คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1602
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1602
”พะยะค่ะ ฝ่าพระบาท!” เอลสันรับตราเครื่องหมายของสำนักประกายแสงมาจากแอมโบรสก่อนที่จะหันหลังเร่งจากไป
“ฝ่าพระบาท กระหม่อมจะไปดูพวกสำนักจากจักรวาลโลกที่เข้ามาบุกรุก กระหม่อมจะทำให้แน่ใจว่าพวกมันจะไม่มีทางกลับมาแน่!” ฟลอเรียนพูดกับแอมโบรสอย่างนอบน้อมก่อนที่จะจากไปเช่นกัน
แอมโบรสพยักหน้า ริมฝีปากหยักโค้งเป็นรอยยิ้มก่อนที่จะจิบชาอย่างผ่อนคลาย
‘เสด็จพ่อเคยบอกว่า การสงบนิ่งยามเผชิญกับปัญหาจะทำให้เรายิ่งใหญ่’
ตอนนั้นเองมีความต่างอย่างมหาศาลจากเมื่อก่อนทั้งรังสีของแอมโบรสและวิธีการจัดการปัญหาของเขา เพราะตอนนี้เขามีรังสีของราชนิกุล
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ
ฟลอเรียนรีบเข้ามาหลังผ่านไปสองชั่วโมงด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนแต่สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นตอนที่พูดกับแอมโบรสว่า “ฝ่าพระบาท กระหม่อมโชคดีจับบู๊ตึ๊ง เส้าหลินและสำนักอื่นได้”
ฟลอเรียนไม่ลืมที่จะเพิ่มคำเยินยอว่า “ต้องขอบพระทัยการช่วยเหลือจากฝ่าพระบาท เพราะคนจากสำนักประกายแสงช่วยได้อย่างมาก ไม่เช่นนั้นคงรับมือสำนักต่าง ๆ ไม่ได้ง่าย”
“เยี่ยม! เยี่ยมมาก!”
แอมโบรสพยักหน้าด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความชื่นชมเพราะในใจเขาก็ตื่นเต้นดีใจอย่างมากเช่นกัน
‘ฮ่าฮ่า ฉันแก้ปัญหาได้อีกเรื่องแล้ว เสด็จพ่อทรงทราบท่านต้องยินดีมากแน่’
จากนั้นแอมโบรสก็ลุกขึ้นแล้วกลับวังไปหลังจากที่ชื่นชมฟลอเรียนแล้ว
“ฝ่าพระบาท!”
มีขันทีคนหนึ่งรีบเข้ามาหาเขาตอนที่เขาเกือบเข้าวังไปแล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า “มีคนอยากพบพระองค์นอกวังพะยะค่ะ”
“ใครกัน?” แอมโบรสนิ่วหน้าถาม
ขันทีส่ายหน้า “กระหม่อมก็ไม่แน่ใจพะยะค่ะ แต่เป็นหญิงสาวอายุน้อย”
“หญิงสาวเหรอ?์ เป็นไปได้ไหมว่าคือเอร่า แฮนเซ่น?”
ดวงตาแอมโบรสเจิดจ้าเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ตั้งแต่ที่ออโรร่า แฮนเซ่นถูกบังคับให้ก้าวลงจากตำแหน่งประมุขของสำนักง้อไบ๊ เธอก็พาเอร่าจากไปด้วย แอมโบรสไม่ได้เจอเอร่ามาตลอดหลายปีนี้
ในใจของแอมโบรส ผู้หญิงที่ใกล้ชิดกับเขามีไม่มากนักและเอร่าก็เป็นหนึ่งในนั้น
แอมโบรสโบกมือเป็นสัญญาณให้ขันทีจากไปพร้อมคิดเช่นนั้นในหัวก่อนที่จะรีบเร่งไปที่ประตูทางเข้าวัง
‘ไม่ใช่เอร่าเหรอ?’
เขารู้สึกผิดหวังเมื่อได้เห็นว่าเป็นใครตอนที่เดินไปถึง
เขาเห็นร่างเล็กบอบบางอยู่ที่หน้าประตูซึ่งดูน่ารักใสซื่อแต่ว่าเธอไม่ใช่เอร่า
เด็กสาวหันมายิ้มให้เขาอย่างว่องไวก่อนที่เขาจะเดินเข้าถึงตัวเธอพร้อมถามว่า “องค์ชายแอมโบรสใช่ไหมเพคะ?”
แอมโบรสพยักหน้าขณะที่มองชุดของเธอและตระหนักอะไรได้ “เธอเป็นคนของสำนักง้อไบ๊สินะ?”
“เพคะ”
เด็กสาวพยักหน้าก่อนที่จะพูดทันทีว่า “ประมุขของเรามีบางเรื่องอยากหารือกับพระองค์ ไม่ทราบว่าพระองค์พอจะมีเวลาไหมเพคะ?”
‘ประมุขสำนักง้อไบ๊ เมแกน แคสเทลโลเหรอ? ทำไมเธอถึงอยากพบฉันนะ?’
