คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1717

คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1717

”จักรพรรดิโฮ่วอี้ กระหม่อมขอโทษ กระหม่อมไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าท่านเพียงแค่ต้องการให้ท่านคลุ้มคลั่งเท่านั้น ไม่เช่นนั้นท่านคงไม่ปล่อยกระหม่อมที่เขามาบุกรุกห้องบ่มเพาะของท่านให้รอดไป กระหม่อมไม่รู้ว่าจะถึงขั้นทำให้พระองค์ต้องสิ้นพระชนม์”

แดร์ริลยืนข้างศพขณะที่เขาประสานมือเข้าด้วยกันและพูดพึมพำเบา ๆ

หลังจากเขาพูดสิ่งที่ต้องการจบ แดร์ริลก็เดินไปที่ผนังแตกร้าวก่อนหยิบโอสถสองสามอย่างที่ซ่อนอยู่ในช่องลับออกมา เขาไม่เสียเวลารีรอและกลืนโอสถเม็ดหนึ่งลงไป

ฟุ่ม!

ทันทีที่กลืนโอสถลงไป แดร์ริลรู้สึกได้ถึงความกระแสอุ่นร้อนวาบไปทั่วร่างจากม่านพลัง เขารู้สึกอบอุ่นและสบายมาก

แดร์ริลไม่ยอมเสียเวลา เขารีบนั่งขัดสมาธิและเริ่มซึมซับพลังไว้

ไม่นานเวลาครึ่งชั่วโมงก็ผ่านไปเมื่อแดร์ริลลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง มีแสงสว่างสองสายส่องออกมาจากดวงตาเจิดจ้าของเขา เขาตื่นเต้นจนเกินบรรยาย

‘ฉันหายดีแล้ว!’ เขาหัวเราะ

พลังภายในของเขาฟื้นคืนมาจนหมดแล้ว

แดร์ริลนั้นตื่นเต้นอย่างมาก เขารีบลุกขึ้นและเร่งรุดออกไปจากห้องลับทันที

เมื่อเขาออกไปด้านนอกก็รู้สึกได้ถึงรอบข้างที่เงียบสงัด เขาถอนใจอย่างโล่งอก เห็นได้ชัดว่าบริเวณนี้เป็นพื้นที่ต้องห้ามเพื่อการบ่มเพาะของจักรพรรดิโฮ่วอี้ ปกติจึงไม่มีใครเข้ามาใกล้อาคารนี้

ไม่มีใครยกเว้นแดร์ริล ที่รู้เรื่องการตายอย่างปัจจุปันทันด่วนของจักรพรรดิโฮ่วอี้

แดร์ริลไม่รีรอขณะที่เขารวบรวมพลังภายในและฉวยโอกาสของความมืดยามค่ำคืนแอบออกไปจากราชวัง

แดร์ริลออกจากวังไปอย่างรวดเร็วหลังจากที่เขาออกมาจากห้องลับ เมื่อเขาขึ้นมาบนยอดเขาตรงข้ามกับปราสาทเขาก็เห็นเซลีนและควีนนี่ยังโดนมัดอยู่ที่นั่น สำนักใหญ่ ๆ จากทวีปจักรวาลโลกต่างก็มารวมตัวอยู่ที่นั่นเช่นกันขณะที่รอเมแกนอยู่ เมื่อแดร์ริลมาถึงยอดเขา เขาก็เห็นว่าทุกคนรวมถึงเคนท์ ต่างก็ดูร้อนรนขณะที่รอให้เมแกนกลับมา

“แดร์ริล!”

เคนท์เรียกแดร์ริลอย่างร้อนใจ “ทำไมนายถึงมาคนเดียว? แล้วเม็กล่ะ?” เขากล้าที่จะเรียกเมแกนด้วยชื่อเล่นเวลาที่เธอไม่ได้อยู่ใกล้

ทุกคนรอบข้างต่างก็จ้องแดร์ริลเขม็ง พวกเขารู้สึกสับสน

‘มันน่าแปลกที่แดร์ริลกลับมาคนเดียว’

แฟนนี่เองก็จ้องมองแดร์ริลไม่วางตา ใบหน้างดงามของเธอฉายแววคุกคาม “นี่แดร์ริล แกมันก็แค่ตอแหลใช่ไหม? ในปราสาทโมอาน่าเหนือมันไม่มีธนูตะวันแผดเผาสินะ? แกหลอกศิษย์พี่หญิงแล้วหนีมาคนเดียวเหรอไง?”

แฟนนี่ยกมือขึ้นชี้หน้าแดร์ริล เธอพูดอย่างแน่วแน่ “กลับเข้าไปแล้วก็พาศิษย์พี่ ท่านประมุขของเรากลับมา หากว่ามีเรื่องร้ายแรงอะไรเกิดขึ้นกับเธอล่ะก็ ฉันจะถลกหนังแกทั้งเป็นแน่ เซลีนกับควีนนี่ก็อย่าหวังว่าจะรอด”

“ไสหัวไป!”

เพียะ!

แดร์ริลพุ่งเข้าไปหาและตบหน้าแฟนนี่โดยไม่บอกกล่าว

เขาตบเธอด้วยแรงทั้งหมดที่มี แฟนนี้ร้องออกมาขณะที่แรงของการโจมตีนั้นฟาดให้เธอกระเด็นถอยไปไกลสิบเมตร รอยฝ่ามือสีแดงฉานปรากฏขึ้นบนแก้มของเธอ

“แกกล้าดียังไงมาตบฉัน?”

แฟนนี่ยกมือกุมแก้ม เธอตกใจมากจนทำได้แค่จ้องแดร์ริลเขม็งพร้อมตะโกนใส่เขา

ฮือฮา

ทุกคนต่างก็ตกใจจนผงะ

แดร์ริลต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เขากล้าที่จะตบแฟนนี่ในตอนที่สำนักง๊อไบ๊ยังจับคนของเขาทั้งสองคนไว้เป็นตัวประกัน เขาน่าจะรู้ว่าแฟนนี่นั้นเป็นศิษย์น้องที่เมแกนให้ความสำคัญมากที่สุด และเธอก็ชื่นชอบสถานะสูงส่งนี้ในสำนักด้วย

“แดร์ริล แกคงจะอยู่มานานเกินไปแล้วสินะ”

เคนท์มีปฏิกิริยาและตะโกนใส่แดร์ริล “แกคิดว่าตอนนี้แกเก่งกล้ามากสินะ? ระวังแล้วกันฉันอาจจะจับแกกลั่นเป็นโอ…”

เฮอะ

แดร์ริลเอียงหัวทันที ดวงตาเขาแดงก่ำขณะที่จ้องมองแฟนนี่และเดินย่างเข้าไปหาเธอ

เวลาเดียวกันกลิ่นอายทรงพลังก็ไหลออกมาจากร่างของแดร์ริล

เวร! เมแกนก็ไปติดอยู่ในค่ายกล แฟนนี่กล้าสั่งแดร์ริลได้อย่างไรกัน?

“แก! แกจะทำอะไร?”

เคนท์ตัวสั่นสะท้านเมื่อสัมผัสได้ถึงรังสีแข็งแกร่งจากแดร์ริล เขาร้อนรนจนไม่รู้จะพูดอะไร