คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 164
“เคนท์ ขอบคุณนะ…” เมแกนพึมพำ เธอรู้สึกประทับใจอย่างเหลือเชื่อและกอดเคนท์ เธอกัดริมฝีปากแล้วกล่าวอย่างแผ่วเบา “เคนท์ นายกล้าหาญมาก”
เคนท์ได้รับเม็ดยาเทวะไปก่อนหน้านี้และตอนนี้เขาก็อยู่ในระดับปรมาจารย์อาวุโสขั้นหนึ่ง แต่มันก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะจัดการโจรสามคน แต่สุดท้าย เขาก็ยังทำได้
อีกด้านหนึ่ง ลิลี่ เธอรู้สึกเสียใจ เธอหวังว่าแดร์ริลจะเป็นที่มาช่วยเธอ
เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะเป็นเคนท์
ในขณะเดียวกัน บนรถบัส ปากของแดร์ริลเริ่มซีดจาง
“แดร์ริล คุณต้องไม่เป็นไร คุณต้องอดทนไว้นะ” แด๊กซ์พึมพำอย่างกระวนกระวายด้วยสายตาแดงเลือด
“ลิลี่? เกิดอะไรขึ้นกับนาย?” ลิลี่ขึ้นมาบนรถบัสแล้วตกใจเมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าเธอ
ไม่ใชว่าเคนท์บอกว่าเขาได้จับกุมโจรสามคนไว้แล้วเหรอ?
แล้วทำไมแดร์ริลถึงบาดเจ็บ?
แดร์ริลรู้สึกเจ็บปวดอย่างสุดแสนในอกของเขาและหายใจอย่างยากลำบาก เขาพูดไม่ออก เขาเพียงแค่ยิ้มออกมาเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาไม่เป็นไร
อย่างไรก็ตาม เลือดของแดร์ริลซึมออกมาจากเสื้อของเขาแล้วไหลลงกับพื้น!
เคนท์กล่าวอย่างเฉยเมย “แดร์ริลไม่แข็งแกร่งพอ แต่ก็ยังดันทุรังไปยั่วพวกโจร ก็แหงล่ะ เขาเลยบาดเจ็บไง ฉันจับกุมพวกโจรได้ต่อให้ไม่ต้องใช้การก่อกวนของเขาด้วยซ้ำ”
เคนท์กล่าวอย่างคลุมเครือเพื่อปกปิดการกระทำของเขา ลิลี่ไม่ได้ถามอะไรมากไปกว่านั้นเธอเพียงแค่ถอนหายใจอยู่ภายใน
แด๊กซ์กลายเป็นโกรธมากแล้วพลันชี้ไปที่เคนท์ก่อนจะตะโกน “ไอ้เ-ี้ยนี่! หุบปากของมึงซะ!”
ไอ้เคนท์นี่ไม่ได้ทำอะไรเลยตอนที่พวกโจรมัดพวกผู้หญิง เขาหวาดกลัวเหมือนหนูขี้ขลาด พออันตราบหมดลง เขาก็ออกมาพร้อมกับคำพูดบัดซบ
น่าขัน!
แดร์ริลกังวล เขารู้ว่าหมอนี่พยายามทำตัวอวดเก่งอีกแล้ว
แดร์ริลพยายามจะพูด แต่ภาพตรงหน้าของเขาก็มืดลงพร้อมกับสติที่ขาดหาย
***
โรงพยาบาลหลักเมืองตงไห่
ก่อนหน้านี้ พ่อของแดร์ริลหัวใจวายเฉียบพลัน หลังจากได้รับการรักษาไม่กี่วันก่อน อาการของแดเนียลก็ดีขึ้น แต่เขายังคงไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากที่นี่ก่อนหนึ่งอาทิตย์เพื่อดูอาการ
เชลลีรู้สึกชื่นชมแดร์ริลหลังจากที่เธอกลายเป็นหัวหน้าบุคลากร เธอมักจะไปเยี่ยมคู่รักชราบ่อยครั้ง และแม้กระทั่งหาวอร์ดที่ดีที่สุดให้พวกเขา เธอมักจะพูดคุยกับพวกเขาทุกครั้งที่เธอมีเวลา
เที่ยงวันนั้น คู่รักชราได้ตื่นขึ้นจากการงีบหลับหลังจากได้ยินเสียงเคาะประตู
ลูน่าเปิดประตูอย่างดีใจ เพราะคิดว่าเป็นเชลลี แต่เมื่อประตูถูกเปิดออก กลุ่มชายฉกรรจ์ก็บุกเข้ามาในห้องพร้อมถือท่อเหล็ก ฟลอเรียนนั้นเป็นคนที่นำพวกเขามา!
