คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1606
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1606
ที่จริงเมแกนเตรียมจะฆ่าจีเวลทิ้งแล้ว
แต่ทั้งเส้าหลินและบู๊ตึ๊งต่างก็เป็นสำนักที่มีชื่อเสียงและมีสถานะสูงส่งในกลุ่มผู้บ่มเพาะของจักรวาลโลก เมแกนจำต้องไว้หน้าพวกเขาและเชื่อฟังเมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาเกลี้ยกล่อมเมแกนเรื่องการทำร้ายจีเวล
ใบหน้าจีเวลบวมแดง แต่แววตาของเธอยังคงไม่ยินยอม
“เมแกน รอดูไปแล้วกัน!” แด๊กซ์จ้องเมแกน “ถ้าฉันรอดออกไปจากที่นี่ฉันต้องคิดบัญชีกับเธอแน่!”
ดวงตาของเชสเตอร์ก็แดงฉานเมื่อเขาจ้องเมแกน
เขาไม่มีวันลืมว่าภรรยาของเขาตายอย่างน่าเวทนาเพียงใดจากฝีมือของผู้หญิงคนนี้
นอกจากวิธีการที่เมแกนจะฆ่าจีเวลเมื่อครู่นี้ เห็นได้ว่าผู้หญิงแบบนี้จะต้องนำปัญหามาให้โลกของผู้บ่มเพาะแน่นอน!
“โอ้!”
เมแกนยิ้มเหยียดหยามเมื่อรู้สึกถึงโทสะของแด๊กซ์และคนอื่น ๆ “ยังไม่แน่หรอกว่าในอนาคตใครจะคิดบัญชีกับใครกันแน่”
จากนั้นเมแกนก็โบกมือบอกคนของสำนักง๊อไบ๊ที่อยู่รอบ ๆ “เร็วเข้า รีบออกไปพร้อมกับพวกประมุข”
เธออยู่ในคุกมานานแล้ว และคนอื่นอาจจะเริ่มสงสัยว่าทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่ได้
ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นคุกของเมืองหลวงที่การดูแลไม่หละหลวม
“ค่ะ ประมุข” คนของสำนักง๊อไบ๊สิบกว่าคนรับคำก่อนที่จะนำทางและคุ้มครองบรรดาประมุขสำนักต่าง ๆ ออกจากคุก
เมแกนค่อย ๆ เดินตามออกไป
เมแกนหันกลับมาและยิ้มซ่อนความนัยให้แด๊กซ์และคนอื่น ๆ ในคุกเมื่อคนสุดท้ายเดินออกไปแล้ว เธอพูดเสียงเย็นชาว่า “แด๊กซ์ เชสเตอร์ โลกแห่งผู้บ่มเพาะในจักรวาลโลกจะตกอยู่ในมือของฉันแล้วตอนที่พวกแกรอดออกจากที่นี่ไปได้ ถึงตอนนั้นแม้ว่าพวกแกสามพี่น้องจะร่วมมือกันฉันก็ไม่กลัว”
จากนั้นเมแกนก็ยิ้มยั่วยุก่อนที่จะหันหลังจากไป
“อะไรนะ?”
“โลกของผู้บ่มเพาะแห่งจักรวาลโลกจะอยู่ในมือเธอเหรอ?”
แด๊กซ์และเชสเตอร์สีหน้ามืดครึ้มทันใด
เป็นไปได้ไหมว่าเธอวางแผนอะไรไว้ถึงได้พูดอย่างมั่นใจแบบนั้น?
เวรเอ๊ย!
เชสเตอร์ที่เป็นคนนิ่ง ๆ และมองการณ์ไกล เขาคิดอะไรขึ้นมาได้ทันทีและพูดอย่างร้อนใจว่า “เมแกนต้องจัดฉากการช่วยเหลือนี้ขึ้นมาแน่ เธอต้องคิดวิธีร้ายกาจมาจัดการปรมาจารย์ลีโอนาร์ดกับคนอื่น ๆ”
เชสเตอร์ร้อนรนและหลั่งเหงื่อท่วมเมื่อเขาพูดออกมาเช่นนั้น
เขาประมาทเกินไป เมแกนเคยฆ่าประมุขสำนักภูเขาฮัวมาแล้ว เธอจะมีน้ำใจมาช่วยสำนักบู๊ตึ๊งและเส้าหลินได้อย่างไร?
เชสเตอร์พุ่งมาเกาะลูกกรงเมื่อคิดได้เช่นนั้นและตะโกนออกมา “ปรมาจารย์ลีโอนาร์ด! ประมุขนิรันดร์! เมแกนมีเจตนาร้าย พวกคุณทุกคนต้องระวัง…”
มีเพียงสายลมแผ่วเบาที่ตอบกลับเขามาเท่านั้นเพราะว่าทั้งเส้าหลิน บู๊ตึ๊งและสำนักอื่น ๆ ต่างก็ถูกเมแกนพาไปไกลแล้ว
“ประมุขวิลสันพูดถูก เมแกนนั้นชั่วร้ายเกินไป…”
“ใช่ เป็นผู้หญิงชั่วร้าย เธอจะมีน้ำใจได้ยังไง?”
“เราจบแล้ว พวกเราจบสิ้นแล้ว…”
แด๊กซ์ ซูซาน เดบร้า และคนอื่น ๆ ต่างก็พากันคิดได้ตอนนั้น พวกเขาทั้งเศร้าเสียใจและกระวนกระวาย
…
เวลาเดียวกันเส้าหลิน บู๊ตึ๊งและสำนักอื่น ๆ ต่างก็หนีออกมาจากเมืองหลวงได้สำเร็จภายใต้การคุ้มครองของสำนักง๊อไบ๊
นี่ก็เป็นเพราะเมแกนวางแผนไว้กับแอมโบรสที่สั่งให้ลดหย่อนการป้องกันประตูเมือง ไม่อย่างนั้นพวกเขาไม่มีทางพาคนมากมายหลายสำนักหนีออกมาได้ด้วยกำลังของสำนักง๊อไบ๊เพียงเท่านั้น
ถึงอย่างไรนี่ก็คือเมืองหลวงแห่งโลกใหม่
น่าเสียดายที่ปรมาจารย์ลีโอนาร์ด ประมุขนิรันดร์และประมุขสำนักอื่น ๆ ต่างก็ไม่ได้สังเกตเพราะว่าพวกเขามัวแต่จดจ่อเรื่องที่ต้องหนีออกมาให้เร็วที่สุด พวกเขาเลยไม่ได้คิดว่าทำไมการหลบหนีถึงได้ราบรื่นเพียงนั้น
