คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1590
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1590
เพียะ! เพียะ! เพียะ!
แส้ยาวโจมตีราชาปลากระดี่มังกรอีกครั้ง เลือดไหลซึมออกมาจากบาดแผลของมันจนมหาสมุทรถูกย้อมเป็นสีแดง!
ราชาปลากระดี่มังกรเข้าสู่สภาวะคลั่งภายใต้ความเจ็บปวดอันยิ่งใหญ่ มันอดทนต่อความเจ็บปวดจากบาดแผลและพุ่งเข้าหาอลันด้วยปากที่เปื้อนเลือดทันที
วินาทีต่อมา เหล็กในพิษสีฟ้าก็ลอยออกมาจากปากของราชาปลากระดี่มังกรและพุ่งไปยังร่างของอลันอย่างรวดเร็ว!
แม้ว่าราชาปลากระดี่มังกรจะถูกเฆี่ยนตีอย่างสาหัส แต่มันก็ยังต้องการเอาชีวิตของอลันไปให้ได้
เมื่อเหล็กในพิษสีฟ้าลอยเข้ามาหาอลัน วินาทีต่อมาเขาก็ตระหนักได้ว่าเขากำลังตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นเขาจึงต้องการหลีกเลี่ยงการโจมตี แต่มันก็สายเกินไป!
ฟึบ!
เหล็กในพิษฝังลงที่ร่างกายของอลันและแทงเข้าไปในเส้นลมปราณของเขาจนพิษกระจายไปทั่วทั้งร่างกายของเขาทันที!
“อ๊าก!”
อลันร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเมื่อเขารับรู้ได้ถึงความชาที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย จากนั้นเขาก็ฟาดแส้ลงบนร่างของราชาปลากระดี่มังกรด้วยความโกรธแค้นอีกครั้ง
เหล็กในพิษเป็นหัวใจสำคัญของราชาปลากระดี่มังกร หลังจากที่มันโจมตีอลันแล้วร่างกายของมันจึงอ่อนแรงลง ดังนั้นมันจึงรีบดำดิ่งลงสู่ท้องทะเลลึกอย่างรวดเร็ว
ตุบ!
อลันทรุดตัวลงกับพื้นและขดตัวลงด้วยร่างกายที่สั่นเทา
“ท่านปรมาจารย์!”
“ท่านปรมาจารย์ คุณเป็นยังไงบ้าง?”
ทีน่าและสาวกของดินแดนมัจฉาเหมอุทานออกมาด้วยความตื่นตระหนก พวกเขารีบเข้าไปหาปรมาจารย์ของพวกเขาทันที
วินาทีต่อมา พวกเขาก็หยุดกะทันหันและมองไปที่อลันด้วยความรู้สึกหวาดกลัวและเป็นกังวล
ใบหน้าของอลันเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเพราะพิษ! ในขณะที่ริมฝีปากของเขากลายเป็นสีดำคล้ำ มันเป็นภาพที่ดูน่าสะพรึงกลัว!
“ท่านปรมาจารย์!”
ทีน่าตื่นตระหนกเมื่อได้เห็นเช่นนั้น ความกังวลปรากฏขึ้นทั่วใบหน้าที่งดงามของเธอ เธอไม่กล้าเข้าไปใกล้เขาแม้ว่าเธอจะต้องการทำเช่นนั้น เนื่องจากพิษนั้นดูน่ากลัวเกินไป!
เหล่าสาวกของดินแดนมัจฉาเหมรู้สึกตื่นตระหนก
ในเวลาเดียวกัน สาวกของดินแดนอื่น ๆ ต่างก็อ้าปากค้างเพราะความตกใจ
เหล็กในพิษของราชาปลากระดี่มังกรนั้นทรงพลังมาก และดูเหมือนว่าแม้แต่อลันก็ไม่สามารถรับมือกับมันได้
อลันเป็นเทพยุทธ์ ดังนั้นถ้าหากเป็นพิษทั่วไปก็อาจจะไม่สามารถทำร้ายเขาได้ ถึงกระนั้นชีวิตของเขากำลังแขวนอยู่บนเส้นด้ายราวกับว่าเขาสามารถตายลงได้ทุกเมื่อ!
