คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1708
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1708
สเตลล่ากระทืบเท้าด้วยความโกรธเมื่อสังเกตเห็นว่าพวกพี่ของเธอยังคงทำตัวหน้าด้าน “ไป! รีบตามไปเร็วเข้า!” หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น สเตลล่าก็กระทืบเท้าของเธอบนพื้นแล้วตามพวกนั้นไป!
พี่ชายทั้งสี่คนมองหน้ากันก่อนที่พวกเขาจะตามน้องสาวของเขาไปทันที พวกเขาตะโกนว่า “น้องเล็ก รอเราด้วย!”
ในขณะเดียวกัน ณ ที่ที่แดร์ริลอยู่ บนท้องฟ้า!
เมแกนคว้าแดร์ริลเอาไว้แน่น เขารู้สึกกังวลและคับข้องใจในขณะที่เขาฟังเสียงลมพัดผ่านหูของเขา
“เมแกน ฉันยอมรับว่าฉันค่อนข้างเมินเฉยกับเธอ เอาอย่างนีไหม ฉันจะยกโทษให้เธอ แล้วเธอก็ปล่อยพวกเราไปเถอะ ฉันจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในสองวันที่ผ่านมานี้ให้หมดเลย”
หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น แดร์ริลก็เอียงหน้าไปมองควีนนี่ที่อยู่ข้างหลังเขา แต่ทว่าใบหน้าของเธอซีดเซียวและดูอ่อนแรงมาก
เมแกนอยากจะหัวเราะออกมา
เธอยิ้มอย่างเย็นชา ใบหน้าที่งดงามของเธอไม่ยินดียินร้ายใด ๆ ไม่มีที่ให้ต่อรองอีกแล้ว “นายอยากจะยกโทษให้ฉันตอนนี้เหรอ? มันสายเกินไปแล้ว!”
เฮ่อ!
เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความด้านชาของเมแกน แดร์ริลก็ถอนหายใจ เขารู้สึกผิดหวังมาก
หลังจากพวกเขาเหาะมาเป็นเวลาสองชั่วโมง ในที่สุดเมแกนก็หนีควินซีและสเตลล่าที่ตามล่าเธอได้พ้น
เมแกนถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากที่เธอสังเกตเห็นหุบเขาที่มีภูมิประเทศซับซ้อน เธอพูดกับทุกคนที่อยู่ด้านหลังเธอว่า “ไปพักกันตรงนั้นเถอะ!”
แล้วเมแกนก็ออกคำสั่งให้เคนท์และคนอื่น ๆ “ก่อไฟแล้วกลั่นโอสถต่อซะ”
เมแกนดูเหมือนกระวนกระวายใจเมื่อเธอออกคำสั่ง เธอรู้สึกได้ว่า พลังในร่างกายของควีนนี่ได้ทวีความรุนแรงมากขึ้น เมแกนกลัวว่าจะสายเกินไปหากไม่ทำให้ควีนนี่กลายเป็นโอสถในเร็ว ๆ นี้ได้
“ครับ หัวหน้าพันธมิตร!” เคนท์และคนอื่น ๆ ตอบก่อนจะไปเตรียมของ
“เมแกน!” แดร์ริลกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ เขาตะโกนและจ้องมองเมแกนอย่างใกล้ ๆ “แล้วถ้าเป็นเรื่องนี้ล่ะ? ฉันจะบอกความลับให้เธอฟังถ้าเธอตกลงที่จะปล่อยเราไป”
“ความลับอะไร?” เมแกนถามพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ
เฮ้อ!
