คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1702
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1702
ท้ายที่สุดแล้ว แดร์ริลก็เป็นคู่แข่งของราชวงศ์โลกใหม่
เฮ้อ!
โดน็อกสูดหายใจลึก เขาสัมผัสได้ว่าเจ้าศักดินาเคนนี่คงจะไม่เริ่มลงมือก่อนเป็นแน่ เขายิ้มและพูดว่า “ฝ่าบาท ถ้าพระองค์ทรงไม่เต็มใจที่มอบพวกเขาทั้งหมดแก่กระหม่อม พระองค์จะทรงอนุญาตให้กระหม่อมเลือกแค่เพียงบางคนมาเท่านั้นได้หรือไม่พะยะค่ะ?”
หลังจากที่เขาเดินทางมาแสนไกล โดน็อกเองก็ไม่ต้องการกลับไปมือเปล่า!
นอกเหนือจากนี้ แดร์ริลมีครอบครัวและเพื่อนฝูงจำนวนมากที่ยังถูกคุมขังอยู่ หากเจ้าศักดินาเคนนียอมมอบพวกเขาทั้งหมดให้ ก็คงจะเป็นเรื่องยากสำหรับโดน็อกที่จะคุ้มกัน โดน็อกเลยอยากที่จะเลือกแค่หนึ่งหรือสองคนเท่านั้น โดยเฉพาะคนที่ใกล้ชิดกับแดร์ริลมากที่สุด พวกเขายังคงมีประโยชน์ในการล่อแดร์ริลให้ปรากฏตัวออกมา
‘แค่หนึ่งหรือสองคนงั้นเหรอ?’
เจ้าศักดินาเคนนี่ขมวดคิ้ว หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พยักหน้า “ได้สิ!”
เจ้าศักดินาออกคำสั่งกับฟลอเรียน “ถ้าพิธีจบลงเมื่อไหร่ เจ้าจงพาโดน็อกไปที่คุกและให้เขาเลือกมาสักสองสามคน!”
“พะยะค่ะ!” ฟลอเรียนตอบอย่างรวดเร็ว
แล้วโดน็อกก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ขอบพระทัยฝ่าบาท!”
…
ในขณะเดียวกันนั้นเอง ห่างออกไปหลายสิบไมล์ทางตอนเหนือของแดนมัชฌิม ซึ่งเป็นที่ตั้งกระท่อมของสำนักหยาดน้ำฟ้า
ชนชั้นสูงจากสำนักต่าง ๆ ของจักรวาลโลกกำลังไล่ล่าซู่หรงตามคำสั่งของเมแกน แต่ไม่มีใครที่เร็วเท่าซู่หรงเลย แล้วเวลารุ่งสางก็มาถึงภายในชั่วพริบตา และพวกเขาก็ต้องกลับมามือเปล่า
“ไม่ได้เรื่อง!”
เมแกนนั่งอยู่ท่ามกลางกระท่อมร้างด้วยใบหน้าที่ถมึงตึงแต่งดงาม เธอตะโกนเสียงดัง “ไร้ค่าสิ้นดี! พวกนายมีกันตั้งมาก แต่ไม่มีใครจับพวกมันได้เลยสักคน!”
เหล่าคนชนชั้นสูงทั้งหมดยืนอยู่ตรงนั้นและก้มหน้าลง พวกเขาตัวสั่นและหวาดกลัวมากจนกลั้นหายใจ
“นี่ พวกนายทุกคนน่ะ!” เคนท์ก้าวออกมาและตะคอกใส่พวกเขา “ตอนที่ทุกอย่างไปได้สวย พวกนายก็ให้สัตย์ปฏิญาณว่าจะภักดีต่อประมุขแคสเทลโลอย่างสุดหัวใจ แต่ตอนที่ทุกอย่างมันกำลังจะซวย พวกนายก็ช่างไร้ประโยชน์เสียจริง!”
โห ไอ้บ้านี่!
