คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1607
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1607
ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงป่านอกเมืองหลวงห่างออกไปไม่กี่กิโลเมตร
พวกเขาต่างก็พากันหยุดพัก
“ทุกคน!”
เมแกนยิ้มและค่อย ๆ พูดว่า “การต่อสู้ดุเดือดในเมืองหลวงแห่งโลกใหม่ก่อนหน้านี้ทำให้พวกคุณเสียพลังภายในไป ฉันกลัวว่าพวกทหารและพวกสำนักประกายแสงอีกไม่นานอาจจะตามเราทันถ้าเรายังคงอยู่ในสภาพนี้”
เมแกนหยิบขวดหยกออกมาก่อนที่เธอจะยิ้มและบอกว่า “ฉันบังเอิญพกโอสถติดมาซึ่งจะช่วยพวกคุณฟื้นฟูพลังภายใน ทุกคนเร็วเข้ามารับไป เราจะได้รับมือกับเหตุไม่คาดฝันได้ง่ายขึ้นเมื่อพลังภายในของคุณฟื้นตัวเต็มที่”
จากนั้นเมแกนก็ส่งขวดหยกให้คนของสำนักข้างกายเธอและบอกให้ส่งต่อให้ปรมาจารย์ลีโอนาร์ดและคนอื่นที่เหลือ
ใบหน้าของเมแกนมีรอยยิ้มในตอนนั้น แต่ดวงตาของเธอฉายแววชั่วร้าย
ว้าว!
ผู้บ่มเพาะของบู๊ตึ๊งและเส้าหลินต่างก็พากันตื่นเต้นและยินดีขึ้นมาทันใด
ปรมาจารย์ลีโอนาร์ด ประมุขนิรันดร์และประมุขสำนักอื่น ๆ ต่างก็ยืนขึ้นเพื่อแสดงความขอบคุณ
“ขอบคุณมากประมุขคาสเทลโล”
“คุณใส่ใจมาก ประมุขคาสเทลโล”
“ใช่ คุณต้องสิ้นเปลืองโอสถไปมากแน่”
เสียงชื่นชมดังไม่ขาดสายยิ่งทำให้เมแกนยิ้มกว้างขึ้นและโบกมือปฏิเสธ “พวกเราต่างก็เกี่ยวข้องกันเพราะว่าเรามาจากทวีปเดียวกัน พวกคุณไม่จำเป็นต้องสุภาพขนาดนั้นหรอก”
โอสถถูกส่งไปให้ปรมาจารย์ลีโอนาร์ดและคนอื่น ๆ ที่ไม่ระแวงสงสัยอะไร พวกเขาต่างก็กินมันเข้าไป
ริมฝีปากของเมแกนหยักยกเป็นรอยยิ้มเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าเพราะการที่พวกเขากินโอสถก็ถือว่าเธอทำสำเร็จไปครึ่งทางแล้ว
ฮือฮา!
พวกเขานั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นและเริ่มที่จะขับเคลื่อนพลังภายในหลังจากที่ได้กินโอสถเข้าไป
แต่ว่าไม่กี่วินาทีต่อมาประมุขนิรันดร์ก็นิ่วหน้าและตัวสั่น…
มีบางอย่างไม่ถูกต้อง…
ใบหน้าของประมุขนิรันดร์ซีดเผือดแล้วตอนนั้น เขาเริ่มสงสัยกับสถานการณ์แปลกประหลาดนี้ ความเร็วของการฟื้นฟูพลังภายในควรจะเพิ่มขึ้นหลังจากที่เขาได้กินโอสถเข้าไปแล้วสิ แต่ว่าไม่เพียงแต่พลังภายในจะไม่ฟื้นฟู เขายังรู้สึกเหมือนว่าพลังนั้นถูกปิดกั้นและดึงออกมาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
ไม่เพียงแค่นั้น เขายังรู้สึกอ่อนแรงอย่างมาก… ราวกับว่าม่านพลังของเขาถูกปิดกั้นไว้
นี่เป็นสัญญาณของการถูกพิษ!
ประมุขนิรันดร์ยืนขึ้นพร้อมความคิดนี้ในหัว แต่ว่าขาของเขากลับเจ็บปวดและอ่อนแรง… จะไม่มีเรี่ยวแรงเหลือ
‘ฮ่าฮ่า โอสถนี้ใช้การได้จริง ๆ’
เมแกนยินดีมากที่ได้เห็นฉากตรงหน้าก่อนที่เธอจะยิ้มและมองประมุขนิรันดร์ “ประมุขนิรันดร์ เป็นอะไรไปคะ?”
น้ำเสียงของเธอดูห่วงใย แต่ก็แฝงความเล่ห์ร้าย
“ประมุขคาสเทลโล …” ประมุขนิรันดร์อ้าปากและพยายามจะเอ่ยอะไรออกมาแต่เมแกนก็ขัดจังหวะเขา
เมแกนยิ้มและบอกว่า “ประมุข คุณรู้สึกเจ็บปวดและหมดเรี่ยวแรงใช่ไหม? ราวกับว่ามีพลังที่มองไม่เห็นกดทับม่านพลังของคุณไว้แล้วคุณก็ไม่สามารถใช่พลังภายในได้?”
วูบ!
สีหน้าของประมุขนิรันดร์มืดครึ้มเมื่อได้ยินดังนั้น เขามองเธออย่างระแวงสงสัย “ประมุขคาสเทลโล… มีบางอย่างในโอสถที่คุณให้พวกเราใช่ไหม?”
ปรมาจารย์ลีโอนาร์ดและคนอื่น ๆ ต่างก็มองเมแกนอย่างหวาดกลัวและมีโทสะเมื่อได้ยินคำต่อว่าดังกล่าว
“ประมุขคาสเทลโลนี่หมายความว่ายังไงกัน?”
“ทั้งที่คุณเป็นสาวงาม คุณชั่วร้ายขนาดนี้ได้ยังไงกัน? คุณวางยาพิษเราได้ยังไง?”
