คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1612
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1612
ที่จริงแล้ว โมนิก้าเพียงแค่ต้องการสั่งสอนแอมโบรสเท่านั้น แต่เธอก็รู้อยู่ในใจว่าแอมโบรสนั้นได้เติบโตขึ้นแล้ว เขาไม่ใช่เด็กน้อยอีกต่อไป
“เอาล่ะ… ถ้างั้นแล้ว! เสด็จแม่พักผ่อนเถอะ!” แอมโบรสแอบถอนหายใจเงียบ ๆ และหมุนตัวออกจากห้องไป
“องค์ชาย!”
ขันทีรีบร้อนเดินเข้ามาหาเขาหลังจากที่เขาออกมาจากห้อง “มีหญิงสาวกำลังขอพบท่านอยู่ตรงทางเข้าวังครับ!”
‘หญิงสาวอีกคนงั้นเหรอ? จะต้องเป็นหนึ่งในลูกศิษย์จากสำนักง้อไบ๊ของเมแกนแน่ ๆ’
แอมโบรสขมวดคิ้วก่อนจะบอกปัดไปว่า “ไปบอกเธอว่าฉันไม่ขอพบแขก”
เขาได้ร่วมมือกับเมแกน แล้วปล่อยสำนักบู๊ตึ๊ง สำนักเส้าหลิน และสำนักอื่น ๆ ไปแล้ว เธอยังต้องการอะไรอีกนะ? อย่างไรเสียเขาก็เป็นถึงเจ้าชาย เธอจะมาเจอเขาเมื่อไหร่ก็ได้ตามที่เธอต้องการแบบนี้ได้อย่างไรกัน
ขันทีมีท่าทีขัดขืนและพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า “ฝ่าพระบาท กระหม่อมเองก็บอกไปเช่นนั้น แต่ว่าหญิงผู้นั้นดื้อดึงมากและเธอบอกว่าจะไม่ยอมกลับจนกว่าจะได้พบท่านขอรับ!”
แอมโบรสถอนหายใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนจะตามขันทีไปที่ทางเข้าวัง
‘หืมม?’
แอมโบรสชะงักไปทันทีเมื่อไปถึง เขาสังเกตเห็นร่างเล็กที่งดงามยืนอยู่ข้างประตูของวัง เด็กสาวผู้นี้ช่างงดงามด้วยใบหน้ารูปไข่ พร้อมกับมีรูปร่างอันแสนจะอ่อนช้อย เธออยู่ในเดรสสั้นสีพาสเทล น่ารักราวกับภูตดอกไม้
เธอคือ เอร่า แฮนเซ่น ที่เขาไม่ได้พบเจอมานาน!
“พี่แอมโบรส…”
เอร่าตกใจและรู้สึกดีใจอย่างมากเมื่อได้เจอกับแอมโบรส ก่อนจะร้องออกมาและพุ่งตัวเข้าหาอ้อมแขนของแอมโบรสราวกับนกตัวเล็ก ๆ
“น้องเอร่า!” แอมโบรสได้สติหลังจากร่างอันบอบบางอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาทั้งตกตะลึงและดีใจไปในเวลาเดียวกัน “เป็นเธอนี่เอง…”
แอมโบรสพูดไปพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข เขามีความสุขมาก! แอมโบรสอดไม่ได้ที่จะสังเกตรูปลักษณ์ของเธอไปพร้อม ๆ กัน
เด็กสาวคนนี้เติบโตขึ้นมากหลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี เธอเคยเป็นเหมือนกับนางฟ้าตัวน้อย ๆ
เอร่ากะพริบตาปริบ ๆ ก่อนจะยิ้มออกมาและพูดว่า “พี่แอมโบรส ฉันรู้ว่าพี่คงไม่คาดคิดถึงเรื่องนี้เลยใช่ไหม?”
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้เจอเขามาเป็นเวลาหลายปี แต่ในใจของเธอก็ยังรู้สึกใกล้ชิดกับแอมโบรส มากไปกว่านั้น ความสัมพันธ์ของพวกเขาดูเหมือนว่าจะใกล้ชิดกันยิ่งกว่าเดิมด้วยซ้ำ!
