คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1617
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1617
แอมโบรสเกาหัวเมื่อได้ยินเช่นนั้นและไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
‘นิสัยแม่ของเอร่าช่างเย็นชาเสียจริง’
พรึ่บ!
สีหน้าของราชองครักษ์โดยรอบเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเจอสถานการณ์นี้และพูดคุยกระซิบกระซาบกัน
‘ผะ-ผู้หญิงคนนี้ยโสโอหังเสียจริง! เจ้าชายอุตส่าห์มีมารยาท ถึงขนาดเชิญพวกเขาให้อยู่ในวัง นี่เป็นเกียรติอย่างสูงไม่ว่ากับใครก็ตามเลยนะ แต่เธอกลับปฏิเสธโดยแทบไม่ต้องคิด แถมยังมีท่าทีเย็นชาและไม่แยแสด้วย ช่างไม่สำนึกบุญคุณเอาเสียเลย!’
แต่อย่างไรก็ตาม ในเมื่อแอมโบรสก็ไม่ได้พูดอะไร ราชองครักษ์ก็ไม่กล้าพูดอะไรเช่นกัน
“คุณแม่!”
เอร่าตื่นตระหนกเล็กน้อยและกอดแขนของออโรร่าก่อนจะเขย่าเบา ๆ “ทำไมพวกเราไม่อยู่ต่ออีกหน่อยล่ะคะ? หนูเพิ่งได้พบกับพี่แอมโบรสเองและยังไม่ทันได้พูดคุยอะไรกันเลย”
“เธอเป็นแค่เด็ก มีอะไรให้ต้องพูดคุยกันอีก?” ออโรร่าขมวดคิ้วอย่างแรง ไม่มีช่องว่างสำหรับการต่อรอง
เอร่ารู้สึกผิดหวังเมื่อได้ยินเช่นนั้น เพราะเธอก็เข้าใจอารมณ์ของแม่ คำพูดของเธอมักจะไม่สามารถต่อรองได้เลย
แต่ถึงกระนั้น เอร่าก็เป็นเด็กฉลาด ครั้นเมื่อเธอเปลี่ยนความคิดและนึกถึงอะไรบางอย่างออกก่อนที่จะรีบพูดว่า “คุณแม่ คุณแม่รู้ไหมว่าแอมโบรสได้ปล่อยสำนักบู๊ตึ๊ง สำนักเส้าหลิน และสำนักอื่น ๆ ไปแล้ว?”
‘อะไรนะ เขาปล่อยพวกนั้นไปเหรอ?’
ออโรร่ามองไปที่แอมโบรสอีกครั้ง ‘เด็กคนนี้อาจจะยังเด็กอยู่ แต่เขาก็ดูมีความยุติธรรม’
แม้ว่าออโรร่าจะไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ในขณะนั้น แต่ความประทับใจที่เธอมีต่อแอมโบรสก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“คุณแม่ พี่แอมโบรสเป็นคนดีนะ ทำไมพวกเราไม่อยู่ที่นี่กันสักพักล่ะ” เอร่าอ้อนวอนอีกครั้งด้วยดวงตากลมโตที่มีน้ำตาอ่อคลอเป็นประกายอันเต็มไปด้วยความหวัง ช่างดูน่าสงสารเสียจริง
“ก็ได้” ออโรร่าพยักหน้าอย่างนิ่ง ๆ
แอมโบรสได้ปล่อยสำนักทั้งหลายไป ดังนั้นเขาก็เป็นคนช่วยให้เธอได้ทำในสิ่งที่เธอต้องการจะทำจนสำเร็จ มันคงจะดูไม่เหมาะถ้าหากเธอจะเดินออกไปในทันที
แล้วเอร่าก็มีความสุขขึ้นมาทันทีที่เห็นแม่ของเธอเห็นดีเห็นงามด้วย “สุดยอดไปเลย! หนูรู้ว่าคุณแม่รักหนูที่สุด!”
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง แอมโบรสยิ้มและผายมือออกเพื่อเชิญพวกเขา “คุณน้า เชิญเลยครับ”
จากนั้นแอมโบรสก็เดินนำไป
เอร่ากอดแขนออโรร่าอย่างมีความสุขขณะที่เดินตามหลังมา
“ฝ่าบาท!”
เมื่อเข้าไปยังห้องโถงหลวง แอมโบรสยิ้มและรายงานต่อเจ้าศักดินาเคนนี่ “ฝ่าบาท เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิด นี่เป็นเพียงแค่แม่ของเอร่าที่เข้ามาในพระราชวังเพื่อตามหาเธอเท่านั้น”
เจ้าศักดินาเคนนี่พยักหน้าและหันไปมองออโรร่า แต่แล้วก็ตกตะลึงในทันที
‘งดงาม! เธอช่างงดงามเสียจริง!’
แม้ว่าออโรร่าจะสวมใส่ชุดธรรมดา แต่ก็ไม่สามารถซ่อนใบหน้าอันงดงามที่สามารถทำลายล้างทั้งอาณาจักรของเธอได้ โดยเฉพาะความเย็นชาและความเย่อหยิ่งของเธอที่ทำให้เธอดูห่างไกลจากคนอื่น ๆ นับพันไมล์นั้นก็ช่างมีเสน่ห์เหลือล้น
สายตาของเจ้าศักดินาเคนนี่ทำให้ออโรร่ารู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก แต่เธอก็ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้าแต่อย่างใด เธอเพียงแต่พยักหน้าให้เจ้าศักดินาเคนนี่เพื่อเป็นการทักทายเขาเท่านั้น
โอ้โห!
ขันทีและนางกำนัลในวังก็เกิดความโกลาหลขึ้นมาทันที
ช่างเป็นหญิงสาวที่หยิ่งยโสเสียจริง! นางช่างกล้าที่จะไม่คุกเข่าลงเมื่อพบองค์จักรพรรดิได้อย่างไรกัน?
สีหน้าของเจ้าศักดินาเคนนี่เองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน สถานะของเขานั้นสูงส่งเหนือผู้อื่น ทั้งด้วยพลังและอำนาจที่ไม่มีที่สิ้นสุดในฐานะองค์จักรพรรดิ ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าดีอย่างไรถึงได้อวดดีเช่นนี้
บรรยากาศในโถงหลวงจู่ ๆ ก็เริ่มอึดอัดขึ้น พร้อมกับขันทีและนางกำนัลรอบ ๆ ที่ไม่แม้แต่จะกล้าหายใจ
