คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1655
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1655
เวสต์ลีย์และคนอื่น ๆ ตื่นเต้นมากเมื่อเห็นสิ่งที่พวกเขาขโมยมาจากแดร์ริล แววตาของพวกเขาจ้องมองมันอย่างว่างเปล่า
‘ผู้ชายคนนี้สวมจี้ที่คอของเขา นอกจากนี้เขายังมีเจดีย์เจ็ดมหาสมบัติสีทองแวววาวและเม็ดยาวิญญาณอีกด้วย’
‘ชายคนนี้มีสมบัติมากมายอยู่กับตัวเสียจริง’
แดร์ริลถอนหายใจและพูดกับเวสต์ลีย์ว่า “สหาย ทั้งหมดนี้จะเป็นของนายถ้านายปล่อยฉันไป!”
แท้จริงแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อน แดร์ริลคงจะไม่หันมองโจรปล้นสุสานอย่างพวกเขาด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีทางเลือกเพราะเขาไม่มีพลังภายใน และเขาคงไม่สามารถต่อกรกับพวกมันได้
แดร์ริลครุ่นคิดดีแล้ว ตราบใดที่คนกลุ่มนี้เต็มใจปล่อยเขาไป เขาจะไม่ลังเลเลยที่จะให้อะไรก็ตามที่เขามีกับพวกเขา เขาสามารถนำมันกลับมาได้อย่างง่ายดายเสมอเมื่อพลังภายในของเขาฟื้นกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง
“ปล่อยนายไป?”
เวสต์ลีย์ยิ้มเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น แววตาของเขาดูผิดปกติ “นายมันซื่อบื้อเกินไป พวกเราสำนักมุสิกเชี่ยวชาญในการปล้นสุสาน นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครควรมารับรู้เข้า นายเห็นพวกเราปล้นสุสานแล้ว นายคิดว่าฉันจะปล่อยนายไปเหรอ?”
ขณะที่เขาพูด เวสต์ลีย์ก็โบกมืออย่างร้อนรน “นำเขาไปฝังซะ”
ลูกศิษย์สองสามคนจับแดร์ริลและเริ่มเดินไปทางถ้ำ
เมื่อมองเข้าไปในถ้ำที่ลึกและน่าขนลุกนั้น แดร์ริลดูสิ้นหวังอย่างยิ่ง
“เวรแล้ว! ช้าลงหน่อย!” เวสต์ลีย์ตะโกน
พวกลูกศิษย์รู้สึกสับสนและทุกคนก็ถอยออกไป
แดร์ริลก็ถอนหายใจเช่นกันและเหงื่อแตกพลั่ก
ในขณะนั้นเอง เวสต์ลีย์ก็เดินเข้าไปอย่างรวดเร็วและคว้าข้อมือของแดร์ริลไว้ เขาถือหน้ากากสีทองที่เขาเจอจากตัวของแดร์ริล เขาพูดอย่างประหลาดใจ “นายได้หน้ากากนี้มาจากไหน?”
ครั้นเมื่อเขาพูดออกมาเช่นนั้น เวสต์ลีย์ก็พยายามควบคุมอารมณ์ของเขาไว้!
งานฝีมือของหน้ากากทองคำนั้นประณีต และการแกะสลักก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ในฐานะฮอลล์มาสเตอร์ของสำนักมุสิก เวสต์ลีย์คุ้นเคยกับหน้ากากนี้เป็นอย่างดี มันเป็นของประมุขสำนักประตูสุราลัยที่เลวทรามคนนั้น
แม้ว่าสำนักมุสิกจะไม่ใช่สำนักใหญ่ในจักรวาลโลก แต่พวกเขาก็มีความรอบรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของแต่ละสำนักหลัก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งประมุขสำนักประตูสุราลัย แดร์ริล ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาเป็นประมุขสำนักประตูสุราลัย เพื่อกำจัดคนเลวในสังคม เขามีชื่อเสียงโด่งดัง แน่นอนว่าเวสต์ลีย์รู้จักเขาดี
แม้ว่าเวสต์ลีย์จะไม่เคยพบกับแดร์ริล แต่เขาก็ยังรู้ว่าแดร์ริลมีหน้ากากสีทองซึ่งแสดงให้เห็นถึงตำแหน่งและตัวตนของประมุขสำนักประตูสุราลัย
หน้ากากที่เขาถืออยู่ในมือนั้นเป็นเครื่องหมายของประมุขสำนักประตูสุราลัย มีมังกรเก้าตัวสลักอยู่บนหน้ากาก มันต้องไม่ผิดแน่ ๆ !
สำนักมุสิกทั้งหมดไม่ควรทำให้เขาโกรธ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนอย่างเวสต์ลีย์ที่ซึ่งเป็นเพียงฮอลล์มาสเตอร์เท่านั้น
ในขณะนั้นเอง น้ำเสียงของเวสต์ลีย์เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง พวกเขาทั้งหมดประหลาดใจและตกตะลึง
แดร์ริลก็รู้สึกโล่งใจในที่สุด เห็นได้ชัดว่าเวสต์ลีย์รับรู้แล้วว่าเขาเป็นใคร
ในวินาทีถัดมา แดร์ริลก็ดูสงบนิ่งลงในขณะที่เขาพูดว่า “นี่คือของฉัน ฉันคือแดร์ริล ดาร์บี้!”
‘อะไรนะ?!’
‘เขาคือแดร์ริลปรมาจารย์สำนักประตูสุราลัยจริงเหรอ?’
เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเวสต์ลีย์ก็ซีดเผือดลง และร่างของเขาก็สั่นสะท้านอย่างช่วยไม่ได้
เขางอและคุกเข่าทันทีทันใด
“ประมุขสำนักดาร์บี้ ตาข้าหามีแววไม่” เวสต์ลีย์เหงื่อแตกพลั่กในขณะที่เขาพึมพำด้วยความหวาดกลัวอย่างมาก
‘จบกัน! ฉันปล้นแดร์ริลไปเมื่อกี้และยังอยากจะฝังเขาอีก ฉันกำลังวอนหาที่ตายเอง!’
จากความสามารถของสำนักประตูสุราลัยก่อนหน้านี้ พวกเขาสามารถทำลายสำนักมุสิกได้ทุกเมื่อที่ต้องการ