แอมโบรสพยักหน้าอย่างแรง “ไม่ใช่แค่คาดไม่ถึงนะ แต่ฉันตกใจมากเลยล่ะ มา ๆ เข้ามาคุยกันข้างในเถอะ”
จากนั้นเขาก็จับมือเอร่าและพาเดินเข้าวัง
ณ พระราชวังของเจ้าชาย เขาได้เชิญให้เอร่านั่งลงและสั่งให้ขันทีข้างนอกเตรียมน้ำชาและของว่างโดยเร็ว
“น้องเอร่า หลายปีที่ผ่านมานี้เธอไปอยู่ที่ไหนมา?” หลังจากที่ชาและของว่างถูกนำเสิร์ฟ แอมโบรสก็อดไม่ได้ที่จะถามไถ่ทันที
ในความเป็นจริงแล้ว นอกเหนือจากการฝึกฝนอย่างหนัก แอมโบรสไม่เคยลืมที่จะคอยมองหาเอร่าเลย แต่ทว่าทั่วทั้งเก้าแผ่นดินใหญ่นั้นกว้างไกลยิ่งนัก แอมโบรสเดินทางไปหลายต่อหลายที่ แต่ก็ไม่เคยได้รับข่าวว่าเอร่าอยู่ที่ไหนเลย
“ฉัน…”
แววตาของเอร่าสลดลงเล็กน้อยหลังจากได้ยินเช่นนั้น ก่อนจะยิ้มออกมาทันทีและพูดว่า “ในหลายปีที่ผ่านมานี้ แม่ได้พาฉันไปทั่วเลย! พวกเราเกือบจะเดินทางไปทั่วทั้งเก้าแผ่นดินใหญ่เลยล่ะ”
“พี่รู้ไหมว่าฉันได้พบเจอกับสิ่งน่าสนใจมากมาย…”
“พลังของฉันแข็งแกร่งขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ฉันกลายเป็นคนที่วิเศษ…”
เอร่าพูดถูก ตั้งแต่ที่ถูกบังคับให้ออกจากสำนักง๊อไบ๊ ออโรร่าได้พาเอร่าไปด้วยและเดินทางไปทั่วทั้งเก้าแผ่นดินใหญ่ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ที่ใดเป็นหลักเป็นแหล่งนาน ๆ แต่เอร่าก็ได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากมายผ่านประสบการณ์เช่นกัน
“อย่างนี้นี่เอง” แอมโบรสผงกหัวอย่างเข้าใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น ไม่แปลกใจที่เขาจะไม่ได้ข่าวคราวอะไรเกี่ยวกับเธอเลย เธอพเนจรไปทั่วตั้งแต่อายุยังน้อย มันคงจะลำบากมากสำหรับเธอ!
แอมโบรสอดไม่ได้ที่จะย้อนคิดถึงช่วงวัยเด็กที่แสนยากลำบากของเขา และทำให้รู้สึกใกล้ชิดกับเอร่าที่ผ่านประสบการณ์ชีวิตที่คล้ายกันมากขึ้น
แอมโบรสอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความหวั่นไหวว่า “จริงด้วยสิ น้องเอร่า เธอรู้ว่าฉันอยู่ที่พระราชวังได้ยังไงกัน?”
“ฮิฮิ…”
เอร่ายิ้ม “ก็ข่าวได้แพร่สะพัดไปทั่วทั้งโลกใหม่เมื่อตอนที่พี่แอมโบรสกลายเป็นองค์รัชทายาทไงล่ะ ฉันก็ต้องได้ยินแน่อยู่แล้วน่ะสิ!”
แล้วทันใดนั้นเอง เอร่าก็นึกบางอย่างออก พร้อมกับตบไปที่กลางหน้าผากของเธอ “จริงด้วยพี่ชาย ฉันมาหาพี่วันนี้เพราะฉันมีเรื่องอยากจะขอร้อง!”
