คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1644

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1644

ในตอนนั้นฮันต์ก็มองไปที่คุณย่าลินดันและยิ้ม “คุณย่าลินดัน คุณเป็นหัวหน้าของตระกูล ถ้าคุณไม่อยากให้หลานชายของคุณต้องบาดเจ็บ คุณควรจะช่วยคืนเงินห้าล้านเหรียญให้เขาด้วยนะ!”

ถึงแม้ว่าเขาจะยิ้ม แต่คำพูดของเขาเต็มไปด้วยคำข่มขู่

“คุณคาร์ลสัน คุณคงเห็นสถานการณ์ที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ดี เราจะไปเอาเงินห้าล้านเหรียญมาจากไหน?” คุณย่าลินดันมีท่าทีขมขื่น และเธอก็ไม่ลืมที่จะจ้องเขม็งไปที่วิลเลียม

‘ฉันตามใจหลานชายคนนี้มากเกินไปสินะ ช่างเป็นคนดื้อรั้นและชอบสร้างปัญหาให้กับตระกูลเราอยู่เรื่อยเลย’ คุณย่าลินดันคิด

“ไม่มีเงินงั้นเหรอ?” ฮันต์ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “คุณย่าลินดัน ถึงแม้ว่าห้าล้านมันจะไม่มากมายอะไร แต่ก็ไม่น้อยเช่นกันนะ คุณพูดเฉย ๆ ไม่ได้หรอกนะว่าคุณไม่มีเงิน แล้วก็คิดว่ามันจะไม่เป็นอะไร ในเมื่อคุณไม่มีเงิน ก็อย่ามาโทษในสิ่งที่ผมจะทำต่อไปจากนี้ก็แล้วกัน!”

หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของฮันต์ดูเย็นชาขึ้น พร้อมกับสั่งผู้คุ้มกันที่อยู่ข้างหลังเขา “ตัดมือข้างหนึ่งและขาข้างหนึ่งซะ!”

ในตอนนั้นเอง สีหน้าของวิลเลียมก็ซีดเผือดลง และขาของเขาก็อ่อนแรง เขาล้มลงราวกับเป็นอัมพาตอยู่ที่พื้นและแทบจะฉี่รดใส่กางเกง

‘ฉันจะกลายเป็นคนพิการถ้ามือและขาของฉันถูกตัดออก ฉันจะมีความสุขกับชีวิตได้ยังไงกัน?’

ตอนนั้นสมาชิกตระกูลลินดันที่เหลือก็สูดลมหายใจอันแสนเย็นยะเยือกเข้าไปอย่างช่วยไม่ได้ ไม่มีใครกล้าที่จะต่อกรกับฮันต์เลยสักคนเดียว

ฮันต์มีอำนาจในเมืองตงไห่ และไม่มีใครอยากที่จะทำให้เขาต้องมีน้ำโห

แล้วหลังจากนั้นไม่นาน วิลเลียมก็ถูกกดลงบนพื้น และหนึ่งในผู้คุ้มกันก็ดึงมีดออกมา

วิลเลียมตกใจกลัวมากจนแทบเป็นลมเมื่อเห็นมีดด้ามยาว เขาหวาดกลัวสุดขีดและเสียใจเป็นที่สุด!

‘นั่นสินะ ถ้ามือและขาของฉันหายไป ฉันจะใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ได้ยังไง? ฉันไม่สมควรได้รับสิ่งนี้สิ!’

ในเสี้ยววินาทีที่ถึงจุดวิกฤติที่สุด คุณย่าลินดันก็นึกอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง พร้อมกับตะโกนใส่ฮันต์ในทันที “คุณคาร์ลสัน เดี๋ยวก่อน! เรามีเงินคืนคุณอยู่นะ”

‘อะไรนะ?’

เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น ฮันต์ก็ยกมือขึ้นเพื่อสั่งผู้คุ้มกันของเขาหยุด เขายิ้มในขณะที่มองไปที่คุณย่าลินดัน และรอให้เธอได้พูดต่อ

ในตอนนั้นเอง วิลเลียมและคนอื่น ๆ ก็เพ่งมองไปที่คุณย่าลินดัน

ตระกูลลินดันไม่มีเงินเหลือแล้ว พวกเขาจะหาเงินห้าล้านเหรียญได้จากที่ไหน? เว้นเสียแต่ว่าพวกเขาจะต้องขายคฤหาสน์ อย่างนั้นเหรอ?

คุณย่าลินดันถอนหายใจเบา ๆ พร้อมกับเผชิญหน้าและสายตาของทุกคน จากนั้นเธอพูดกับฮันต์ช้า ๆ ว่า “ฉันมีหลานสาว ชื่อของเธอคือลิลี่ เธอทำงานในบริษัทโฆษณาในเมืองหยุนโจว เธอจะสามารถจ่ายเงินห้าล้านเหรียญคืนคุณได้ ไปเอาเงินจากเธอเถอะ”

ถึงแม้ว่าลิลี่จะออกจากตระกูลลินดันไปหลายปีแล้ว แต่คุณย่าลินดันยังคงเฝ้าตามดูเธออยู่และรู้สถานการณ์ของเธอ คุณย่าลินดันรู้ว่าลิลี่เพิ่งจะก่อตั้งบริษัทโฆษณาขึ้นมาไม่นานนี้และมีรายได้เข้ามา

คุณย่าลินดันโกรธวิลเลียมกับความล้มเหลวของเขา เขาเป็นหลานคนโปรดของเธอ และเธอก็คาดหวังให้เขาช่วยตระกูลลินดัน!

สำหรับลิลี่แล้ว เธอเป็นเพียงหลานสาวที่จะแต่งงานแล้วเท่านั้น

“ใช่ ๆ ลิลี่มีเงิน ให้เธอใช้คืนเถอะ!” วิลเลียมกะพริบตาปริบ ๆ และพยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว

แววตาของวิลเลียมเปล่งประกายราวกับว่าเขาพบสิ่งที่จะช่วยชีวิตเขาเอาไว้ได้แล้ว

‘คุณย่าลินดันฉลาดที่สุด ฉันลืมลิลี่ไปได้ยังไงเนี่ย?’

ฮันต์ไม่ได้เป็นคนโง่ เขามองไปที่คุณย่าลินดันเงียบ ๆ สักพักแล้วยิ้มออกมาอย่างเย็นชา “คุณย่าลินดัน คุณก็แค่ยื้อเวลาเอาไว้สินะ คุณต้องโกหกแน่ ๆ ลิลี่จะสามารถจ่ายเงินห้าล้านเหรียญได้จริงงั้นเหรอ?”

“ฉันเป็นหญิงแก่ชราแล้ว ฉันจะโกหกคุณได้ยังไง?” คุณย่าลินดันแสดงท่าทีที่จริงจัง เพราะกลัวว่าฮันท์จะไม่เชื่อเธอ เธอจึงรีบเขียนที่อยู่ “นี่คือที่อยู่บริษัทของลิลี่ คุณจะรู้ได้เองเลยว่าเธอสามารถคืนเงินคุณได้เมื่อตอนที่คุณไปถึงที่นั่น”

ฮันต์มองไปที่ที่อยู่และหยุดค้างไปสักพัก ก่อนที่เขาจะพยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ ผมจะลองเชื่อคุณดู!”

ฮันต์โบกมือและจากไปพร้อมกับผู้คุ้มกันของเขา