สายตาของฝูงชนต่างก็จับจ้องไปที่อลันด้วยความงุนงงและหวาดกลัว
“ปรมาจารย์อลัน…” ร่างร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว
เขาคือรัสเซล!
ในเวลานั้น รัสเซลกำลังจะแบกร่างของอลันขึ้นมา
“ปรมาจารย์รัสเซล อย่า!”
ไดอาน่ารีบหยุดเขาทันที! “ตอนนี้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพิษ ถ้าหากว่าคุณสัมผัสเขา คุณก็จะได้รับพิษไปด้วย”
“อะไรนะ?” รัสเซลล์ตกตะลึง จากนั้นเขาก็ถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกัน สาวกคนอื่น ๆ ต่างก็รีบถอยหลังไปราวกับว่าพวกเขาได้เห็นสัตว์มีพิษ
พิษนั้นรุนแรงมากจนทุกคนรู้สึกหวาดกลัว
รัสเซลหันมองไดอาน่าและถามขึ้นด้วยความตื่นตระหนกว่า “ปรมาจารย์หญิงไดอาน่า นั่นหมายความว่าพวกเราจะไม่สามารถช่วยเหลือปรมาจารย์อลันได้อย่างนั้นเหรอ?”
รัสเซลหันมองไปที่อลันและพูดต่อว่า “บางทีถ้าหากว่าพวกเรารีบกลับไปที่นิกายของพวกเราและให้ท่านประมุขรักษาเขา เขาอาจจะสามารถช่วยปรมาจารย์อลันได้”
ไดอาน่าส่ายหน้าอย่างสิ้นหวัง “เมื่อถึงเวลานั้นมันคงจะสายเกินไป เพราะพิษของน้ำจะกระจายไปทั่วเส้นลมปราณของเขา จากนั้นเลือดก็จะไหลออกจากใบหน้าของเขาและเขาจะตายถ้าหากว่าเขาไม่ได้รับยาแก้พิษภายใน 2 ชั่วโมง
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ไดอาน่าอย่างคาดหวังว่าเธอจะรู้วิธีที่จะสามารถช่วยชีวิตของอลันได้
จากนั้นไดอาน่าก็กล่าวต่อว่า “มีทางเดียวที่จะสามารถช่วยชีวิตของเขาได้ในตอนนี้ คือการจับราชาปลากระดี่มังกรและนำเลือดสด ๆ ของมันมาป้อนให้กับเขา แต่ว่าตอนนี้มันได้กลับลงไปยังก้นมหาสมุทรแล้ว ดังนั้น การจับราชาปลากระดี่มังกรคงจะเป็นเรื่องยาก”
ไดอาน่าหันมองไปที่อลันด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังเมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น
ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งคู่จะไม่ลงรอยกัน แต่อลันก็เป็นสมาชิกของนิกายเมธาสวรรค์ ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการเห็นเขาตายลงอย่างน่าเวทนา
อะไรนะ?
พวกเขามีเวลาเพียงแค่สองชั่วโมงงั้นเหรอ?
สีหน้าของรัสเซลล์และคนอื่น ๆ มืดมนลงทันที
พวกเขาอยู่ห่างจากที่ตั้งของนิกายของพวกเขาหลายร้อยกิโลเมตร แล้วพวกเขาจะกลับไปยังนิกายของพวกเขาภายในสองชั่วโมงได้อย่างไรกัน?
ในเมื่อราชาปลากระดี่มังกรดำดิ่งลงไปสู่ก้นมหาสมุทรแล้ว แล้วพวกเขาจะไปตามหามันในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่เช่นนี้ได้อย่างไร?
ฝูงชนทั้งหมดตกอยู่ในความเงียบงัน
รัสเซลสูดหายใจเข้าเต็มปอด จากนั้นเขาก็ถามไดอาน่าว่า “ปรมาจารย์หญิงไดอาน่า ไม่มีอะไรที่พวกเราทำได้แล้วจริง ๆ เหรอ?”
เขามาจากนิกายเดียวกัน แล้วพวกเขาจะเฝ้าดูอลันตายแบบนั้นได้อย่างไร?
