คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1642
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1642
“ฮ่า ๆ” แดร์ริลรู้สึกรื่นเริงที่ได้เห็นสีหน้าจูปาเจี๋ย เขายิ้มและอธิบายว่า “พี่จู พวกเธอเป็นลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหม แล้วก่อนหน้านี้พวกเธอก็ได้แพ้การเดิมพันกับผมน่ะ”
แดร์ริลได้เล่าถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อีกครั้งหนึ่ง
“โคตรเจ๋งเลย!” จูปาเจี๋ยตลึงพลันพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ และมองไปที่แดร์ริล “ลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหมทุกคนต้องคารวะเจ้าในฐานะ ‘พ่อ’ มันช่างน่าประทับใจเสียจริง!”
เมื่อได้ยินคำชม แดร์ริลก็รู้สึกปลื้มปีติยิ่งกว่าเดิม
‘อะไรนะ?’
‘แขกผู้ทรงเกียรติเรียกเขาว่าน้องงั้นเหรอ?’
ในขณะนั้นเอง ทีน่าและลูกศิษย์ที่เหลือที่กำลังคุกเข่ามองแดร์ริลอยู่ พวกเธอก็ตกใจเมื่อรับรู้พร้อมกันว่าพวกเธอเข้าใจสถานการณ์ผิดไป
‘ดาร์เรนไม่ได้พยายามทำให้แขกผู้มีเกียรติท่านนี้ประทับใจ พวกเขาทั้งสองคนรู้จักกันอยู่ก่อนแล้ว และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่ธรรมดาเลย’
ทีน่าและคนอื่น ๆ ตกตะลึง ใบหน้าของพวกเธอหน้าแดงก่ำและรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก พวกเธอรู้สึกอับอายอย่างมากเช่นเดียวกัน
ช่างน่าอับอายจริง ๆ แล้วตอนนี้แขกผู้มีเกียรติคนนี้ก็ได้ยินหมดแล้วว่าพวกเธอได้แพ้การเดิมพันให้กับดาร์เรน
“เอาล่ะ ทุกคนลุกขึ้นยืนได้!” แดร์ริลโบกมือไปทางทีน่าและพูดออกมาอย่างใจเย็น
ทีน่าและคนอื่น ๆ ยืนขึ้นโดยทันทีและพูดกับแดร์ริลว่า “ถ้าท่านไม่มีอะไรแล้ว พวกเราขอลา!”
เมื่อครั้นเธอพูดเช่นนั้น ทีน่าและคนอื่น ๆ ก็หันหลังและกำลังจะเดินจากไป
สถานการณ์ไม่ดีเอาเสียเลย พวกเธอไม่อยากที่จะทำให้ตัวเองต้องอับอายไปมากกว่านี้อีกแล้ว!
“เดี๋ยวก่อน!” แดร์ริลเรียกพวกเธอเอาไว้ หลังจากที่พวกเธอสาวเท้าก้าวไปได้เพียงสองก้าว
ร่างของทีน่าสั่นสะท้าน แล้วเธอก็หยุดลงทันที เธอรู้สึกไม่สบายใจและมองไปที่แดร์ริลพร้อมกับถามอย่างระมัดระวังว่า “มีอะไรอีกงั้นเหรอ?”
แดร์ริลถอนหายใจเบา ๆ จากนั้นยิ้มและมองไปที่ทีน่า พร้อมกับพูดว่า “คุณเป็นศิษย์พี่หญิงสูงสุดของดินแดนมัจฉาเหมสินะ หลังจากที่คุณกลับมาแล้ว ให้จัดหาศิษย์หญิงสามคนไปอยู่กับท่านพี่จูทุกวันด้วยล่ะ เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เลย อย่าให้อะไรผิดพลาด เข้าใจใช่ไหมครับ?”
‘อะไรนะ’ ใบหน้าที่งดงามของทีน่าซีดเผือดลงในทันที
ร่างของศิษย์หญิงคนอื่น ๆ ก็สั่นสะท้าน ขาของพวกเธออ่อนแรงไปหมด และซวนเซก้าวถอยหลังออกไปอย่างช่วยไม่ได้
‘ให้ส่งศิษย์หญิงสามคนไปทุกวันเพื่อคลุกคลีกับแขกผู้มีเกียรติน่ะเหรอ? นี่จะเรียกร้องมากเกินไปแล้ว เขาควรรู้ว่านิกายเมธาสวรรค์มีกฎเกณฑ์ที่เข้มงวดมาก โดยเฉพาะกับศิษย์หญิง เราต้องดูแลชีวิตส่วนตัวของพวกเรากันเอง เราจะไปต้อนรับแขกผู้มีเกียรติเฉกเช่นเดียวผู้หญิงในสถานบันเทิงเหล่านั้นได้ยังไงกัน?’
แต่แท้ที่จริงแล้ว ทีน่ากำลังเข้าใจแดร์ริลผิด สิ่งที่เขาหมายถึงคือการจัดหาศิษย์หญิงสามคนให้ไปเล่นหมากรุก หรืออะไรทำนองนั้นกับจูปาเจี๋ย เพราะเขารู้ว่าจูปาเจี๋ยเป็นคนชอบเล่นสนุก
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อทีน่าได้ยินเช่นนั้น เธอก็คิดได้ว่าเธอจำเป็นจะต้องหาศิษย์หญิงสามคนเพื่อไปคลุกคลีอยู่กับจูปาเจี๋ย
“ทำไมล่ะ?” ทีน่าถาม
ในตอนนั้นเอง แดร์ริลยิ้มและมองไปที่ทีน่า เขามีท่าทีหนักแน่นและไม่มีที่ว่างสำหรับการต่อรอง “คำพูดของพ่อคือคำสั่ง เธอกล้าขัดคำสั่งของท่านพ่อได้ยังไงกัน?”
“ขอโทษค่ะท่านพ่อ!” ทีน่าก้มหน้าลง กัดริมฝีปากแน่นจนแทบเลือดไหลออกมา!
ทีน่ารู้สึกว่าตนเองโดนดูถูกและในใจของเธอก็โกรธแค้นอย่างมาก เธออยากจะเดินออกไปในทันทีแต่ก็ไม่กล้าพอที่จะขยับเขยื้อน
‘ไม่ว่าจะยังไงก็แล้วแต่ แขกผู้มีเกียรติก็เป็นศิษย์พี่ของดาร์เรน ถ้าฉันหยาบคายกับดาร์เรน ก็เท่ากับว่าฉันหยาบคายใส่แขกผู้มีเกียรติด้วยเช่นกันสินะ’
แดร์ริลยิ้มเมื่อเห็นเธอตกลงยินยอม เขาโบกมือให้และอนุญาตให้ทีน่าและคนอื่น ๆ เดินออกไปได้
“เยี่ยมไปเลย น้องข้า!”
จูปาเจี๋ยเรียบเรียงความคิดของเขาเมื่อเห็นร่างของทีน่าและคนอื่น ๆ ค่อย ๆ หายลับไป เขากระโดดโลดเต้นออกมาอย่างครึกครื้น “จะมีศิษย์สาวสวยสามคนมานั่งเล่นกับข้า ฮ่า ๆ ! แค่คิดก็มีความสุขแล้ว”
จูปาเจี๋ยมองไปที่แดร์ริลด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
