คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1591
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1591
“ไม่…ไม่มีทางอื่นอีกแล้ว” ไดอาน่าส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง “สิ่งเดียวที่พวกเราสามารถทำได้ในตอนนี้ คือการนำเขาลงเรือเล็ก และเมื่อเขาหยุดหายใจ เราจะต้องรีบเผาเขาทันที มิฉะนั้น ถ้าหากว่าพิษแพร่กระจายออกไป พวกเราทุกคนก็จะไม่รอดด้วยเช่นกัน”
ไดอาน่าได้อ่านคัมภีร์โบราณเกี่ยวกับพิษน้ำ เธอรู้ว่ามันน่ากลัวเพียงใด!
ความโกลาหลระเบิดขึ้นในฝูงชนทันที
ไม่เพียงแต่พวกเขาจะต้องส่งร่างของอลันลงเรือเล็กเท่านั้น แต่พวกเขายังต้องเผาร่างของเขาอีกด้วย! มันโหดร้ายเกินไป!
“ไดอาน่า คุณ…” อลันชี้หน้าไดอาน่า ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง “อย่าเอาความแค้นส่วนตัวมาปนกับเรื่องนี้!”
มันจะต้องมีหนทางกำจัดพิษในร่างกายของเขา ไดอาน่าเพียงแค่ทำให้มันฟังดูโหดร้ายเท่านั้น!
ในขณะเดียวกัน ทีน่าก้าวเดินออกไปและหันมองไดอาน่าด้วยความโกรธ “ไดอาน่า โอลเซ่น! เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว! คุณแค่พยายามข่มขู่พวกเรา! และที่คุณบอกว่าถ้าเราไม่ช่วยปรมาจารย์ของเราภายใน 2 ชั่วโมงเขาจะตาย เป็นเพียงแค่เรื่องโกหกใช่ไหม?”
ทีน่าเหลือบมองไปที่แดร์ริลและพูดต่อด้วยความเกลียดชังว่า “คุณเข้าข้างสาวกของตัวเองยังพอทน แต่ทำไมคุณถึงใจร้ายกับปรมาจารย์ของฉันเช่นนี้? คุณเป็นผู้หญิงที่ชั่วร้ายที่สุด…”
สาวกของดินแดนมัจฉาเหมต่างก็จ้องมองไปที่ไดอาน่าด้วยความโกรธเกรี้ยวเช่นกัน
“ใช่ คุณมันใจร้าย!”
“คุณกำลังเอาความแค้นส่วนตัวมาลงกับท่านปรมาจารย์แบบนี้ได้ยังไง?”
“ใช่แล้ว! ท่านปรมาจารย์ของเรายังดูสบายดีอยู่เลย…”
สาวกของดินแดนมัจฉาเหมต่างก็ต่อว่าไดอาน่าอย่างไร้ความเคารพ
ถ้าหากเป็นสถานการณ์ปกติ สาวกของดินแดนมัจฉาเหมจะไม่กล้าพูดจาเช่นนั้นกับไดอาน่า เพราะว่าเธอคือปรมาจารย์หญิงที่สง่างามและมีอำนาจสูงสุดคนหนึ่งของนิกายเมธาสวรรค์
อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาได้ยินไดอาน่า บอกให้พวกเขานำร่างของอลันลงเรือลำเล็กและเผาเขาหลังจากที่เขาเสียชีวิตลง พวกเขาก็ไม่สนใจสถานะของเธออีกต่อไป
ในเวลานั้น สาวกของดินแดนพฤกษาสวรรค์เองก็ไม่พอใจที่สาวกของดินแดนมัจฉาเหมต่อว่าปรมาจารย์หญิงของพวกเขาเช่นนั้น
“พวกคุณพูดราวกับว่าปรมาจารย์ของพวกคุณถูกวางยาพิษงั้นแหละ! มันเกี่ยวอะไรกับปรมาจารย์หญิงของพวกเราด้วย!”