บรรดาคนชนชั้นสูงทุกคนต่างรู้สึกโมโหเมื่อได้ยินคำครหาของเคนท์เช่นนั้น
เคนท์เป็นคนไม่มีข้อดีอะไรเลย แต่เขาก็เบ่งได้เพราะเขาเป็นคู่หมั้นของเมแกน
แต่ทว่าแม้พวกเขาจะโมโหแค่ไหนก็ตาม ก็ไม่มีใครกล้าทำให้เคนท์ขุ่นเคือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเวลาที่เมแกนอยู่ตรงนั้นด้วย
เค้นท์อยากที่จะตะคอกต่อ แต่หุบปากไปเมื่อได้สบสายตาเย็นชาของเมแกน
“เอาล่ะ!”
เมแกนยกมือที่งามราวกับหยกอย่างร้อนใจ “ไปลากแดร์ริลกับอีกสองคนมาที่นี่!”
แล้วเมแกนก็เอียงศีรษะไปทางเคนท์และพูดว่า “ไปหาคนสองสามคนมาเพื่อเตรียมหม้อกลั่นโอสถซะ”
แม้ว่าซู่หรงจะหนีไปได้ แต่ผู้หญิงอัปลักษณ์ที่เขาช่วยเอาไว้ก็แทบไม่มีผลอะไรกับเมแกน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทำให้ควีนนี่กลายเป็นยาอายุวัฒนะโดยเร็วที่สุด
“ได้เลย ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!” เคนท์ตอบอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งออกจากห้องโถงไป
ในตอนนั้นเอง เจ้าสำนักคนอื่น ๆ ก็ทยอยออกจากห้องโถงไปเช่นกัน
หลังจากนั้นไม่นาน ไฟก็ถูกก่อขึ้นตรงบริเวณลานโล่งด้านนอก พร้อมกับหม้อต้มน้ำอมฤตขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ด้านบน หม้อใบใหญ่ลุกโชนเป็นไฟสีแดง
แดร์ริล เซลีน และควีนนี่ถูกพาเข้าไปในห้องโถง
เฮ้ย!
แดร์ริลตกใจเมื่อเห็นหม้อกลั่นโอสถ เขาผงะไป หายใจเฮือกใหญ่และโมโหอย่างมาก
ไอ้เวรเอ๊ย!
เมแกนเป็นปีศาจชั่วร้าย! เธอจะให้ควีนนี่กลายเป็นโอสถจริง ๆ หรือ?
เซลีนและควีนนี่เองก็ตัวสั่นเช่นกัน ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีซีดขาวราวกับชอร์ค
“มัวทำอะไรอยู่วะ?”
เมแกนเดินออกจากห้องโถงช้า ๆ ด้วยสีหน้าอันว่างเปล่า เธอดูเมินเฉยไร้ความรู้สึก “เอาควีนนี่ลงหม้อต้มน้ำอมฤตซะ!”
ตึก ตึก!
มีคนสองสามคนได้ขึ้นไปหาควีนนี่และล้อมเธอไว้ พวกเขาจับและลากเธอไปที่หม้อต้มน้ำอมฤต
“อย่านะ!”
ควีนนี่ใช้พลังทั้งหมดที่มีเพื่อขัดขืนพวกมัน! ถึงแม้ว่าเธอจะตะลอนเดินทางกับเซลีนไปทั่ว แต่เธอก็ไม่เคยประสบกับเหตุร้ายเช่นนี้มาก่อน! ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอซีดเซียว
“พี่เขย! ปรมาจารย์ ช่วยฉันด้วย!” ควีนนี่หันไปหาแดร์ริลกับเซลีนและร้องไห้ น้ำตาไหลอาบแก้มของเธออย่างไม่หยุดหย่อน
‘ฉันยังเด็กอยู่เลย ฉันอยากเป็นเหมือนกับท่านปรมาจารย์ของฉันในวันข้างหน้าและกลายเป็นเทพีที่มีชื่อเสียง ฉันจะกลายเป็นโอสถได้ยังไงกัน?’
