คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1694

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1694

วัตสันเดินเข้ามาหาพวกเขาช้า ๆ ด้วยท่าทางที่เหมือนอยากจะประจบประแจงแดร์ริล “อย่ามองผมแบบนั้นสิ ตอนกลางวันผมโดนบีบให้ต้องช่วยเมแกนจัดการกับพวกคุณ”

จากนั้นวัตสันก็มองไปข้างนอกอย่างระแวดระวัง เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครมาแอบฟังเขาก็ยิ้มแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ คุณเป็นหัวหน้าพันธมิตรของจักรวาลโลกที่แท้จริง แล้วมันน่าเสียดายที่เวลานี้อาจจะไม่ใช่ช่วงที่ดีของคุณ คุณต้องลำบากมากเหลือเกิน ผมจะจำสิ่งที่เห็นไว้ตลอดไป”

ขณะที่พูดเช่นนั้นสีหน้าของวัตสันดูจริงใจ แต่เขาก็มีแผนเก็บไว้ในใจเช่นกัน

คืนนี้วัตสันมาหาแดร์ริลเพื่อเอาง้าวสวรรค์ของเขาไป ตอนที่เขาได้เห็นแดร์ริลดึงง้าวสวรรค์ออกมา เขาก็ตกใจมาก หากว่าตนได้อาวุธมหาประลัยเช่นนั้นมาครองก็คงจะยอดเยี่ยมมาก

เขาแอบหัวเราะ

แดร์ริลนั้นอยู่ในโลกของผู้บ่มเพาะมานาน เขาจึงรู้ทันทีว่าวัตสันมีแผนอื่น เขาจึงไม่คิดจะพูดอะไรต่อให้ยืดยาว เขาแค่นเสียงและบอกว่า “หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว นายต้องการอะไร?”

ปกติแล้วแดร์ริลไม่ใส่ใจคนแบบวัตสันเท่าไร แต่ว่าตอนนี้เขายังไม่เป็นอิสระดังนั้นจึงต้องรับมือกับวัตสันอย่างเลี่ยงไม่ได้

วัตสันหัวเราะคิกคัก

เขาแสร้งยิ้มและบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ คุณน่ะมีพรสวรรค์มากแต่คุณก็ต้องมาเป็นนักโทษมันน่าเสียดายมาก ผมไม่อยากจะเห็นคุณอยู่ในสภาพนี้เลย คุณเป็นคนตรงไปตรงมา ดังนั้นผมจะไม่พูดอ้อมค้อมแล้ว พอตอนดึกที่ไม่มีใครเห็น ผมจะพยายามปล่อยพวกคุณทุกคนออกไป มีเงื่อนไขข้อเดียว คุณต้องยกง้าวสวรรค์ให้ผม”

ตอนที่พูดเช่นนี้ วัตสันก็มองแดร์ริลด้วยดวงตาเปี่ยมความหวัง

วัตสันต้องแดร์ริลขณะที่รอคำตอบ ดวงตาเขาฉายแววเจิดจ้าตื่นเต้นเปี่ยมความหวัง

วัตสันคิดว่าหากตนได้ง้าวสวรรค์มาครอง เขาก็ไม่ต้องเป็นสุนัขรับใช้ให้เมแกนอีกต่อไป เขาสามารถใช้พลังของตนทำให้นิกายทักเกอร์เฟื่องฟูขึ้นมาได้

เวลาเดียวกันวัตสันก็เงี่ยหูฟังการเคลื่อนไหวภายนอกไปด้วย เขานั้นระมัดระวังมาก เขาจะไม่มีทางให้เมแกนรู้เรื่องนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นนิกายทักเกอร์คงถึงคราวจบสิ้น

แดร์ริลไม่ตอบอะไร เขาเพียงแค่นเสียงใส่ชายผู้นี้

‘สรุปว่าไอ้โง่นี่อยากได้ง้าวสวรรค์นั่นเอง ไม่น่าแปลกใจที่ทำท่าลับ ๆ ล่อ ๆ’

“ประมุขดาร์บี้”

พอแดร์ริลไม่ตอบอะไร วัตสันก็รู้สึกกระวนกระวาย เขาพูดอย่างประจบว่า “ผมคงไม่ต้องเตือนคุณถึงสถานการณ์ที่คุณเจออยู่ตอนนี้นะ คุณคงรู้แล้วว่าพอรุ่งสางลูกพี่ลูกน้องของคุณจะต้องกลายเป็นโอสถ ส่วนคุณแล้วก็สุภาพสตรีสาวสวยทั้งสองก็ต้องเจออันตรายเหมือนกัน คุณสามารถเอาง้าวสวรรค์มาแลกได้ถึงสี่ชีวิตเชียวนะ มันคุ้มค่ามาก”

วัตสันชำเลืองมองเซลีนหลายหน

ไม่แปลกใจเลยว่าเซลีนนั้นเป็นมีชื่อเสียงว่าเป็นนักเปียโนผู้ทรงเกียรติโฉมงามของทั้งเก้าทวีป แม้ขณะที่เธอโดนมัดและดูมอมแมมเช่นนี้ กลิ่นอายเย็นชาสูงส่งของเธอก็ยังทำให้เธอดูมีเสน่ห์

เอื๊อก

หลังผ่านไปชั่วขณะ วัตสันก็แอบกลืนน้ำลาย

หากว่าเขาไม่ได้ร้อนใจเรื่องการเอาง้าวสวรรค์มาและไม่อยากทำให้แดร์ริลไม่พอใจ รับรองว่าเขาต้องได้ลิ้มลองความอ่อนหวานของสาวสวยอย่างเซลีนแน่นอน

“อะไรนะ? นายอยากได้ง้าวสวรรค์เหรอ?” แดร์ริลเอ่ยหยันอย่างเย็นชา

หืม?

วัตสันอึ้งไป

แดร์ริลถอนใจออกมาและบอกว่า “ง้าวสวรรค์เป็นอาวุธมหาประลัยของลิโป้ซึ่งเขาใช้ครองโลก มีเพียงแค่วีรบุรุษและปราชญ์เท่านั้นที่คู่ควรกับมัน แม้ว่านายจะเป็นประมุขของนิกายทักเกอร์ นายก็เลือกที่จะเกาะติดเมแกนและก็ใช้สถานะของเธอรังแกคนอื่น นายเป็นคนชั่วร้าย แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาครองง้าวสวรรค์กัน? นายคิดว่าตัวเองคู่ควรเหรอ?”

‘นายคิดว่าตัวเองคู่ควรเหรอ?’

คำพูดนี้เหมือนค้อนที่มองไม่เห็นทุบกระหน่ำหัวใจของวัตสันอย่างแรง

ขวับ

สีหน้าของวัตสันเปลี่ยนไปทันที เขาโมโหจนแทบระเบิด เขาชี้แดร์ริลและบอกว่า “ไอ้คนไม่รู้จักสำนึกบุญคุณ! ถ้าฉันไม่ใช่วีรบุรุษแล้วนายใช่เหรอไง? ถ้านายเป็นวีรบุรุษแล้วยังไง? สุดท้ายก็โดนจับตัวมา”

แดร์ริลไม่เห็นค่าคำพูดของเขา พวกนี้หยามหมิ่นเขา ไอ้พวกชั่วช้า!