“พวกแกสองเฒ่าดีพอที่จะพักในวอร์ดที่ดีแบบนี้ด้วยเหรอ?” ฟลอเรียนตะโกน
วอร์ดนี้เป็นวอร์ดที่ดีที่สุดในโรงพยาบาล พวกเขามีแม้แต่โทรทัศน์ในห้อง
แดเนียลดูไม่อยากต้อนรับ “เธอมาทำอะไรที่นี่? ถ้าเธอมองหาลูกชายฉัน ก็เอาเลย เขาไม่ได้ว่าเยี่ยมหลายวันแล้ว”
ยังไงซะแดเนียลก็เป็นผู้อาวุโสของฟลอเรียน มันหยาบคายที่ฟลอเรียนไม่ไว้หน้าลุงของเขา
ฟลอเรียนหัวเราะอย่างขึงขัง “ฉันจะมาหาลูกชายไร้ค่าของพวกแกททำไม? วันนี้ฉันมาหาพวกแกต่างหาก!”
ฟลอเรียนบอกกับชายร่างกำยำในขณะที่เขาจะจบประโยค “ไป มัดไอ้เฒ่าสองคนนี้!”
“ฟลอเรียน นี่มันมากเกินไปแล้วนะ!”
ใบหน้าของแดเนียลแดงในขณะที่เขาไอออกมาหลายครั้ง เขาจ้องฟลอเรียนแล้วกล่าว “ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของมารยาทต่อผู้ใหญ่ในตัวแกเลย… แล้วยังพาคนมากมายมาสร้างปัญหาที่นี่ ออกไปซะ”
ชายร่างกำยำทั้งหลายไม่สนใจและเร่งเข้ามาที่คู่ชราก่อนจะจับพวกเขา
ในตอนนั้น ประตูวอร์ดก็เปิดออก ด้วยกาวน์สีขาว เชลลีรีบเดินเข้ามาในห้องด้วยรองเท้าส้นสูงแล้วตะโกนด้วยใบหน้าสวยของเธอ
“พวกคุณมาทำอะไร? ที่นี่มันวอร์ดโรงพยาบาล ไม่ใช่ข้างถนน!”
ถึงแม้ว่าเชลลีจะสวมกาวน์สีขาว แต่มันก็ปิดบังเรือนร่างที่น่าชื่นชมไม่ได้เลย
ดวงตาของฟลอเรียนเปิดกว้างในขณะที่เขาตรวจดูเธอ “ผู้อำนวยการซัลลิแวน…โอ้ ขอโทษด้วย ต้องเป็นหัวหน้าซัลลิแวนแล้ว! แค่ไม่กี่วันเท่านั้น แต่คุณดูน่าดึงดูดขึ้นอีกแล้ว ผมยังไม่ได้แสดงความยินดีที่คุณได้รับการเลื่อนขั้นเลย บางทีเราอาจจะไปทานอาหารกันสักวัน?”
“ไม่ล่ะขอบคุณ” เชลลีตัดคำ “ปล่อยผู้อาวุโสทั้งสองเดี๋ยวนี้! อาการของแดเนียลจะถูกรบกวนไม่ได้!”
‘หล่อนก็แค่หัวหน้าบุคลากรโรงพยาบาล แต่ตอนนี้กลับมาแสดงท่าทางสูงส่งกับฉันซะแล้ว?’ ฟลอเรียนคิด
ฟลอเรียนไม่ได้เร่งรีบ เขาจะมีโอกาสกับเธอในที่สุดอยู่แล้ว
“เราปล่อยพวกเขาไม่ได้ นายท่านชราต้องการพบพวกเขา” เขาแค่นเสียง
นายท่านชรา?
ร่างของแดเนียลสั้นเทิ้มในขณะที่พึมพำออกมา “พ่อ…พ่อออกมาจากการเก็บตัวแล้ว?”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแก?” ฟลอเรียนเย้ย “แกไม่ได้เป็นสมาชิกตระกูลดาร์บี้แล้ว คุณปู่ต้องการนำตัวพวกแกกลับไปสอบถาม เขาต้องการรู้ว่าแกเลี้ยงคนบัดซบแบบแดร์ริลขึ้นมาได้ยังไง แกเข้าใจไหม?”
หลังจากที่ฟลอเรียนกล่าวจบ ชายฉกรรจ์ทั้งหลายก็ลากคู่รักชราออกไป!