แดร์ริลสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาแสร้งทำเป็นเคร่งขรึมและเริ่มพูดเรื่องไร้สาระ “เมื่อสองเดือนก่อน ฉันไปที่ทวีปโมอาน่าเหนือมาและได้พบกับจักรพรรดิโฮ่วอี้ เธอรู้จักจักรพรรดิโฮ่วอี้ใช่ไหม? ในตอนนั้น เขาเป็นผู้กล้าที่ยิงดวงอาทิตย์ตกลงมา เขามีธนูศักดิ์สิทธิ์ที่เรียกว่า ธนูตะวันแผดเผา ฉันอยู่ในวังของเขามาระยะหนึ่งแล้ว และฉันก็รู้ว่าเขาเก็บธนูไว้ที่ไหน”
แดร์ริลมองไปที่เมแกนอย่างมีความหวังก่อนที่เขาจะพูดต่อไปว่า “ตราบใดที่เธอตกลงยอมปล่อยเราไป ฉันจะพาเธอไปที่พระราชวังโมอาน่าเหนือและไปเอาธนูตะวันแผดเผา! แบบนี้ว่าไง?”
‘ธนูตะวันแผดเผา?’
ดวงตาที่สวยงามของเมแกนเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นเมื่อเธอได้ยินเช่นนั้น แล้วจู่ ๆ เธอก็สนใจสิ่งนั้นขึ้นมา “นายพูดจริงเหรอ?”
‘มีใครในเก้าทวีปบ้างล่ะ ที่จะไม่เคยได้ยินเรื่องราวของโฮ่วอี้ยิงดวงอาทิตย์?’
ตั้งแต่เมแกนกลายเป็นหัวหน้าพันธมิตร เธอได้รับข้อมูลเป็นอย่างดีเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ในโลก เธอได้รู้ว่าจักรพรรดิโฮ่วอี้มีชีวิตอยู่นับพันปีและเขาปกครองทวีปโมอาน่าเหนือ แต่เธอไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับธนูตะวันแผดเผาเลย
“จริงสิ!” แดร์ริลพยักหน้าอย่างหนักแน่นด้วยใบหน้าที่จริงใจ
แดร์ริลกำลังโกหก แต่หากเขาต้องการปาฏิหาริย์ เขาก็ต้องโกหกเมแกน
เอ่อ…
เมแกนกัดริมฝีปากของเธอและเริ่มครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น
“เมแกน!”
แดร์ริลกังวลใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเมแกนลังเล เขาเลยแนะเธอว่า “ถึงแม้ว่าเธอจะทำให้ควีนนี่กลายเป็นโอสถ สิ่งที่เธอจะได้รับก็คือยาเพลิงสวรรค์ แต่ในทางกลับกัน ธนูตะวันแผดเผาเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ เธอจะเลือกอะไรล่ะ? เธอน่าจะรู้เรื่องนั้นดีกว่าฉันนะ”
“นอกจากนี้ ฉันคุ้นเคยกับโมอาน่าเหนือเป็นอย่างดี ไม่ต้องกลัวหรอกว่าจะถูกจักรพรรดิโฮ่วอี้จับได้”
“เธอได้รับอาวุธศักดิ์สิทธิ์เพื่อแลกกับชีวิตของคน ฉันคิดว่าเธอได้ข้อตกลงที่ยอดเยี่ยมมากเลยนะ!”
เฮ้อ!
เมแกนถอนหายใจ เธอสนใจอาวุธนั้น แต่เธอก็พูดอย่างสบาย ๆ ว่า “เอาล่ะ ฉันจะเชื่อนายอีกครั้ง ถ้าฉันไม่เห็นธนูตะวันแผดเผาที่พระราชวังโมอาน่าเหนือ ไม่เพียงแต่ฉันจะทำให้ควีนนี่กลายเป็นโอสถเท่านั้น ทั้งนายและนักเปียโนผู้มีเกียรติผู้นี้ก็จะหนีความตายไม่พ้น”
ใบหน้าสวย ๆ ของเมแกนเย็นชาและไร้ความรู้สึกเมื่อเธอเตือนออกมาอย่างดุดัน แววตาของเธอมีความอาฆาตแค้นอยู่ในนั้น
