คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1609
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1609
ปรมาจารย์ลีโอนาร์ดและคนอื่น ๆ ต่างก็จ้องมองเมแกนพร้อมกันอย่างโกรธแค้นชิงชัง
เมแกนนั้นชั่วร้ายมากเกินไปจริง ๆ เธอกล้าดียังไงมาฉกฉวยประโยชน์จากพวกเขาและวางยาสำนักใหญ่ เธอไม่กลัวว่าจะกลายเป็นศัตรูของชาวจักรวาลโลกเหรอ?
เมแกนยิ้มและมองพวกเขาก่อนพูดช้า ๆ “สหายประมุขสำนักทั้งหลาย อย่าตระหนกไป ฉันไม่วางแผนจะฆ่าพวกคุณหรอก”
“เงื่อนไขของฉันง่ายดาย พวกคุณต้องยกให้ฉันเป็นหัวหน้าพันธมิตรตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปและต้องไม่โต้แย้งคำสั่งใด ๆ ของฉัน ฉันจะช่วยบรรเทาอาการของยาพิษให้ตราบใดที่คุณยอมร่วมมือ คุณควรต้องรู้ว่ายาพิษมันแทรกซึมเข้าไปที่แกนกายทั่วทั้งร่างเมื่อกินโอสถวันแห่งความมืดมิดเข้าไป ทั้งเก้าทวีปนี้ไม่มีใครที่มียาแก้พิษอีกแล้วนอกจากฉัน”
เมแกนกวาดตามองพวกเขาไปด้วยขณะที่พูด
เป้าหมายหลักของเมแกนก็คือการช่วยเหลือสำนักต่าง ๆ เพื่อจะเป็นหัวหน้าพันธมิตรแห่งจักรวาลโลก ซึ่งมันคงเป็นการยากที่จะจัดการสำนักเส้าหลิน บู๊ตึ๊ง และสำนักอื่น ๆ ไปพร้อมกันด้วยกำลังของง๊อไบ๊เพียงสำนักเดียว
แต่ว่าสำนักเส้าหลิน บู๊ตึ๊ง และสำนักอื่น ๆ ก็ถูกพวกโลกใหม่จับไปขังเพราะว่าพวกเขาพยายามไปช่วยเพื่อนและครอบครัวของแดร์ริล
ช่างเป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่ง
ฮือฮา!
บรรดาประมุขสำนักต่าง ๆ พากันส่งเสียงอื้ออึงเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ
“เธอต้องการเป็นหัวหน้าพันธมิตรงั้นเหรอ?”
“แม้ว่าเธอจะเป็นประมุขสำนักง๊อไบ๊แต่ว่าก็ยังอายุน้อย ด้อยประสบการณ์ ทำไมถึงคิดว่าจะเป็นหัวหน้าพันธมิตรได้ล่ะ?”
“ใช่ และอีกอย่างเธอก็ใช่ลูกไม้สกปรก คิดว่าพวกเรากลัวตายหรือไงกัน?”
พวกเขาด่าเมแกนไม่หยุด
เมแกนยิ้มและมองไปรอบ ๆ เมื่อได้ยินดังนั้น “อย่าเพิ่งพูดเรื่องที่ว่าฉันมีความสามารถหรือเปล่าตอนนี้เลย ชีวิตของพวกคุณตอนนี้อยู่ในมือฉันแล้ว”
จากนั้นเมแกนก็ย่างก้าวเข้าไปหาประมุขนิรันดร์ช้า ๆ “ประมุขนิรันดร์ สำนักเส้าหลินนั้นเป็นที่นับถือของทั้งจักรวาลโลก ทำไมคุณไม่พูดก่อนล่ะ?”
สำนักอื่นไม่ใช่เรื่องที่ต้องกังวลหากว่าสำนักเส้าหลินยอมก้มหัวให้เธอ
“อมิตตาพุทธ!” ประมุขนิรันดร์สีหน้าเต็มไปด้วยความหมดหวัง เขามองเมแกนและพูดอย่างลึกซึ้งว่า “ประมุขแคสเทลโล เส้าหลินและง๊อไบ๊ต่างก็เป็นพันธมิตรกันมาอย่างยาวนาน อาตมาได้เห็นตอนที่เธอเพิ่งเข้าร่วมสำนักง๊อไบ๊ด้วยท่าทางมีคุณธรรม แต่ตอนนี้เธอกลายเป็นปีศาจร้ายไปแล้ว น่าเสียดายนัก…”
ประมุขนิรันดร์ถอนใจและพูดต่อ “ประมุขแคสเทลโลฟังอาตมานะ ยังคงมีเวลาให้แก้ตัวได้”
เมแกนหน้าบึ้งและพูดอย่างเย็นชา “เลิกพูดจาจิกกัดได้แล้ว คุณจะยอมให้ฉันเป็นหัวหน้าพันธมิตรไหม?”
ประมุขนิรันดร์ส่ายหน้า “ประมุขแคสเทลโล แม้ว่าเธอจะมีพรสวรรค์ แต่ก็ยังไม่พอที่จะเป็นหัวหน้าพันธมิตร…”
“โอ้” เมแกนเข้าโจมตีเมื่อได้ยินคำพูดของเขา เธอแทงเข้าที่จุดลมปราณของประมุขนิรันดร์
ประมุขนิรันดร์นั้นอ่อนแอมากอยู่แล้วหลังจากที่กินโอสถวันแห่งความมืดมิดเข้าไป แถมเมแกนก็ยังแทงจุดที่เจ็บปวดมาก
เฮือก!
ประมุขนิรันดร์สีหน้าซีดเผือดทันทีเพราะความเจ็บปวดแสนสาหัส เขาหลั่งเหงื่อโทรมกาย เขาเริ่มตัวสั่นเทาอย่างรุนแรงและหายใจหอบ
ประมุขนิรันดร์รู้สึกราวกับว่าโดนมดนับพันตัวกัดพร้อมกัน ความเจ็บปวดทิ่มแทงนี้ไม่มีใครจินตนาการได้ยกเว้นคนที่โดนเข้ากับตัวเอง
ริมฝีปากเมแกนยกยิ้มอย่างมีเสน่ห์เย้ายวน ขณะที่ฝูงชนรอบข้างต่างก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
สาวสวยคนนี้โหดร้ายป่าเถื่อนมาก
“ปรมาจารย์ลีโอนาร์ด”
สายตาเมแกนเลื่อนไปจับจ้องปรมาจารย์ลีโอนาร์ด “ประมุขนิรันดร์นั้นเป็นคนแก่ที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ของตัวเอง ฉันมั่นใจว่าคุณน่าจะดีกว่าเขาใช่ไหม? ฉันจะช่วยให้คุณไม่ต้องเจ็บปวดทางร่างกายตราบใดที่คุณยอมคุกเข่าเละเรียกฉันว่าหัวหน้าพันธมิตร”
