คุณสามีแห่งปาฏิหาริย์ - บทที่ 1726
คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1726
”ฟลอเรียนไอ้คนเฮงซวย นายบอกฉันว่าวันนี้มีงานราชการที่ต้องทำและคืนนี้จะไม่กลับบ้าน นี่เรียกว่างานราชการเหรอไง? นายทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง? ไอ้คนชั่ว! รู้สึกผิดบ้างไหมที่ทำกับฉันแบบนี้?”
ตึก!
ฟลอเรียนสติแตกเพราะเขารู้สึกได้โทสะที่เปี่ยมล้นของภรรยา เขารีบคุกเข่าลงบนพื้นและตบหน้าตัวเองไม่หยุด “ภรรยาที่รัก ฉันผิดไปแล้ว ฉันเลวยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน ฉันมันหมกมุ่นเรื่องอย่างว่า ฉันขอโทษนะ ฉันขอโทษ–”
เขาพยายามจะอธิบายตัวเอง “ที่จริงฉันไม่ได้ทำอะไรหล่อนเลย ฉันแค่สอบปากคำเท่านั้น”
เขายังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าตัวเองออกหรือยังไม่ได้แตะต้องเดบร้า เขาสามารถแถเอาตัวรอดไปได้แน่!
“นายบอกว่าสอบปากคำงั้นเหรอ?”
ยูมิหัวเราะหึ เธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง “งั้นทำไมต้องมีอาหารแล้วก็ไวน์ด้วย? นายวางยาหล่อนใช่ไหมล่ะ?”
ยูมิรู้จักสามีของตัวเองดี เขานั้นมากตัณหาและแค่ชำเลืองมองเขาเธอก็บอกได้แล้วว่าเขาโกหกอยู่
เอ่อ…
ฟลอเรียนอับอายแต่เขาก็ยังพยายามอธิบายเต็มที่ “หล่อนไม่ยอมบอกข้อมูลอะไรฉันเลย ฉันก็เลยตัดสินใจที่จะใช้ยากับหล่อนเพื่อที่ว่าหล่อนจะได้ยอมบอกว่าแดร์ริลอยู่ที่ไหน ไวน์นั่นก็เพื่อให้หล่อนเมาแล้วหล่อนจะได้ลดการระวังตัวลง”
“เอาล่ะ! ไม่ต้องมาแก้ตัวให้มากมาย”
ยูมิจ้องฟลอเรียนและพูดอย่างหมดความอดทน “มากับฉัน ฉันมีเรื่องจะบอกนาย”
ไหน ๆ ฟลอเรียนก็ลงมือกับเดบร้าไม่สำเร็จแล้ว ยูมิก็ขี้เกียจจะสนใจอีก
ยูมิหันหลังแล้วเดินออกไปที่สวนด้านนอก
เฮ้อ
ฟลอเรียนถอนใจอย่างโล่งอก เขาเดินตามยูมิไปอย่างเร็วและพูดอย่างระมัดระวังว่า “ที่รัก มีเรื่องอะไรเหรอ?”
“ฉันมีเรื่องจะถามนาย” ยูมิจ้องเขาและถามว่า “เมื่อวานโดน็อกมาและแสดงความยินดีกับฝ่าบาทในพิธีครองราชย์ใช่ไหม? แล้วนายก็พาเขาเข้าไปในคุก นายไม่เพียงได้เห็นเขาฆ่าคาร์เตอร์กับตา แต่นายยังช่วยเขากระจายข่าวเพื่อล่อให้แดร์ริลออกมาจากที่ซ่อนใช่ไหม?”
ยูมิทำหน้านิ่งขณะที่เธอพูด แต่เธอนั้นทั้งโกรธทั้งละอาย
สิบปีก่อนยูมิได้เจอโดน็อกที่กำลังท่องไปทั่วเมืองตงไห่ ต่อมาไม่นานชายคนนั้นก็ทำให้ยูมิต้องแปดเปื้อน เธอทั้งทรมานและอับอาย
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นฝังลึกอยู่ในใจของยูมิไม่จางหายไป เธอไม่มีทางลืมเขาได้
ยูมิตรงดิ่งมาที่หน่วยควบคุมหลังจากที่รู้ว่าโดน็อกมาที่ทวีปโลกใหม่และสามีของเธอก็ไปผูกมิตรกับชายคนนั้น เธอไม่ลังเลเลยสักนิด
โดน็อกเป็นศัตรูของยูมิและเธอทนรอไม่ไหวที่จะเฉือนเขาเป็นหมื่นพันชิ้น แล้วเธอจะยอมให้สามีไปผูกมิตรกับโดน็อกได้อย่างไร?