“ใช่! ปรมาจารย์หญิงอุตส่าห์บอกในสิ่งที่เป็นประโยชน์กับพวกคุณ…”
ในเวลานั้น รัสเซลเดินไปข้างหน้าและโบกมือ จากนั้นเสียงที่คมชัดของเขาก็ดังขึ้นอย่างชัดเจน “ปรมาจารย์หญิงไดอาน่าเพียงแค่คิดถึงความปลอดภัยของพวกเราทุกคน…”
จากนั้นรัสเซลก็หันมองไปที่ไดอาน่าพร้อมถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง “ผมรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องยากที่จะยอมรับ แต่พิษน้ำนั้นน่ากลัวเกินไป ดังนั้นพวกเราควรจะทำตามคำแนะนำของปรมาจารย์หญิงไดอาน่า”
จากนั้นรัสเซลก็ส่งสัญญาณให้เหล่าสาวกเตรียมนำร่างของอลันลงเรือเล็ก
“อย่าแตะต้องปรมาจารย์ของพวกเรา!”
“ปรมาจารย์ของพวกเรายังไม่ตาย!”
“ฉันไม่เชื่อว่าพิษน้ำจะน่ากลัวขนาดนั้น!”
ทีน่าและสาวกของดินแดนมัจฉาเหมรีบเข้าไปหยุดพวกเขาอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าพวกเขาจะพูดเช่นนั้น แต่พวกเขาเองก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้อลันเช่นกัน
“ท่านปรมาจารย์…”
ทีน่าเดินเข้าไปใกล้อลันอีกนิดและเริ่มสะอื้นไห้ “ท่านปรมาจารย์ ฉันมันไร้ประโยชน์ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะช่วยคุณได้ยังไง…”
ดวงตาของสาวกของดินแดนมัจฉาเหมแดงก่ำเพราะความเศร้าโศกทันใด
ใบหน้าของอลันเองก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวังเช่นกัน
เขาเป็นถึงปรมาจารย์ดินแดนมัจฉาเหมและยังเป็นเทพยุทธ์ แต่เขากลับถูกลิขิตให้ต้องมาตายในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่แบบนี้งั้นเหรอ?
อลันยังไม่อยากตาย
“จุ๊ จุ๊ จุ๊…”
ทันใดนั้น เสียงของใครบางคนก็ดังขึ้นจากฝูงชน “เขายังไม่ตายแต่พวกคุณก็ยังทำตัวเศร้าโศกได้ถึงเพียงนี้ พวกคุณกำลังพยายามทำให้ปรมาจารย์ของพวกคุณตายเร็วขึ้นอยู่หรือเปล่า?”
ทีน่าและสาวกของดินแดนมัจฉาเหมต่างก็ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น
‘ใครมันบังอาจพูดจาหยาบคายเช่นนั้น? เขากำลังร้องขอความตายอยู่หรือเปล่า!’
ทีน่าหันกลับมาอย่างรวดเร็ว เธอโกรธจนตัวสั่น
เขาคือแดร์ริล!
พรึบ!
ทุกสายตาต่างก็จับจ้องไปที่แดร์ริลด้วยความสับสนและไม่พอใจ
ชายผู้นั้นอีกแล้ว!
“คุณอีกแล้วเหรอ!” ทีน่าจ้องมองแดร์ริลอย่างดุดัน จากนั้นเธอก็พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ปรมาจารย์ของฉันอุตส่าห์ปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป แต่คุณยังกล้าทำตัวหยาบคายเช่นนี้อีก วันนี้ฉันจะไม่ยกโทษให้คุณ!”
จากนั้นทีน่าก็เดินเข้าไปหาแดร์ริลและตบหน้าเขาทันที!
เพียะ!
แดร์ริลไม่ได้หลีกเลี่ยงการตบนั้น เสียงตบดังก้องไปทั่วท้องทะเล!
‘บ้าฉิบ!’
แดร์ริลถูกตบอีกแล้ว ทำไมคนพวกนี้ถึงได้รังแกเขาเช่นนี้!
“ผมมีวิธีช่วยคุณ แต่คุณมาตบหน้าผมแบบนี้เหรอ?” แดร์ริลพูดอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินจากไป!