ขณะที่นึกสงสัยแอมโบรสก็พยักหน้าและบอกว่า “นำทางไปสิ”
ความจริงแอมโบรสไม่สนใจที่จะพบพวกเขาหากว่าเป็นคนอื่นที่เชิญมา แต่เมแกนนั้นต่างออกไปเพราะเธอช่วยเขาไว้มากในช่วงแรก ๆ ที่เขามายังจักรวาลโลก
ยิ่งกว่านั้นเธอยังเหมือนเขาในแง่ที่ว่าทั้งคู่ต่างก็ชิงชังแดร์ริล เมแกนเกลียดแดร์ริลเพราะว่าเขาปฏิเสธความรักจากเธอนับครั้งไม่ถ้วน!
เด็กสาวไม่ได้เสียเวลากล่าวอะไรขณะที่เธอนำทางไปโดยมีแอมโบรสตามไปด้านหลัง
ประมาณ 10 นาทีต่อมา พวกเขาก็อยู่ในป่านอกเมืองหลวงและแอมโบรสก็ได้เห็นเมแกน
ตอนนั้นเมแกนดูเหมือนเทพเซียในชุดยาวสีม่วงเข้มพร้อมแต่งหน้าอ่อน ๆ แม้ว่าจะดูดึงดูดใจแต่ก็ไม่ได้ยั่วยวน
แอมโบรสรู้สึกได้ว่าเมแกนเปลี่ยนไปหลังจากที่ไม่ได้เห็นเธอมานาน
เธอเคยดูธรรมดา ๆ แต่ตอนนี้เธอมีร่องรอยของความร้ายกาจอยู่ในตัว
แอมโบรสไม่รู้ว่าเมแกนเปลี่ยนไปแล้วอย่างสิ้นเชิงหลังจากที่ฝึกคัมภีร์พิสุทธิ์อมตะจนจบ
“โอ้โห!”
ใบหน้าเย้ายวนของเมแกนปรากฏรอยยิ้มเมื่อได้เห็นแอมโบรส “นี่ใช่หนุ่มหล่อที่ฉันเคยรู้จักหรือเปล่านะ? พริบตาเดียวเขากลายเป็นองค์ชายที่ทุกคนอิจฉาซะแล้ว”
น้ำเสียงของเมแกนทำให้แอมโบรสรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก เขาจึงพูดเข้าประเด็น “อยู่ ๆ คุณก็อยากเจอผมในที่แบบนี้ มีเรื่องอะไรกัน?”
“แน่อยู่แล้วว่านายเปลี่ยนไปหลังจากที่ได้เป็นองค์ชาย วิธีที่นายพูดก็ดูเย่อหยิ่งกว่าเดิมนะ” เมแกนหัวเราะและอดแหย่แอมโบรสไม่ได้
จากนั้นเมแกนก็เปลี่ยนเป็นจริงจังและถาม “สำนักเส้าหลิน บู๊ตึ๊งและสำนักอื่นบุกคุกเหรอ?”
แอมโบรสพยักหน้า
“นี่แหละเหตุผลที่ฉันอยากพบนาย” เมแกนพูดพร้อมรอยยิ้มขณะที่แววตาแฝงเล่ห์ร้าย
“คุณอยากให้ผมปล่อยพวกเขาไปเหรอ?” แอมโบรสถามดวงแววตาวาววับเมื่อเขาตระหนักรู้บางอย่าง
“ฉลาดนี่” เมแกนพยักหน้าและส่ายหน้าทันทีก่อนพูด “แต่ฉันไม่อยากให้นายปล่อยพวกเขาทันที แต่ให้สร้างโอกาสให้สำนักง๊อไบ๊เข้าไปช่วยสำนักอื่น ๆ ออกมา ทีนี้สำนักพวกนั้นก็จะซาบซึ้งบุญคุณสำนักง๊อไบ๊”
สำนักเส้าหลิน บู๊ตึ๊งและสำนักอื่น ๆ ต่างก็ชวนให้สำนักง๊อไบ๊มาร่วมตอนที่พวกเขาจะมา
แต่เมแกนเกลียดแดร์ริลเข้ากระดูกดำ เธอจะอยากยื่นมือมาช่วยเพื่อนและครอบครัวเขาได้อย่างไร? เธอจึงแสร้งทำเป็นเห็นด้วยก่อนเจตนารอเวลาจนถึงนาทีสุดท้ายก่อนที่จะพาคนของสำนักตนเองมาที่เมืองหลวงโดยไม่ไ้ด้เข้าร่วมการบุกคุกด้วย
เมแกนยิ้มและพูดกับแอมโบรสอย่างจริงจัง “นายยังติดค้างฉันอยู่สามข้อ ตอนนี้นายเป็นองค์ชายแล้วก็ต้องรักษาสัญญา ฉันเชื่อว่านายจะไม่ผิดคำพูด ใช่ไหม?”
เมแกนพูดต่อ “ไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยแค่สำนักเส้าหลิน บู๊ตึ๊งและสำนักอื่น ส่วนเพื่อนกับครอบครัวของแดร์ริลฉันจะไม่พาใครออกมาแม้แต่คนเดียว!”