“ใช่!” ฟลอเรียนอึ้งไปชั่วครู่ก่อนที่จะพยักหน้า จากนั้นเขาก็ถามอย่างสงสัยว่า “แล้วมีเรื่องอะไร?”
มีเรื่องอะไรกันนะ? ภรรยาเขาไม่เคยถามเรื่องเกี่ยวกับงานของเขามาก่อน
ผู้หญิงนั้นถือเรื่องคุณค่าของตนเองมากกว่าชีวิต รวมถึงยูมิด้วย เธอโดนโดน็อกทำให้แปดเปื้อนเมื่อสิบปีก่อน แต่เธอไม่ได้บอกใครเลยแม้แต่ฟลอเรียน
“เกิดอะไรขึ้น?”
ยูมิกระทืบเท้าอย่างฉุนเฉียว “ฟลอเรียน นายรู้ไหมว่าแม้โดน็อกจะมาจากทวีปจักรวาลโลก เขาก็เป็นปีศาจชั่วร้าย เมื่อหลายปีก่อนเขาพาคนกลับไปที่ทวีปจักรวาลโลกและก่อเรื่องวุ่นวายในคฤหาสน์ของพวกคาร์เตอร์และทำร้ายผู้บ่มเพาะไปมากมาย นายไม่ควรไปผูกมิตรกับคนแบบนั้น!”
“ถึงนายจะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงอยู่ที่นี่ แล้วเราก็ไม่จำเป็นต้องกลับไปที่ทวีปจักรวาลโลกอีกแล้ว แต่ยังไงเราก็มาจากที่นั่น เราต้องรักษาชื่อเสียงเอาไว้ นายไปผูกมิตรกับโดน็อกและช่วยเขาทรมานคนจากบ้านเกิดของเรา นายอยากให้ชื่อเสียงนายต้องเหม็นโฉ่ไปอีกเป็นพันปีเหรอไง?”
ยูมิพูดอย่างหนักแน่นเด็ดขาด เธอไม่ยอมให้ฟลอเรียนได้โต้แย้ง
เธอไม่สามารถบอกความจริงกับฟลอเรียนได้ ดังนั้นเธอจึงจำต้องสร้างเรื่องแก้ตัวขึ้นมา
แต่ว่าฟลอเรียนก็ยังไม่เข้าใจ!
‘นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน? เมียฉันเป็นอะไรไปเนี่ย? ปกติเธอไม่เคยสนใจคนจากทวีปจักรวาลโลกเลยสักนิด ทำไมตอนนี้ถึงทำตัวมีศีลธรรมขึ้นมาล่ะ?’
“นายได้ยินที่ฉันบอกไหม?” ยูมิถามอย่างหมดความอดทนเมื่อเห็นใบหน้างุนงงของฟลอเรียน “อยู่ให้ห่างจากโดน็อก นายต้องกำจัดเขาทันทีที่มีโอกาส มีเขาอยู่มันก็จะเป็นเรื่องกวนใจมากแล้ว”
“ได้เลย ๆ ตามที่เธอว่าเลยที่รัก!” ฟลอเรียนฝืนยิ้มและรีบปลอบยูมิ
ไม่ว่าเหตุผลจะคืออะไรเขาก็จะทำตามที่ภรรยาต้องการ
จากนั้นฟลอเรียนก็เอียงหัวและมองไปที่เดบร้าที่ยังคงมึนงงอยู่ เขาถามยูมิอย่างระมัดระวัง “แล้ว เราจะทำยังไงกับผู้หญิงคนนี้ดี?”
“ทำไม? นายยังคิดเรื่องหล่อนอยู่อีกเหรอไง?” ยูมิเบิกตาโต แล้วเธอพูดอย่างเด็ดขาด “ให้ฉันจัดการเอง!”
