็กร่ำรวยพวกนี้ถูกประคบประหงมมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นต่อให้แผลของพวกเขาเริ่มจะฟื้นตัวและไม่มีอันตรายถึงชีวิตแล้วก็ตาม แต่พวกเขาก็ยังยืนกรานจะไปตรวจอาการที่โรงพยาบาล

โดยไม่ต้องคิดให้มากความ เหล่าผู้บาดเจ็บชุลมุนวุ่นวายพากันขึ้นรถบัสเมื่อมาถึง

แด๊กซ์, เวนดี้, แดร์ริล, เมแกน, และที่เหลือที่ไม่ได้มีอาการบาดเจ็บได้ขึ้นรถบัสคันสุดท้าย

มันเป็นเวลากลางวัน รถบัสได้เคลื่อนตัวเข้าสู่เมืองอย่างเชื่องช้า

ดวงอาทิตย์นั้นฉายแสงลงบนริมฝั่งทะเล ทำให้ทิวทัศน์นั้นสวยงามมาก

รถบัสขับไปอย่างช้า ๆ และใช้เวลาไปมากกว่าห้าชั่วโมงในการมาถึงเมืองตงไห่

เหล่าเด็กที่ร่ำรวยบางคนรู้สึกเบื่อหน่าย พวกเขานำสำรับไพ่ออกมา แล้วเริ่มเล่นดอกไม้ทองคำ

ดอกไม้ทองคำเป็นโป๊กเกอร์ที่ดัดแปลง ซึ่งต้องใช้ทักษะที่ละเอียดอ่อนในการเอาชนะ แต่ส่วนใหญ่แล้วมันมักขึ้นอยู่กับโชค

เดิมพันของพวกเขานั้นแน่นอนว่าต้องสูง เนื่องจากไม่มีใครในนี้ที่ขาดเงิน นี่จริงดึงดูดความสนใจของเหล่าหญิงสาวบางคน

เคนท์ดูเหมือนจะมือไม่ขึ้นเพราะแพ้ไปหลายเกมส์ในรอบเดียว ในทันใดนั้น คนขับรถก็เหยียบเบรกหยุดรถบัสลงกะทันหัน

“เวรเอ๊ย แกขับรถเป็นไหมเนี่ย!?”

เคนท์ตะโกนเสียงดังพร้อมกับโยนไพ่แย่ ๆ ในมือทั้งหมด “ไอ้เ-ี้ย ฉันกำลังจะชนะอยู่แล้ว! แกคิดว่าแกที่เป็นแค่คนขับรถจะมีปัญญาจ่ายไหม!?”

“ถูกต้อง นี่แ-่งมากเกินไปจริง ๆ!”

เด็กร่ำรวยบางคนเองก็ตะโกนด้วยความโกรธเช่นกัน

คนขับรถที่ดูใสซื่อรีบยืนขึ้นแล้วอธิบาย “สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่าน อย่าได้โทษผมในเรื่องนี้เลยครับ มีคนกำลังขวางรถของเราข้างหน้า!”

ทุกคนไปที่ด้านหน้าเพื่อดูด้วยตัวพวกเขาเองหลังจากได้ยินที่คนขับรถกล่าว

ที่ยืนอยู่หน้ารถนั้นมีสามพี่น้องยืนอยู่

สองพี่ชายนั้นดูกังวลตอนที่ยืนอยู่หน้ารถ ในขณะน้องสาวนั้นนั่งอยู่บนถนนพร้อมกับขาที่ถูกพันแผลไว้ ชัดเจนว่าเธอกำลังบาดเจ็บ

“ช-ช-ช่วย…ช่วยน้องสาวเราด้วย…”

พี่ชายทั้งสองเป็นแฝดที่ดูจะมีอายุราว ๆ 30 ปี พวกเขาค่อนข้างมีเอกลักษณ์ที่พิเศษ—ตาเหล่เล็กน้อยและพูดติดอ่าง

พวกเขาทั้งสามสวมชุดเหมือนชาวบ้านจน ๆ พร้อมกับความกังวลบนใบหน้า พวกเขาตะโกนใส่คนขับรถ “ผ-ผ-ผมขอร้อง ช่วยน้องสาวเราด้วย เ-เ-เธอบาดเจ็บ ข-ข-ขาของเธอหัก มันไม่มี ร-ร-รถในที่กันดารแบบนี้เลย”

คนขับรถเปิดหน้าต่างข้างที่นั่งคนขับแล้วตะโกนใส่พวกเขาอย่างหยาบคาย “ไสหัวออกไปให้พ้น!”

คนขับรถไม่อยากจะยืดการเดินทางอีกแล้วเพราะเขาถูกต่อว่าไปแล้วเพราะพี่น้องสามคนนี้ กลุ่มเด็กร่ำรวยบนรถนี้ไม่ควรไปตอแยด้วย!
แฝดทั้งสองรีบเดนิไปที่หน้าต่างหลังจากที่คนขับกล่าวจบ

“ค-ค-คุณผู้ชาย ด-ด-ได้โปรดช่วยเหลือเราหน่อย!”

“อยากให้ฉันช่วย? รถคันนี้เต็มแล้ว ไม่มีที่นั่งเหลือสำหรับพวกแก!” คนขับอุทาน

ในตอนนั้น มีหญิงสาวบางทนไม่ไหวแล้วตําหนิคนขับ “ทำไมคุณทำตัวแบบนี้? ไม่มีความเห็นใจบ้างเหรอ?”

คนขับรถพูดไม่ออก เขาดูเหมือนจะร้องไห้อยู่แล้ว

เด็กมีฐานะพวกนี้เอาแต่ใจเสียจริง คนขับรถต้องถามสิ่งที่สามพี่น้องต้องการอย่างช่วยไม่ได้

แฝดพูดด้วยอาการติดอ่างและใช้เวลาพอสมควร ทุกคนถึงจะเข้าใจพวกเขา

เรื่องก็คือพวกเขาสามพี่น้องอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านข้างเคียง น้องสาวคนเล็กนั้นกำลังจัดระเบียบของในบ้านแล้วเกิดพลัดตกลงมาขาหัก พี่น้องฝาแฝดจึงต้องการพาน้องสาวพวกเขาไปโรงพยาบาลแต่ไม่มีรถผ่านมาถนนเส้นนี้นัก พวกกเขาจึงต้องมาหยุดรถบัสนั่นเอง

พี่น้องทั้งสามนั้นมีชื่อที่ค่อนข้างตลก และพวกเขามาจากตระกูลจอห์นสัน แฝดพี่นั้นมีชื่อว่า ฮิวจ์ แฝดน้องนั้นมีชื่อว่า ทิมมี่ และน้องสาวของพวกเขามีชื่อว่า มินนี่

สามพี่น้องนั้นเนื้อตัวสกปรก และทุกคนเองก็ไม่เต็มใจให้พวกเขาขึ้นมาบนรถบัสนัก

อย่างไรก็ตาม พวกเขาสามารถบอกได้ว่าสามพี่น้องนี้เป็นคนจริงใจ

ผู้โดยสารหลายคนจึงยินยอมทันที