คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1698
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1698
’เวรเอ๊ย เมแกนมาถึงเร็วเกินไป’
ตอนนั้นแดร์ริลเกือบจะหลั่งน้ำตา แม้ว่าซู่หรงจะมาทันช่วยลิลี่แต่ว่าเขาจะรับมือกับคนจำนวนมากขนาดนี้ได้อย่างไร?
แดร์ริลรู้ว่าพลังของซู่หรงยังฟื้นตัวมาไม่เต็มที่ หลังจากที่เมแกนโจมตีเขาอย่างรุนแรงเมื่อตอนกลางวันขณะที่แย่งชิงสมบัติกัน
ขวับ
ซู่หรงขมวดคิ้ว สีหน้าเขาดำทะมึนและคิดหาทางออกไปจากที่นี่
“แดร์ริล!”
ในที่สุดเมแกนก็ยิ้มออกมา แต่รอยยิ้มของเธอไม่อาจปกปิดโทสะและเจตนาร้ายของเธอได้ “ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนมาช่วยนายตอนที่นายอยู่ในสภาพนี้ด้วย”
แดร์ริลไม่ตอบอะไร เขามองเธอเงียบ ๆ
เมแกนหันหน้ามามองซู่หรง เธอพูดอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “กล้ามาก หนีไปตอนกลางวันแต่ก็ยังกล้ากลับมาอีกตอนกลางคืน?”
จากนั้นเมแกนก็มองวัตสันที่หมดสติอยู่ เธอนิ่วหน้าและรู้สึกสับสน
‘กลางดึกวัตสันมาทำอะไรที่นี่?’
แต่ว่าเธอก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนั้น เธอจ้องซู่หรงและบอกว่า “ซู่หรง แม้ว่าพลังของคุณจะแข็งแกร่งแต่ว่าตอนกลางวันก็คงจะใช้พลังภายในไปจนหมดแล้ว มันคงยังไม่ฟื้นตัวกลับมาใช่ไหม? หากว่าคุณฉลาดก็ควรจะอ้อนวอนชีวิตดี ๆ นะ”
ฟู่…
ซู่หรงสุดหายใจเข้าลึกจากนั้นเขาก็ยิ้มบาง ๆ “สาวน้อย ข้าไม่รู้ว่ายอมแพ้แปลว่าอะไร หากว่าเจ้าเอาชนะข้าได้ก็จัดมาเลย”
ซู่หรงไม่หวาดหวั่นเลยสักนิด
แดร์ริลพูดถูก พลังภายในของซู่หรงนั้นยังไม่ฟื้นคืนมาเต็มที่ เมแกนเองก็พาคนมาเยอะมาก เขาไม่มีทางรับมือทุกคนได้หมด
แต่ว่าเขาก็ยังเป็นเทพอัคคีและอยู่มานานนับพันปี ที่ผ่านมาอะไรบ้างที่เขาไม่เคยพบเจอ? หากว่าเขาต้องมาพ่ายแพ้ให้เด็กพวกนี้มันจะน่าอับอายสักแค่ไหน?
“ดีมาก ดี”
ใบหน้าสวยงามของเมแกนมืดครึ้ม เธอไม่สนใจจะพูดอะไรอีก เธอชี้ไปที่ซู่หรงและสั่งว่า “จัดการเขาซะ!”
ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ
ผู้บ่มเพาะที่อยู่ด้านหลังเธอต่างก็ปล่อยพลังภายในออกมาขณะที่พุ่งเข้าหาซู่หรง
ซู่หรงหัวเราะเมื่อได้เห็นผู้บ่มเพาะจำนวนมากที่พุ่งเข้ามาหาเขา เขาปล่อยรังสีต่อสู้มากมายออกมา “แม่คนงาม ตอนกลางวันข้ายังไม่ได้ลงมือไปมากเท่าไร ให้ข้าเล่นกับพวกเขาตอนนี้แล้วกัน”
ซูม
รังสีน่าสะพรึงระเบิดออกมาจากร่างของซู่หรง เขาเคลื่อนตัวพลิ้วไหวและพุ่งเข้าไปกลางฝูงชน
ปัง ปัง ปัง
ซู่หรงนั้นเป็นผู้บ่มเพาะระดับเทพยุทธ์ แม้ว่าเขาจะฟื้นพลังภายในได้ยังไม่เต็มที่แต่รังสีรอบกายของเขาก็แข็งแกร่งมาก ซู่หรงนั้นเป็นเหมือนหมาป่าที่พุ่งเข้าหาฝูงแกะตอนที่เขาทะยานเข้าใส่กลุ่มผู้บ่มเพาะ พวกเขาได้ยินแต่เสียงร้องโหยหวนดังออกมาจากกลุ่มนั้น ชั่วพริบตาผู้บ่มเพาะนับสิบก็ร่วงลงไปกองกับพื้น
“ฟู่”
ใจของแดร์ริลราวกับจะกระดอนออกจากอก เขานั้นตื่นเต้นและกังวลไปพร้อมกัน
ไม่ต้องสงสัยว่าซู่หรงนั้นเป็นเทพอัคคี ไม่มีใครอีกแล้วนอกจากเขาที่จะมีรังสีที่น่าครั่นคร้ามเมื่อต้องเจอกับศัตรูนับพันเช่นนี้
แต่ว่าเมแกนก็มีคนของเธอเยอะมาก เขาจะรับมือพวกนั้นได้ไหวหรือเปล่า?
เซลีนและลิลี่ต่างก็ว้าวุ่นใจไม่ต่างกัน
‘ให้ตายสิ’
หน้าเมแกนแดงก่ำเมื่อเห็นว่าซู่หรงจัดการทำให้คนของเธอมากมายบาดเจ็บเพียงชั่วพริบตา เธอโมโหมาก
จากนั้นเมแกนก็ยกมือขึ้นและตะโกนว่า “ทุกคนเข้าไป ฆ่ามันซะ!”
ซู่หรงนั้นแข็งแกร่งมากแถมเขายังเป็นสหายของแดร์ริล คงไม่ดีแน่หากว่าเขายังมีชีวิตอยู่
ตอนแรกเมแกนอยากจะจับซู่หรงเป็น ๆ แต่เมื่อได้เห็นเขาต่อสู้อย่างดุเดือดแล้วฆ่าคนของเธอไปมากมาย เธอก็ตัดสินใจว่าจะไม่เก็บเขาไว้
ฟุ่บ ฟุ่บ
ผู้บ่มเพาะอีกหลายคนปล่อยพลังภายในออกมาและเข้ากลุ้มรุมซู่หรงเหมือนระลอกคลื่น
ฮูฮู้ฮู
เมแกนหยิบขลุ่ยของเธอออกมา แตะริมฝีปากและเริ่มเป่า
ซูม
เสียงใสของขลุ่ยดังก้องและก่อให้เกิดคลื่นความเคลื่อนไหวสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งกระท่อม
เพลงที่มีพลังรุนแรงนั้นส่งผลต่อซู่หรงเช่นกัน เขารู้สึกในหัวอื้ออึง ความเร็วของเขาลดลงด้วย
